20. yüzyılın en etkili bilim adamlarından biri olan James Watson, genetik alanına öncülük etti ve arkasında karmaşık bir miras bıraktı.
Moleküler biyolog James Watson, DNA’nın gizli şeklinin ortaya çıkarılmasına yardımcı oldu
DNA’nın yapısını keşfedenlerden biri olan James Watson, 97 yaşında New York’taki bir bakımevinde hayatını kaybetti. Araştırma arkadaşları Francis Crick ve Maurice Wilkins ile birlikte, biyoloji alanında sayısız yeniliğin temelini oluşturan DNA’nın çift sarmal şeklinin keşfi nedeniyle 1962 Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü’nü kazandı.
Devrim niteliğindeki bu keşfin ardından Watson, New York’taki Cold Spring Harbor Laboratuvarı’nın yöneticisi, başkanı ve rektörü olarak görev yapmaya devam etti. Onun yönetimi altında laboratuvar önemli ölçüde genişledi ve moleküler biyolojide dünya lideri haline geldi. Ayrıca, gen dizilerinin patentlenmesine yönelik hamleleri protesto etmek için istifa etmeden önce iki yıl boyunca İnsan Genomu Projesi’nin başkanlığını yaptı.
Bütün bunlara rağmen Watson şunları söyledi: Yeni Bilim Adamı 2007 yılında yazdığı kitapları en büyük başarısı olarak gördüğünü belirterek, “Çift sarmalı birileri bulacaktı. Biraz hızlandırdım. Ama Francis Crick asla yazmazdı.” Çift Sarmaldiğer bilim adamlarından herhangi biri de olaya karışmazdı.” Watson o sırada yazdıklarının daha fazla gencin bilime yönelmesini teşvik edeceğini umduğunu söylemişti.
Kariyeri boyunca birçok tartışmayla karşı karşıya kaldı. DNA’nın yapısının keşfi, başka bir araştırmacı olan Rosalind Franklin tarafından çekilen X-ışını görüntüleri sayesinde mümkün oldu; bu araştırmacının çalışmaları, Watson ve Crick’e Nobel ödülünü kazandıran 1953 tarihli makalede kabul edilmedi ve Watson, katkılarını küçümsediği için eleştirildi. Biyolojinin diğer alanlarını küçümsemesiyle ünlüydü ve hem diğer araştırmacılar hem de genel olarak dışlanmış gruplar hakkındaki yorumları nedeniyle sık sık kınama ve hatta profesyonel sansürle karşı karşıya kaldı; bu da 2007 yılında Cold Spring Harbor’dan emekli olmasına yol açtı.
Pek çok tartışmaya rağmen akademik başarıları onu 20. yüzyılın en önemli bilim adamlarından biri haline getiriyor. Çalışmaları tamamen yeni çalışma alanlarının kapısını açtı ve bize kalıtsal bilgilerin nasıl depolandığı, hayat ağacındaki türler arasındaki ilişkiler ve genetik hastalıkları tedavi etmenin yeni yolları hakkında bilgiler verdi.
