Genel olarak “AMOC” olarak adlandırılan Atlantik meridyen devrilme dolaşımı, güneyden kuzey yarım küreye ısı taşıyarak Dünya’nın iklimini düzenlemede önemli bir rol oynayan Atlantik Havzası ile sınırlı bir okyanus akımları sistemidir. AMOC ayrıca Avrupa’daki hafif yazlardan Afrika ve Hindistan’daki muson mevsimlerine kadar bölgesel havayı modüle ediyor.
İklim modelleri uzun zamandır küresel ısınmanın AMOC’un zayıflamasına neden olacağını ve bazılarının bugün AMOC’nin gücüne göre yakın bir cümleye yakın bir şekilde önemli ölçüde zayıflamaya neden olacağını öngördü. Böyle bir zayıflamanın, bölgesel deniz seviyesindeki artıştaki değişiklikler ve Kuzey Avrupa’daki daha soğuk koşullar ve Amazon ve Batı Afrika’nın bazı bölgelerinde daha kuru hava gibi bölgesel iklimdeki büyük değişimler de dahil olmak üzere geniş kapsamlı sonuçları olacaktır.
Bununla birlikte, Caltech’ten yeni bir çalışma, AMOC’nin küresel ısınma altında zayıflamasına rağmen, bunu mevcut projeksiyonların önerdiğinden çok daha az ölçüde yapacağını buluyor.
Çalışma, “Gözlemsel kısıtlamalar, gelecekteki Atlantik Meridional devirme dolaşımının zayıflamasını ima ediyor” başlıklı bir makalede açıklanmaktadır. Doğa jeobili.
Ekip, okyanus dolaşımının temel ilkelerine dayanan basitleştirilmiş bir fiziksel model geliştirdi-özellikle, yoğunluk farklılıklarının ve AMOC’nin derinliğinin nasıl ilişkili olduğu-okyanus akımının gücünün gerçek dünya ölçümlerini, 20 yılı aşkın bir süredir, izleme dizileri ve Atlantik Havzası’nın diğer gözlemsel olarak kısıtlı ürünleri kullanılarak toplanmıştır.
Araştırmacılar, AMOC’nin 21. yüzyılın sonunda yaklaşık% 18 ila% 43 oranında zayıflayacağını buldular.
Bu biraz zayıflamayı temsil etse de, daha aşırı iklim modeli projeksiyonlarının önerdiği önemli zayıflamayı temsil etmez.
Bu yeni anlayış, iklim biliminde uzun süredir devam eden bir belirsizliği ele alarak gelecekteki AMOC zayıflaması aralığını önemli ölçüde daraltır.
Araştırma, Theodore Y. Wu Çevre Bilimi ve Mühendisliği Profesörü Tapio Schneider laboratuvarlarında; ve Andrew Thompson, John S. ve Sherry Chen Çevre Bilimi ve Mühendisliği Profesörü, Ronald ve Maxine Linde Küresel Çevre Bilimleri Merkezi ve Çevre Bilimi ve Mühendislik Yöneticisi.
Geçmiş iklim koşullarını kaydeden okyanus tortuları gibi paleo -lament kayıtları, AMOC’nin geçmişte son buzul maksimum (yaklaşık 20.000 yıl önce) gibi zayıflama yaşadığını ve Kuzey Amerika ve Avrupa’yı etkileyen iklimde büyük dalgalanmalara yol açtığını göstermektedir.
Çağdaş iklim modelleri, 21. yüzyılın AMOC zayıflama projeksiyonlarında geniş bir değişiklik göstermektedir: bazıları önemli AMOC zayıflaması öngörürken, diğerleri sadece az miktarda zayıflama öngörmektedir. Eski lisansüstü öğrencisi Dave Bonan (Ph.D.) liderliğindeki yeni çalışma, bu tutarsızlıkları uzlaştırmak amacıyla iklim modellerinde AMOC davranışını yöneten fiziksel mekanizmaları daha iyi anlamayı amaçladı.
Araştırma, iklim modellerinin uzun süredir devam eden ve daha önce açıklanamayan bir özelliğine ışık tutuyor: AMOC’un günümüz ve gelecekteki gücü arasındaki bağlantı.
Günümüzde daha güçlü bir AMOC’yi simüle eden iklim modelleri, iklim değişikliği altında daha fazla zayıflama yansıtma eğilimindedir. Araştırmacılar bu ilişkinin AMOC’un derinliğinden kaynaklandığını buldular. Daha güçlü bir AMOC tipik olarak daha fazla derinliklere kadar uzanır ve yüzey suyu sıcaklığı ve küresel ısınma ve tatlı su girdisi tarafından yapılan tuzluluk özelliklerinde okyanusa daha derin nüfuz etmek ve daha fazla zayıflamaya izin verir.
Başka bir deyişle, daha güçlü ve daha derin bir AMOC’ye sahip bir iklim modeli, yüzey değişikliklerine daha az dirençlidir ve daha sığ bir akıma sahip olandan orantılı olarak daha fazla AMOC zayıflaması.
Günümüzde daha sığ bir AMOC ile iklim modelleri, iklim değişikliği altında hala zayıfladığını göstermektedir, ancak günümüzde daha derin bir AMOC olanlardan daha az ölçüde.
Yeni çalışma, bu anlayışı, basitleştirilmiş bir fiziksel model oluşturarak ve okyanus akımının gücünün gerçek dünya ölçümlerini birleştirerek gelecekteki AMOC projeksiyonlarını kısıtlamak için kullanıyor.
Sonuçlar, AMOC’nin en yüksek emisyon senaryolarında bile sınırlı zayıflama yaşayacağını göstermektedir.
Çalışma, önceki belirsizliğin çoğunun ve daha aşırı AMOC zayıflama projeksiyonlarının bir kısmının, iklim modellerinin okyanusun mevcut durumunu, özellikle yoğunluk tabakalaşmasını nasıl simüle etmesindeki önyargılardan kaynaklandığını göstermektedir.
Bonan, “Sonuçlarımız, önemli bir düşüşten ziyade, AMOC’un 21. yüzyıl boyunca sınırlı bir düşüş yaşama olasılığının daha yüksek olduğunu – ancak önceki projeksiyonların önerdiğinden daha az zayıflama, ancak daha az sert olduğunu ima ediyor.”
Bonan, daha sofistike süreçler içeren daha yüksek çözünürlüklü iklim modellerini inceleme ihtiyacını vurgulamaktadır. Daha yüksek çözünürlüklü modeller, AMOC davranışı hakkında daha derin bilgiler sunabilir ve gelecekteki değişikliklerinin projeksiyonlarını geliştirebilir. Çalışma, daha sofistike modelleri sorgulamak ve değerlendirmek için bir çerçeve sunmaktadır.
