Yoğun Amazon gölgelik altında kısa bir yürüyüş, orman aniden açılır. Düşen kütükler çürüyor, ağaçlar daha seyrek büyüyor ve güneş ışığının yere çarptığı yerlerde sıcaklık yükseliyor. Dünyanın en büyük yağmur ormanlarında 24 yıllık şiddetli kuraklık böyle görünüyor.
Ancak bu bozulmuş orman yaması, bir futbol sahasının büyüklüğünde, bilimsel bir deneydir. 2000 yılında Brezilyalı ve İngiliz bilim adamları tarafından başlatılan Esecaflor – Portekizce’deki “Orman Kuraklığı Çalışma Projesi” için kesildi – değişen iklimin yağışların Amazonunu tüketebileceği bir geleceği simüle etmeye başladı. Dünyadaki türünün en uzun süredir devam eden projesidir ve meteorolojiden ekolojiye ve fizyolojiye kadar alanlarda düzinelerce akademik makale için bir kaynak haline gelmiştir.
Kuraklığın, birkaç Güney Amerika ülkesine geçen Hindistan’ın iki katı büyüklüğünde bir alan olan Amazon’u nasıl etkileyebileceğini anlamak, bölgenin çok ötesinde etkileri vardır. Yağmur ormanları, iklim değişikliğinin ana itici gücü olan bir sera gazı olan büyük miktarda karbondioksit depolar. Bir çalışmaya göre, Amazon, esas olarak kömür, petrol ve benzinin yakılmasından kaynaklanan iki yıllık küresel karbon emisyonuna eşdeğerdir. Ağaçlar kesildiğinde veya kuraklıktan solup öldüğünde, küresel ısınmayı hızlandıran sakladıkları karbonun atmosferine salınırlar.
Kuraklık koşulları yaratmak ve sonuçları gözlemlemek
Kuraklıktan gelen stresi taklit etmek için, Kaxiuana Ulusal Ormanı’nda bulunan proje, bir hektar (2.5 dönüm) boyunca yaklaşık 6.000 şeffaf plastik dikdörtgen panel topladı ve yağışların yaklaşık% 50’sini orman tabanından ayırdı. Yanlarda zeminde (3,3 ft) 1 metre yukarıda, merkezde yerden 4 metre (13.1 ft) yukarıda yerleştirildi. Su oluklara dönüştü ve arsanın çevresine kazılan siperlerden kanalize edildi.
Yanında, bir kontrol olarak hizmet etmek için özdeş bir arsa dokunulmamıştır. Her iki alanda da, diğer verilerin yanı sıra toprak nemini, hava sıcaklığı, ağaç büyümesi, sap akışı ve kök gelişimini ölçmek için ağaçlara yerleştirilmiş, yere yerleştirilmiş ve gömülmüştür. İki metal kulesi her arsa üzerinde oturur.
Her kulede, NASA radarları bitkilerde ne kadar su olduğunu ölçer, bu da araştırmacıların genel orman stresini anlamalarına yardımcı olur. Veriler, işlendiği Kaliforniya’daki uzay ajansının Jet Tahrik Laboratuvarı’na gönderilir.
Exeter Üniversitesi ekoloji profesörü Lucy Rowland, “Orman başlangıçta kuraklığa dirençli görünüyordu.” Dedi.
Ancak bu yaklaşık 8 yıl içinde değişmeye başladı. Rowland, “Biyokütlede gerçekten büyük bir düşüş gördük, en büyük ağaçların büyük kayıpları ve mortalitesi.” Dedi.
Bu, bitki örtüsünün toplam ağırlığının yaklaşık% 40’ının kaybıyla ve içinde arsadan saklanan karbonun kaybıyla sonuçlandı. Ana bulgular, Mayıs ayında dergide yayınlanan bir çalışmada ayrıntılı olarak açıklanmıştır. Doğa Ekolojisi ve Evrimi. Bitki örtüsü kaybı yıllarında, yağmur ormanlarının bir karbon lavabodan, yani bir karbondioksit deposundan, sonunda stabilize etmeden önce bir karbon yayıcısına kaydırdığını gösterir.
Bir parça iyi haber vardı: onlarca yıl süren kuraklık, daha önceki model tabanlı çalışmaların tahmin ettiği gibi, yağmur ormanlarını bir savana veya büyük çimenli ovaya dönüştürmedi.
Sonraki adımlar, ormanın geri kazanımını ölçmeyi içerir
Kasım ayında, 6.000 şeffaf plastik kapağın çoğu kaldırıldı ve şimdi bilim adamları ormanın nasıl değiştiğini gözlemliyor. Şu anda proje için bitiş tarihi yok.
Para Federal Üniversitesi Profesörü ve ortak yazarı ESECAFLOR Koordinatörü Meteorolog João de Athaydes, “Orman zaten adapte oldu. Şimdi bir sonraki adımın olacağını anlamak istiyoruz” dedi. Doğa çalışmak. Diyerek şöyle devam etti: “Fikir, ormanın projeye başladığımızdan itibaren başlangıç ve taban çizgisine geri dönüp dönemeyeceğini görmek.”
Nisan ayında yapılan bir ziyaret sırasında Athaydes, Associated Press gazetecilerini birçok araştırmacı olan sitede yönlendirdi. Bölge o kadar uzaktı ki, çoğu araştırmacı, bu yıl bir sonraki yıllık BM iklim görüşmelerine ev sahipliği yapacak olan Belem Şehri’nden tam günlük bir tekne gezisine katlanmıştı. Alandaki günlerde, bilim adamları, arazilerden birkaç yüz metre (metre) olan Emilio Goeldi Müzesi’nin Ferreira Penna bilimsel tabanında kaldılar.
Dört takım işteydi. Bir toplanan toprak numuneleri üst tabakadaki kök büyümesini ölçmek için. Başka bir toplanan hava durumu verileri ve toprak sıcaklığı ve nemi izleme. Üçte biri bitki örtüsü nemi ve sap akışı ölçüldü. Fourt, bitki fizyolojisine odaklandı.
Edinburgh Üniversitesi araştırmacısı ve ekolog Rachel Selman, “Kuraklığın toprak süreçlerini nasıl etkilediği hakkında çok az şey biliyoruz.” Dedi. Doğa Bir mola sırasında çalışma.
Esecaflor’un kuraklık simülasyonu, Amazon yağmur ormanlarının çoğunun El Niño’nun etkisi ve iklim değişikliğinin etkisi altında, en şiddetli kuru büyülerini kayıtlara katladığı son iki yılda bazı paralellikler çekiyor. Yıkıcı sonuçlar, ısınma ve geri çekilme suları nedeniyle düzinelerce nehir yunusunun ölümünden eski büyüme bölgelerindeki geniş yangınlara kadar değişiyordu.
Rowland, son El Niño’nun Amazon’a sadece azaltılmış yağış yoluyla değil, aynı zamanda havanın ne kadar kuru olduğunun bir ölçüsü olan sıcaklık ve buhar basıncı eksikliğindeki ani artışlarla kısa süreli, yoğun etkiler getirdiğini açıkladı. Aksine, Esecaflor deneyi sadece yağıştaki uzun vadeli kaymaların etkilerini incelemek için toprak nemini manipüle etmeye odaklanmıştır.
“Ama her iki durumda da, ormanın karbon emme yeteneğini kaybediyoruz” dedi. “Bunun yerine, karbon orman örtüsü kaybı ile birlikte atmosfere geri salınıyor.”
