Genç yıldızların etrafındaki gezegen oluşturan disklerde yakalanan 3i/atlas gibi yıldızlararası nesneler, teorik modellerin daha önce açıklayamadığı bir engel atlayarak dev gezegenlerin tohumları olabilir.
Yıldızlararası nesneler, ev sistemlerinden çıkarılan ve şimdi bazen diğer yıldız sistemleriyle karşılaşan yıldızlararası uzayda dolaşan asteroid ve kuyruklu yıldız benzeri cisimlerdir. 2017’den bu yana gökbilimciler güneş sistemimizden geçen üç yıldızlararası nesne tespit ettiler: 1i/’OUMUAMUA, 2I/Borisov ve en son 3I/Atlas, 2025 yazında keşfedildi.
Bununla birlikte, yıldızlararası nesnelerin ilk başta göründüğünden daha etkili olabileceğini söylüyor, bu haftaki Helsinki’deki EPSC-DPS2025 ortak toplantısında konuyla ilgili yeni bulgularını sunan Almanya’daki Forschungszentrum Jülich’ten Profesör Susanne Pfalzner.
Pfalzner, “Yıldızlararası nesneler, özellikle daha yüksek kütleli yıldızların etrafında, Planet Formasyonunu başlatabilir.” Dedi.
Gezegenler, teoriye göre, biraz daha büyük nesneler oluşturmak için bir araya gelen daha küçük parçacıkları içeren bir toplanma süreci ile genç yıldızların etrafındaki tozlu disklerde oluşur ve gezegen boyutlu cisimler toplanana kadar. Bununla birlikte, teorisyenler, genç bir yıldızın etrafında gezegen oluşturan bir diskin aceleyle burundaki birikme yoluyla bir metreden daha büyük bir şeyin nasıl oluştuğunu açıklamak için mücadele ederler-bilgisayar simülasyonlarında, kayalar birbirini zıplar ya da birbirine yapışıp çarpıştıklarında paramparça olurlar.
Yıldızlararası nesneler potansiyel olarak bu sorunu atlayabilir. Pfalzner’ın modelleri, her genç yıldızın etrafındaki tozlu gezegen oluşturan diskin, yaklaşık 100 metre uzunluğunda olduğu tahmin edilen 1i/’OUMUAMUA boyutunda milyonlarca yıldızlararası nesneyi nasıl çekebileceğini gösteriyor.
Pfalzner, “Yıldızlararası alanı, yeni nesil gezegenlerin oluşumu için hazır tohumlar sağlayacaktı.” Dedi.
Yıldızlararası nesneler gezegenlerin tohumları olarak hareket edebilirse, bu da başka bir gizemi çözer. Jüpiter gibi gaz dev gezegenleri, gökbilimcilerin M cüceleri olarak adlandırdığı en küçük, en havalı yıldızların etrafında nadirdir. Güneşe benzer daha büyük yıldızların etrafında daha yaygın olarak bulunurlar.
Bununla birlikte, sorun, güneş benzeri yıldızların etrafındaki gezegen oluşturan disklerin dağılmadan önce yaklaşık 2 milyon yıl ömrü olması ve bu kadar kısa bir zaman ölçeğinde gaz dev gezegenleri oluşturmak çok zor. Bununla birlikte, yakalanan yıldızlararası nesneler, daha fazla malzemenin birikebileceği tohumlar olarak mevcutsa, gezegen oluşumu sürecini hızlandırır ve diskin ömrü boyunca dev gezegenler oluşabilir.
Pfalzner, “Yüksek kütleli yıldızlar, disklerindeki yıldızlararası nesneleri yakalamada daha etkilidir.” Dedi. “Bu nedenle, yıldızlararası nesne tohumlu gezegen oluşumu, bu yıldızların etrafında daha verimli olmalı, dev gezegenler oluşturmak için hızlı bir yol sağlıyor. Ve hızlı oluşumları tam olarak gözlemlediğimiz şeydir.”
Pfalzner, bir sonraki adımlarının, bu yakalanan yıldızlararası nesnelerin başarı oranını modellemek olduğunu söylüyor-milyonlarca yakalanan yıldızlararası nesnelerin kaçının gezegensel bedenler oluşturabildiklerini ve gezegen oluşturan bir diskte eşit olarak yakalanıp yakalanıp yakalanmadıklarını veya gezegenler için sıcak noktalar olabilecek belirli alanlarda yoğunlaşıp yoğunlaşıp konmadıklarını söylüyor.
