Engeladus’taki yeraltı okyanusunun pH seviyesi bize orada hayat bulma hakkında ne söyleyebilir? Yakın tarihli bir çalışma kabul etti İcarus Bir araştırmacı ekibi olarak ele almayı umuyorlar, mevcut tahminlere dayanarak Enceladus’un yeraltı okyanusunun potansiyel pH seviyesini araştırdı.
Bu çalışma, şu anda mevcut Arxiv Preprint Server, bilim adamlarının Enceladus’un yeraltı okyanusunun kompozisyonunu daha iyi anlamalarına yardımcı olma potansiyeline ve bunun bildiğimiz gibi hayatı bulmak için ne anlama gelebilir.
Çalışma için araştırmacılar, Moon’un güney kutup bölgesindeki Enceladus’un tüylerinden boşaltılan buz tanelerinde fosfat seviyelerine ilişkin verilere dayanarak, yer altı sıvı su okyanusunun pH seviyelerini tahmin etmek için bilgisayar modelleri kullandılar. Bu veriler, tüylerin var olduğunu keşfettikten sonra NASA’nın Cassini uzay aracı tarihi görevi sırasında tüylerden uçtuğunda elde edildi.
Sonunda, araştırmacıların modelleri, Enceladus’un okyanusunun 10.1 ve 11.6 arasında pH’a sahip olduğunu tahmin ettikleri, not ettikleri yaklaşık pH 8 ve pH 9 arasındaki uzun süredir devam eden tahminlerden daha yüksektir. Araştırmacılar daha sonra, tüylerdeki tahmini pH’ın okyanus içindeki pH ve onu değiştirmekten sorumlu süreçlerle aynı olması durumunda varsayılmıştır. Dünya süreçlerine dayanarak, araştırmacılar Enceladus’un okyanusundaki karbondioksit gazetlenmesinin tüyler yoluyla boşaltıldığında pH’ı artırabileceğini öne sürdüler.
Araştırmacılar, karbon dioksit gazetlenmesinin pH’da büyük artışlara neden olamayacak kadar küçük olduğu sonucuna varmış ve sonuçta okyanusun pH’ının yaklaşık 10.6 olduğunu tahmin ettiler. Bağlam için, 7’lik bir pH nötr olarak kabul edilir, tamamen asidik 0 ve tamamen alkalin 14’tür. Dünya suyunun ortalama pH’ı 6 ila 8.5 arasında, 6.5 ve 8 arasında değişen tatlı su, yağmur suyu yaklaşık 5.6 ve deniz suyu yaklaşık 8.2’dir.
Çalışma, “Engeladus’un okyanusunun pH’ı hakkındaki yeni anlayışımız ve okyanus ve tüyler arasında nasıl uçucu imzaların aktarıldığı önemli sonuçlara sahip. Yüksek pH okyanus suyu, kimyasal olarak temel kayalar ve Enceladus Okyanusu arasında güçlü bir etkileşimin kanıtıdır.”
1789’da William Herschel tarafından keşfedilen Enceladus, Satürn’ün altıncı en büyük ayı ve güneş sisteminin 18. en büyük ayıdır. Bağlam için, Dünya’nın ayı yaklaşık dörtte biri Dünya çapı ve enceladus yaklaşık bir yedinci Dünya Ayının çapıdır. Enceladus, NASA’nın Voyager 1 ve Voyager 2 uzay aracının flybys sırasında kısaca araştırılırken, NASA’nın Cassini uzay aracı Satürn sistemine gelene kadar ve 2005 yılında birkaç Enceladus flybyleri yürütmeye başlayana kadar değildi.
Bu flybys sırasında Cassini, Enceladus’un “Tiger Stripes” adı verilen Güney Kutbu bölgelerinden çıkan tüyleri keşfetti ve bu da tüylerin boşaltıldığı büyük yara izi benzeri çatlaklar nedeniyle adlandırıldı ve sonuçta 100’den fazla geyser keşfetti. Cassini, su buharı, moleküler hidrojen, organik hidrokarbonlar ve metan, etan, oksijen ve azot gibi molekülleri keşfederek bileşimlerini tespit etmek için tüylerden bile uçtu. Bu çalışma için incelenen fosfatlar ilk olarak 2023 yılında yayınlanan bir çalışmada tartışıldı. Doğa Cassini’nin Kozmik Toz Analizörü enstrümanı tarafından toplanan verilere dayanmaktadır.
Cassini, 2017 yılında, Dünya bazlı mikroplarla Enceladus gibi kontaminasyondan kaçınmak için Satürn atmosferinde kasıtlı olarak yakıldığı zaman resmi olarak “emekli”. Bununla birlikte, bilim adamları, bu ilgi çekici okyanus dünyası hakkında daha fazla bilgi edinirken, öncü uzay aracının Enceladus hakkında elde ettiği büyük miktarlarda veriye göz atmaya devam ediyor.
Gelecekteki Enceladus görevleri kabul edilmemiş olsa da, Enceladus Orbilander, Cassini’nin yapabildiğinden daha ayrıntılı olarak bize daha ayrıntılı olarak daha fazla bilgi verme vaadinden dolayı bilimsel toplumda buhar kazanan güncel bir misyon kavramıdır. Bu, Enceladus’un tüylerinin derinlemesine analizlerini yapmayı ve bu küçük ayın yaşanabilirliğini ve bildiğimiz gibi yaşamın olup olmadığını tespit etmek amacıyla Enceladus’un yüzeyine bir sondaya girmeyi içerecektir.
