Milyonlarca yıl boyunca, kozmik okyanusa dökülen mühürlü bir şişe gibi yıldızlar arasında sürüklenen bir buz ve toz parçası. Bu yaz, bu şişe nihayet güneş sistemimizde karaya yıkandı ve sadece üçüncü bilinen yıldızlar arasında kuyruklu yıldız olan 3i/atlas olarak adlandırıldı. Auburn Üniversitesi bilim adamları NASA’nın Neil Gehrels Swift Gözlemevi’ne doğru işaret ettiklerinde, dikkat çekici bir bulgu yaptılar: bu nesneden hidroksil (OH) gazının ilk tespiti, kimyasal bir parmak izi.
Swift’in uzay tabanlı teleskopu, zemin gözlemevlerinin göremediği zayıf ultraviyole ışıltısını tespit edebilir-çünkü Dünya atmosferinin üzerinde, Dünya’nın yüzeyine asla ulaşmayan ışığı yakalar.
Su tespiti-ultraviyole yan ürünü, hidroksil yoluyla-yıldızlararası kuyruklu yıldızların nasıl geliştiğini anlamak için büyük bir atılımdır. Güneş sistemi kuyruklu yıldızlarında, su, bilim adamlarının genel aktivitelerini ölçtüğü ve güneş ışığının diğer gazların salınımını nasıl yönlendirdiğini izledikleri kıstadır. Bir kuyruklu yıldızın çekirdeğindeki uçucu buzların her karşılaştırmasını birleştiren kimyasal kıyaslama.
Yıldızlararası bir nesnede aynı sinyali bulmak, ilk kez, gökbilimcilerin yerli güneş sistemi kuyruklu yıldızlarını incelemek için kullanılan aynı ölçekte 3i/atlayı yerleştirmeye başlayabilecekleri anlamına gelir-Galaksi boyunca gezegensel sistemlerin kimyasını karşılaştırmak için bir adım.
3i/atlayı dikkate değer kılan şey, bu su aktivitesinin meydana geldiği yerdir. Swift gözlemleri, kuyruklu yıldızdan yaklaşık üç kat daha uzak olduğunda, bir kuyruklu yıldızın yüzeyindeki su buzunun kolayca yüceltilebileceği bölgenin ötesinde-ve saniyede yaklaşık 40 kilogramlık bir su kaybı oranını ölçtüğü tespit edildi.
Bu mesafelerde, çoğu güneş sistemi kuyruklu yıldızlar sessiz kalır. Atlas’tan gelen güçlü ultraviyole sinyali, başka bir şeyin iş başında olduğunu gösteriyor: belki de güneş ışığı çekirdekten salınan küçük buzlu taneleri ısıtıyor ve çevreleyen gaz bulutunu buharlaştırmalarına ve beslemelerine izin veriyor. Bu tür genişletilmiş su kaynakları sadece bir avuç uzak kuyruklu yıldızlarda görülmüş ve bu nesnelerin nasıl oluştuğuna dair ipuçlarını koruyan karmaşık, katmanlı buzları işaret etmektedir.
Şimdiye kadar keşfedilen her yıldız yıldız kuyruklu yıldız, gezegen kimyasının güneşimizin ötesinde farklı bir tarafını ortaya çıkardı. Birlikte, kuyruklu yıldızların yapı taşlarının – ve onları şekillendiren uçucu buzların – bir yıldız sisteminden diğerine önemli ölçüde değiştiğini gösterirler. Bu farklılıklar, gezegen oluşturan ortamların nasıl olabileceğine ve sıcaklık, radyasyon ve kompozisyon gibi süreçlerin nihayetinde tohum gezegenlerini ve potansiyel olarak yaşamı nasıl şekillendirdiğini ima ediyor.
3I/Atlas’tan ultraviyole ışığın fısıltısını yakalamak kendi başına teknik bir zaferdi. NASA’nın Neil Gehrels Swift Gözlemevi, mütevazı bir 30 centimetre teleskop taşır, ancak Dünya atmosferinin yörüngesinde, yere ulaşmadan neredeyse tamamen emilen ultraviyole dalga boylarını görebilir. Gökyüzünün parıltısından ve Air’in parazitinden arındırılmış olan Swift’in Ultraviyole/Optik Teleskopu, bu dalga boyları için 4 metrelik bir zemin teleskopunun hassasiyetine ulaşır. Hızlı hedefleme kapasitesi, Auburn ekibinin keşiften sonraki haftalar içinde kuyruklu yıldızı gözlemlemesine izin verdi-uzaydan çalışmak için çok zayıf veya güneşe çok yakın büyümeden önce.
Auburn Fizik Profesörü Dennis Boewits, “Yıldızlararası bir kuyruklu yıldızdan su – hatta zayıf ultraviyole yankısı, hatta OH – tespit ettiğimizde, başka bir gezegen sisteminden bir not okuyoruz.” Dedi. “Bize yaşamın kimyası için malzemelerin kendimize özgü olmadığını söylüyor.”
Doktora sonrası araştırmacı ve çalışmanın baş yazarı Zexi Xing, “Şimdiye kadar her yıldız yıldız kuyruklu yıldız bir sürpriz oldu.” “‘Oumuamua kuru, Borisov karbon monoksit bakımından zengindi ve şimdi Atlas beklemediğimiz bir mesafede sudan vazgeçiyor. Her biri, gezegenlerin ve kuyruklu yıldızların yıldızların etrafında nasıl oluştuğunu bildiğimizi düşündüğümüzü yeniden yazıyor.”
3i/Atlas şimdi görüşten kayboldu, ancak Kasım ayının ortalarından sonra tekrar gözlemlenebilir olacak ve aktivitesinin güneşe yaklaştıkça nasıl geliştiğini izlemek için bir şans daha sunuyor. OH’nin mevcut tespiti, Astrofizik dergi mektuplarıKuyruklu Yıldız’ın büyük heliosentrik mesafelerde su bıraktığına dair ilk açık kanıt sağlar. Ayrıca, Dünya’nın atmosferik emiliminden arınmış küçük bir uzay tabanlı teleskopun, bu ziyaretçiyi daha geniş kuyruklu yıldız ailesine ve doğdukları gezegen sistemlerine bağlayan zayıf ultraviyole sinyalleri nasıl ortaya çıkarabileceğini gösterir.
