Yüksek enlem kutup fiyortlarında, ısınma denizleri ve azaltılmış deniz buzu deniz yosunu büyümesini artırıyor. Deniz yosunu “ormanlarının” bu genişlemesi, kıyı Arktik ekosistemlerinde karbonun depolanmasını ve bisikletini değiştirebilir, ancak çok az çalışma bu potansiyel etkileri araştırmıştır.
Biswajit Roy ve meslektaşları, yüksek Arktik’te bir Norveç takımadası olan Svalbard’daki bir fiyortta deniz yosununun karbon dinamiklerinin bir anlık görüntüsünü sunuyor ve farklı deniz yosunu türleri ve çeşitli fiyort bölgeleri arasındaki temel karşılaştırmaları vurguluyor. Burada yayınlanan bulgular Jeofizik Araştırma Dergisi: Okyanuslar Isınma odaklı deniz yosunu büyümesinin, fiyortlarda oksijen eksikliği olan alanların genişlemesine yol açarak yerel ekosistemleri potansiyel olarak bozabileceğini önerin.
Goa, Hindistan’daki Ulusal Polar ve Okyanus Araştırmaları Merkezi’nden bir ekip, 2017, 2022 ve 2023’te Hindistan Kuzey Kutbu seferlerine liderlik etti. Bu seferlerde araştırmacılar, Svalbard’da yaklaşık 20 kilometre uzunluğunda bir feşeyi olan Kongsfjorden’in çeşitli yerlerinden 20 deniz yosunu örneği ve 13 tortu örneği topladı. Daha sonra deniz yosunu örneklerinde stabil karbon izotopları ve lipitlerin (çoğunlukla uzun hidrokarbon zincirlerinden yapılmış biyomoleküller) imzalarını analiz ettiler.
Kırmızı, yeşil ve kahverengi deniz yosunlarının farklı kararlı karbon izotop parmak izlerine sahip olduğunu ve çevrelerinden farklı karbon alma yollarını yansıtan buldular. Bununla birlikte, farklı deniz yosunları benzer lipit imzalarına sahipti, bu da paylaşılan Arktik fiyort ortamlarında benzer lipit sentez süreçleri geliştirdiklerini düşündürmektedir.
Araştırmacılar ayrıca fiyortun farklı bölgelerinden sedimanlarda karbon izotop ve lipit imzalarındaki farklılıkları tespit ettiler. Bu veriler, iç-fonu sedimanlarının, deniz yosunu, fosilleşmiş karbon ve eritme buzulları veya yüzey akışı ile ithal edilen kara bitkileri de dahil olmak üzere çeşitli kaynaklardan organik madde içerebileceğini, oysa dış figor sedimanlarında organik maddenin daha büyük bir oranda deniz yayısı lipitleri olduğunu düşündürmektedir.
Özellikle, yüksek deniz yosunu büyümesi alanlarının altında toplanan tortu örnekleri, muhtemelen deniz yosunu beslenirken oksijen tüketen mikroplar nedeniyle düşük oksijen koşullarının kimyasal kanıtlarını gösterdi. Bu mikroplar düşük oksijen koşullarının nedeni ise, deniz yosunu ormanlarının sürekli ısınmaya dayalı büyümesi, Kongsfjorden ve diğer yüksek Arktik fiyortlarda oksijen açlıklı bölgelerin genişlemesine yol açabilir ve bu ekosistemleri potansiyel olarak istikrarsızlaştırır.
