Brezilya’da madencilik sıklıkla iddia edilen sürekli ekonomik faydaları sağlamaz, gayri resmi madencilik özellikle Amazon’da ormansızlaşmanın önemli bir itici gücüdür. Yeni bir çalışma, Brezilya’daki belediye ölçeğinde madenciliğin çevresel ve ekonomik etkilerini analiz etmek için uydu görüntülerini ve ekonomik verileri birleştirerek bugüne kadarki en kapsamlı değerlendirmelerden birini sunmaktadır.
Ekonomik kalkınma için bir katalizör olarak itibarına rağmen, madencilik yerel ekonomileri nasıl etkilediğine veya bu etkilerin çevresel maliyetlere nasıl dengelendiğine dair şaşırtıcı derecede az kanıt vardır. Bu soru, hem küresel bir madencilik merkezi hem de dünyanın en önemli ekosistemlerine ev sahipliği yapan bir ülke olan Brezilya’da baskı yapıyor.
Çalışma, yayınlanan Doğa İletişimi Viyana Ekonomi ve İşletme Üniversitesi (WU) ve Brezilya São Paulo Üniversitesi IIASA’dan araştırmacılar tarafından büyük ölçekli endüstriyel madencilik operasyonlarının etkilerini gayri resmi küçük ölçekli veya Garimpo, madencilikle karşılaştırdı.
Bireysel madenler üzerinde vaka çalışmaları olsa da, bu çalışma 5.000’den fazla belediyeye bakarak, zaman içinde ve komşu alanlarda madencilik ekonomik ve çevresel etkilerini izleyerek ülke çapında bir görüş aldı. Yazarlar tam bir resim elde etmek için uydu verilerini resmi ekonomik istatistiklerle birleştirdiler.
Viyana Ekonomik ve İşletme Üniversitesi (WU) Ekolojik Ekonomi Enstitüsü’nün (WU) araştırmacısı baş yazar Sebastian Luclender, “Madencilik, siyasi ve iş liderleri tarafından sıklıkla refah için bir yol olarak teşvik ediliyor, ancak yerdeki gerçekliğin çok daha karmaşık ve sıklıkla hayal kırıklığı yarattığını bulduk.” “Sonuçlarımız birçok durumda ekonomik artışın kısa ömürlü olduğunu ve kalıcı çevresel hasar pahasına olduğunu gösteriyor.”
Endüstriyel madencilik büyük ölçekli ve ağır makine ve yasal izinleri olan şirketler tarafından işletilmekle birlikte, Garimpo madenciliği genellikle düzensiz veya yasadışıdır ve özellikle Amazon bölgesinde yaygındır. Sonuçlar, Garimpo madenciliğinin ormansızlaşma ile yakından bağlantılı olduğunu, endüstriyel madenciliğin orman kaybıyla güçlü bir bağlantı göstermediğini göstermektedir. Bununla birlikte, ekonomik sonuçlar söz konusu olduğunda, her iki model de istikrarlı, uzun vadeli iyileştirmeler yapmadı.
São Paulo Üniversitesi’nden ortak yazar Juliana Siqueira-Gay, “Endüstriyel madencilik bazen kısa vadeli ekonomik büyüme getirse de, bu faydalar birkaç yıl içinde genellikle kayboluyor. Bazı bölgelerde hem madencilik alanlarında hem de komşu belediyelerde ekonomik düşüş belirtileri bile gözlemledik.” Diyor.
IIasa Gelişme Sistemleri Analiz Programı sürdürülebilirlik araştırma grubu için yeni veri ekosistemlerinde araştırmacı olan ortak yazar Victor Maus, “Endüstriyel madenciliğin ekonomik faydalarının ne kadar hızlı bir şekilde azaldığını görünce şaşırdık.”
Diyerek şöyle devam etti: “Komşu bölgeler bile, bir kalkınma stratejisi olarak madenciliğe aşırı bağımlılık konusunda ciddi endişeler yaratan düşüş belirtileri gösterdi.”
Bulgular, madenciliğin yerel ekonomileri otomatik olarak artırdığı varsayımına meydan okuyor.
IIASA Biyoçeşitlilik ve Doğal Kaynaklar Programı Entegre Biyosfer Vadeli İşlemleri Araştırma Grubu’nda başka bir ortak yazar ve kıdemli araştırma bilgini olan Tamás Krisztin, “Bulgularımız madencilik yerel gelişim için güvenilir bir motor olduğu fikrine meydan okuyor.”
“Ekonomik faydalar esas olarak 2010’dan önce meydana geldi. Özellikle gayri resmi madencilikten çevresel maliyetler başlangıçta yüksekti, daha sonra geçici olarak hafifletildi, ancak son yıllarda yeniden ortaya çıktı.”
Yazarlar, madencinin nasıl yönetildiğini vurgulamaktadır. Politika yapıcıları, daha katı yasal düzenlemeler kapsamında gayri resmi madencilik getirmeye, sağlam çevre ve sosyal güvenceleri uygulamaya ve özellikle Amazon gibi savunmasız ekosistemlerde faaliyetleri yakından izlemeye çağırıyorlar. Sorumlu gözetim mümkün olmadığı bölgelerde, madenciliğin tamamen kısıtlanması gerektiğini önermektedirler.
“Madencilik hammadde tedarik etmek için gerekli kalacaktır, ancak ekonomik kalkınma için gümüş bir mermi olarak muamele etmeyi bırakmalıyız. Kaynak verimliliğine öncelik vermemiz, geri dönüşüme yatırım yapmalıyız ve madencilik sadece daha geniş kamu yararına, ekonomik, sosyal ve çevresel olarak açıkça hizmet ettiğinde gerçekleşmesini sağlamak,”
