Gece kertenkeleleri, 66 milyon yıl önce asteroit etkisi bölgesinde hayatta kalan tek karasal omurgalılar olabilir ve bu da
Sarı lekeli bir tropikal gece kertenkelesi (Lepidophyma flavimaculatum)
Bugün hala var olan küçük, gizli bir kertenkele grubu, CHICXULUB asteroit çarpışmasının yakınında hayatta kalan tek karasal omurgalılar olabilir ve bu da Taki olmayan dinozorların yok olmasına yol açmıştır.
Xantusiid gece kertenkelelerinin on milyonlarca yıl boyunca devam eden eski bir soy olduğu uzun zamandır bilinmektedir. Ancak Yale Üniversitesi’ndeki Brownstein ve meslektaşları, grubun daha önce düşündüğünden daha erken ortaya çıkmış olabileceğinden şüpheleniyorlardı: yaklaşık 66 milyon yıl önce sona eren Kretase döneminde.
Kretase’nin sonu, Meksika’daki Yucatán Yarımadası yakınlarında 150 kilometreden fazla bir krater bırakan ve dünya çapında hayvan ve bitki türlerinin çoğunun yok olmasına neden olan dev bir asteroit grevi ile işaretlendi.
Bugün, aslında gece olmadıkları için bir yanlış isim-gece kertenkeleleri hala Küba, Orta Amerika ve ABD’nin güney batısında bulunuyor.
Brownstein ve ekibi, grup için evrimsel bir ağaç oluşturmak için Xantusiids için daha önce yayınlanmış DNA dizi verilerini kullandı. Bunu, yaşayan ve fosil gece kertenkelelerinde iskelet anatomisi ile birleştirdiler, ekibin soylarının kaç yaşında olduğunu belirlemesine izin verdiler ve ataların gece kertenkelelerinin kaç yavru üreteceğini tahmin ettiler.
Yaşayan Xantusiidlerin en son ortak atasının 93 milyon yıl önce Kretase’nin derinliklerinde ortaya çıktığını ve muhtemelen sadece bir veya iki yavru kavramaları vardı.
Brownstein, “Bu antik nüfusların etki alanına bugün olduğundan daha yakın veya daha yakın olması çok olası” diyor. “Neredeyse Xantusiid dağıtımının etki alanının etrafında bir daire çizmesi gibi.”
Brownstein, fosil kanıtlarına dayanarak, antik gece kertenkelelerinin bölgeyi daha sonra yeniden çözmesi olası olmadığını söylüyor.
“Yeniden yapılanmalarımızdan, yaşayan türlerin ortak atasının neredeyse kesinlikle Xantusiids’in fosil kaydının etkiyi işaretleyen sınır tabakasının her iki tarafında oldukça sürekli olduğu Kuzey Amerika’da yaşadığını biliyoruz” diyor.
Birçok gece kertenkele türü kaya çatlaklarında yaşar ve yavaş metabolizmaları, kaplumbağalar ve timsahlar gibi kitlesel yok oluşun diğer hayatta kalanlarıyla karşılaştırılabilir. Brownstein, “Bu, belki de etki ve hemen sonrasında barınak almalarına izin verirdi” diyor.
Sydney Üniversitesi’nden Nathan Lo, kertenkelelerin dikkat çekici olduğunu söylüyor. “Asteroidin etki noktası etrafında bölgede yaşadılar, (henüz), asteroit, etki noktasının yüzlerce kilometre içinde olan organizmaları silecek olsa da hayatta kalmayı başardılar.”
Bunu, kitlesel yok oluşundan kurtulanlarda görmeyi beklediğimiz olağan özelliklerin çoğuna sahip olmamasına rağmen, bunu başardılar. Lo, “Bu yok olma olaylarında hayatta kalma eğilimi gösteren türler, küçük boyutta, hızlı bir şekilde çoğalmış ve büyük coğrafi aralıklara sahip olan türlerdir” diyor. “Ancak bu kertenkeleler genellikle yavaşça çoğalırlar ve oldukça küçük aralıklara sahiptir.”
