Daha büyük fare kuyruklu yarasalar mağara duvarları üzerinde geriye doğru sürünüyor ve uzun kuyruklarını kullanmaya yardımcı olmak için kullanıyor gibi görünüyor
Daha büyük fare kuyruklu yarasalar geriye doğru sürünüyor
Kendinizi bir mağaranın karanlığına yönlendirmek zor bir görev gibi görünüyor. Ancak bazı yarasaların ustaca bir çözümü olabilir: kuyruklarını kullanmak.
Daha büyük fare kuyruklu yarasalar (Rinopoma Microphyllum) Uçmanın zor olduğu küçük mağaraların içinde gruplar halinde yaşayın, böylece mağaranın duvarlarından asılırlar ve geriye doğru sürünerek daha derine hareket ederler. Bir avcının görünümüne yanıt olarak veya mağarada daha iyi bir konum bulmak istedikleri gibi birçok durumda bu şekilde manevra yaparlar.
Biyologlar uzun zamandır bu yarasaların mağaraların içinde gezinmek için alışılmadık uzun kuyruklarını bir “sensör” olarak kullanıp kullanamayacağını merak ediyorlar ve bu nedenle İsrail’deki Tel Aviv Üniversitesi’nde Yossi Yovel ve meslektaşları yarasaların kuyruklarını test etmek için iki deney tasarladılar.
İlk deneyde, araştırmacılar bir mağaranın iç kısmını taklit eden bir kurulumu yeniden yarattı ve yarasaların doğal olarak karşılaşacağı düzensiz, kayalık araziye benzer bir labirent yarattılar. Ekip, yarasaların geriye doğru sürünürken duvara tırmanmasının ne kadar sürdüğünü ve bunu önce doğal olarak ve sonra kuyrukları anestezi ile ne kadar sorunsuz bir şekilde yapabildiklerini ölçtü.
Yarasalar, engelleri hissetmek ve labirentten yollarını bulmak için kuyruklarını ileri geri hareket ettirdi. Ancak araştırmacılar yarasaların kuyruklarını anestezi yaptığında, uçan memeliler labirentte daha az sorunsuz ve yaklaşık yüzde 10’u daha yavaş dolaştılar. Bununla birlikte, yine de, engelleri algılamak için diğer vücut parçalarını da kullandıklarını düşündürdüler. “Geriye doğru yürüdüğünüzde hala vücudunuzla ve bacaklarınızla hissedebilirsiniz” diyor Yovel. “Bunu yapabilecekleri açık. Ama performansta önemli bir azalma oldu.”
İkinci deneyde, araştırmacılar, yarasaların hissedebileceği ve aralarında seçebileceği farklı kabarık dokularla iki koridor sunan Y şeklinde bir labirent tasarladılar. Bir koridorun bir ödül vermesine yol açarken, diğeri yapmadığı yarasalara öğretmek için iki koridor arasında dokusal farklılıklar kullandılar. Dokusal farklılıklar ince olmasına rağmen – bir koridorda her 1,5 santimetrede bir ve biri 1 cm’lik bir ızgaraya sahipti – hayvanlar aralarında ayrım yapabildi.
Diğer yarasa türlerinin uzun kuyrukları olsa da, araştırmacılar bunun şimdiye kadar bu ayırt edici stratejiyi kullanarak karanlıkta yolunu bulduğu bilinen tek kişi olduğunu söylüyor. Yovel, “Bunun uzun kuyruklu yarasalar için general olduğunu sanmıyorum” diyor. Ama “diğer yarasaları test edene kadar gerçekten bilmiyoruz”.
