Büyük deniz çapaları, Atlantik meridyen devrilme dolaşımını hareket ettirmek için cesur bir plan altında suyu sürüklemek için kullanılabilir – ancak bazı uzmanlar şüpheci
Okyanus akımını koruma planı, paraşüt deniz çapalarının çok daha büyük versiyonlarını içerecektir
Nakliye tankerleri, dronlar ve balıkçı tekneleri, katastrofik iklim değişikliğini önlemek için sert bir planın bir parçası olarak dev paraşütleri Atlantik Okyanusu’nun sularına sürüklemek için kullanılabilir.
Atlantik meridyen devrilme dolaşımı (AMOC), sıcak suyu tropiklerden kuzeye doğru taşır ve Kuzey Avrupa’yı ılıman tutmaya yardımcı olur.
Bununla birlikte, hızla eriyen bir Arktik ve ısınan okyanus sıcaklıkları akımı zayıflatıyor, bazı bilim adamları önümüzdeki yüzyılın bir noktasında tamamen kapanabileceğinden korkuyor. Bu, okyanus ekosistemlerini kaosa daldıracak ve Avrupa’nın iklimini hızla birkaç derece serinleyecekti.
AMOC çökme ve diğer felaket iklim “devrilme noktaları” riskini azaltmak için sera gazı emisyonlarının hızla kesilmesi gerekir, uzmanlar stres. Ancak bazıları akımı devam ettirmek için diğer daha radikal yaklaşımları düşünüyor.
İngiltere’nin Edinburgh Üniversitesi’ndeki Stuart Haszeldine ve İngiltere su arıtma şirketi Strengite’den David Sevier, bu hafta Cambridge, İngiltere’deki Arktik Onarım Konferansı’nda bir fikir sundu. Sadece 35 deniz römorkörünün, akımı korumak için yeterli su taşımak için her biri yarım futbol sahası büyüklüğünde su altı paraşütlerini çekmek için kullanılabileceğini söylüyorlar. Haszeldine, “Çok küçük bir enerji ve ekipman müdahalesiyle bu çok büyük etkiye sahip olabilirsiniz” diyor.
Tasarımda – sert havalarda gemileri stabilize etmek için kullanılan mevcut deniz çapalarına benzer – okyanus yüzeyi boyunca akan suyu itmeye yardımcı olacaktır. Her biri, deniz yaşamının kaçmasına izin vermek için merkezinde 12 metrelik çaplı bir deliğe sahip olacaktı.
Dronlar, nakliye tankerleri, römorkörler veya rüzgar uçurtmaları, paraşütleri sürüklemek için kullanılabilir ve yılda 365 gün dönen bir vites değiştirme temelinde çalışabilir. Haszeldine, “Bu küçük ama sürekli bir müdahale” diyor.
Sevier, bir AMOC çöküşünün felaket sonuçlarını önlemek için fikri “dolu Mary” olarak nitelendirdi. “Bu, zaman satın alma süresi ile ilgili” diyor dünyanın emisyonları küresel sıcaklıkları güvenli bir seviyede dengeleyecek kadar azaltacağını savunuyor.
Ancak fikir, önde gelen AMOC araştırmacılarından şüphecilikle karşılandı. Hollanda’daki Utrecht Üniversitesi’ndeki René van Westen, soğuk, tuzlu su ve sıcak, daha taze su arasındaki su yoğunluğundaki farklılıkların, AMOC’yi sürdüren düşüş ve yükselme hareketinin anahtarı olduğuna dikkat çekiyor.
Van Westen, “Bu fikir mümkünse, sadece havai rüzgarları kullanarak yüzey katmanını koruyabilirler” diyor. “Okyanus yoğunluğu farklılıkları AMOC için çok daha önemlidir ve bu nedenle bunun AMOC’yi sürdürebileceğine ikna olmadım.”
Almanya’daki Potsdam İklim Etki Araştırmaları Enstitüsü’nde Stefan Rahmstorf aynı fikirde. “Sorun, yüzey suyunu yatay olarak hareket ettirmek değil; 2000 ila 3000 metre derinliğe kadar batmasını ve soğuk derin bir akım olarak güneye geri akmasını sağlamaktır” diyor.
İngiltere’nin Ulusal Oşinografi Merkezi’ndeki Meric Srokosz, öngörülemeyen hava koşullarında okyanusta ekipman dağıtmanın zorlukları göz önüne alındığında, teklifin “çalışması pek olası” olmadığını söylüyor.
Haszeldine, diğer bilim adamlarından bu fikir hakkında herhangi bir geri bildirimi memnuniyetle karşıladığını ve okyanus ve iklim modelilerinin planın ekolojik ve çevresel etkilerini araştırmaya yardımcı olacağını umduğunu söyledi. “Bunun daha fazla araştırmaya değer olduğuna inanıyoruz” diyor.
Daha genel olarak, okyanus dolaşımını sürdürmek için iklim müdahalesi stratejilerine odaklanmış daha fazla araştırma yapılması gerekir: “Okyanus akıntıları üzerinde çalışan başka kimseyi görmüyorum.”
