Hava uygulamaları aynı konum için tahminlerinde düzenli olarak farklılık gösterir – yerel tahminleri tahmin etmek neden bu kadar zordur ve en iyi hava durumu bilgilerini nereden alabiliriz?
Yağmur? Veya parlıyor mu? Uygulamalar neden bu kadar sık yanlış anlıyor?
Çamaşırhane takıldıysanız, bir plajı ziyaret ettiyseniz veya bu hafta barbekü ateşlediyseniz, neredeyse kesinlikle bir hava uygulamasına danışacaksınız. Ve sonuçlardan tamamen memnun olmayabilirsiniz. Hangisi soruyu gündeme getiriyor: Hava durumu uygulamaları neden bu kadar çöp?
İngiltere’de Reading Üniversitesi’nde Rob Thompson gibi meteorologlar bile bu hayal kırıklıklarına karşı bağışık değiller; Kısa süre önce kuru bir gece öngörüldü ve bahçe minderlerini bıraktı, sadece sabahları batırılmış bulmak için. Bu klasik bir örnek – kötü tahminlerden şikayet ettiğimizde, normalde bahsettiğimiz beklenmedik yağmur veya kar.
Beklentilerimiz – hem uygulamalar hem de hava durumu – burada sorunun büyük bir parçası. Ama tek sorun bu değil. Hava sistemlerinin ve verilerin aslında bize yerelleştirilmiş tahminler vermek için yararlı olan ölçeği, tahminleri son derece karmaşık hale getirir.
Thompson, bazı uygulamaların son haftalarda İngiltere’de düşük performans dönemleri olduğunu itiraf ediyor. Sorunun bir kısmı, yaz aylarında aldığımız öngörülemeyen sağanak türleri. Konvektif yağmur, güneşin sıcaklığı zemini ısıttığında, sıcak ve nemli bir hava sütunu soğuduğu, yoğunlaştırdığı ve izole bir duş oluşturduğu atmosfere gönderdiğinde olur. Bu, yılın diğer zamanlarında ülke çapında yuvarlanma eğilimi gösteren basınç değişikliklerinden kaynaklanan geniş hava cephelerinden çok daha az öngörülebilir.
Thompson, “Bir tencereyi su kaynatmayı düşünün. Kabaca kaynamanın ne kadar süreceğini biliyorsunuz, ancak çok iyi yapamayacağınız şey, her balonun nerede oluşacağını tahmin etmek” diyor.
Benzer kalıplar Kuzey Amerika ve Kıta Avrupa üzerinde oluşur. Ancak hava tahmini mutlaka yerel bir çabadır, bu yüzden havanın ne zaman ve nerede vuracağını tam olarak söylemenin neden bu kadar zor olduğunu incelemek için İngiltere’yi bir vaka çalışması olarak ele alalım.
Genel olarak, Thompson, belirli kasabanız veya köyünüz için tahminleri çağırabileceğiniz uygulamalar tarafından sağlanan “posta kodu tahminlerini” eleştirir. Basitçe mümkün olmayan bir hassasiyet seviyesi anlamına gelirler.
Thompson, “Korozlu yaşlarımın ortasındayım ve kariyerim boyunca duş bulutlarını Rain’in Shinfield köyüme çarpacağını söyleyecek kadar doğru bir şekilde tahmin edebileceğimiz, ancak üç mil uzakta Woodley’e çarpmayacağımız konusunda kesinlikle hiçbir olasılık göremiyorum” diyor. Bu uygulamalar ayrıca Thompson’ın gülünç derecede iyimser olduğunu söylediği iki hafta önce tahmin edebildiğini iddia ediyor.
İki haftalık sürenin uzun zamandır tahmin için zor bir sınır olduğu düşünülüyordu ve bu güne kadar doğruluk hala bu noktadan sonra bir dalış yapıyor. Bazı araştırmacılar, bir aya ve daha fazlasına kadar tahminleri zorlamak için fizik modellerini ve yapay zekayı kullanıyorlar. Ancak bunu çok fazla bildiğimiz ve sadece küresel olarak değil, aynı zamanda yerel olarak da uygulanmasını sağlayabileceğimiz beklentisi, hava uygulamalarıyla ilgili hayal kırıklığımızın bir parçası.
Hava durumu uygulamalarının kendisini kullanmasına rağmen, Thompson bize daha fazla bağlam veren televizyon tahminlerini izlediğimiz günler için nostaljiktir. Bu meteorologlar, evinizin üzerinde yuvarlanan bir hava cephesi ile 14:00 ile 16:00 arasında bir yere yüzde 100 yağmur şansı ile bu iki saatlik pencerede beklenen dağınık duş olasılığı arasındaki farkı açıklamak için zaman ve grafikler vardı. Bu senaryolar ustaca ama önemli olarak farklıdır – bir hava durumu uygulaması, saat 14.00’de yüzde 50 yağmur şansı ve her durumda saat 15: 00’de aynı şey gösterecektir. Bu nüans eksikliği, temel veriler para üzerinde olsa bile hayal kırıklığına neden olabilir.
Benzer şekilde, Lewisham’da saat 16: 00’da hava isterseniz ve size bir sağanak olacağı söylenir, ancak gelmez, bu başarısızlığa benziyor. Bununla birlikte, daha geniş bağlam, bir avuç mil tarafından kaçırılan cepheyi ortaya çıkarabilir: başarısızlık değil, bu şekilde değil, bir hata payı olan bir tahmin.
Kesin olan bir şey var: Uygulama yapımcıları bu zorlukları ve sınırlamaları tartışmaya istekli değiller ve yanılmazlık yanılsamasını korumayı tercih ediyorlar. Google ve Accuweather cevap vermedi Yeni bilim adamı‘S Apple konuşmayı reddetti. Met Office ayrıca bir röportajı reddetti, sadece “Her zaman uygulamamızdaki tahminleri geliştirmek ve ek hava bilgileri sağlamanın yollarını keşfetmek” diyen bir açıklama düzenledi.
BBC ayrıca konuşmayı reddetti, ancak 12 milyondan fazla olan hava durumu uygulamalarının kullanıcılarının “basit, net arayüzü takdir et” dediğini söyledi. Açıklamada ayrıca, arayüzün tasarımına büyük miktarda düşünce ve kullanıcı testi yapıldığını ve “karmaşık bilgileri ve kullanıcıları dengelemeye çalışıyoruz” diye ekledi.
Bu grev yapmak zor bir denge. Tamamen doğru verilerle bile, uygulamalar bilgileri kaçınılmaz olarak kaybedeceği ölçüde basitleştirir. Deneyim için çok farklı hissedebilen birçok hava türü, anlamı öznel olan bir avuç sembolden birinde gruplandırılır. Örneğin, güneş sembolü beyaz bir bulutla değiştirilmeden önce ne kadar bulut örtüsünüz olabilir? Yoksa gri bir tane?
Thompson, “Sen ve ben bir cevap verirsek ve sonra anneme ve annenize bunun ne anlama geldiğini sorarız, aynı cevabı almayacağız” diyor Thompson. Yine, bu tür uzlaşmalar belirsizlik ve hayal kırıklığına yer bırakıyor.
Başka problemler de var. Bazı tahminciler, uygulamanın yağmur şansı konusunda biraz kötümser olduğu kasıtlı bir önyargı oluşturur. Araştırmasında Thompson, birden fazla uygulamada bu “ıslak önyargı” nın kanıtını buldu. Bunun bir kullanıcının yağmur olacağını söylediği için olduğunu, ancak güneşin kimin kuru olacağını ancak daha sonra duşa yakalanacağını söyleyen birinden daha az hayal kırıklığına uğrayacağını söylüyor. Her ne kadar bir bahçıvan olarak, genellikle tersi de hayal kırıklığına uğradım.
İngiltere’deki Leeds Üniversitesi’ndeki meteorolog Doug Parker, bölgeye özgü ince ayarlı modeller yerine serbestçe mevcut küresel tahmin verilerini kullanarak maliyetleri azaltan çok çeşitli uygulamalar olduğunu söylüyor.
Bazıları ABD hükümetinin Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi’nden (NOAA) ücretsiz veri alıyor – şu anda Trump yönetimi tarafından reddedildi, bu da başka bir hikaye olmasına rağmen, tahminlerin doğruluğunu riske atıyor – ve sadece yeniden paketliyor. Bu ham, küresel veriler, bir siklon veya büyük hava cephelerinin Atlantik boyunca hareketini tahmin etmede iyi bir şey yapabilir, ancak Pazartesi öğle vakti Hyde Park’ta yağmur şansından endişe duyduğunuzda pek iyi olmayabilir.
Örneğin, Afrika’daki flaş sel olasılığını ölçmeye çalışıyorsanız, hayat ve ölüm meselesi olabilecek bazı uygulamalar sadece orada olmayan verileri tahmin etmek için ileri gidiyor. Kenya için şüpheli yardımcı programın en az dört ücretsiz tahmin ürünü gösteriyor. “Kenya’da yağış radarı yok, bu yüzden bir yalan,” diyor, uydu radarlarını aralıklı olarak ülkeden geçiyor ancak tam bilgi vermiyor ve Kenya Meteoroloji Bölümü’ndeki meslektaşları kendi radarlarına sahip olmadıklarını söyledi. Bu uygulamalar “hepsi bir ürün üretiyor ve bu ürünün nereden geldiğini bilmiyorsunuz. Yani bu konuda şiddetli bir şey görüyorsanız, bununla ne yaparsınız? Nereden geldiğini bilmiyorsunuz, ne kadar güvenilir olduğunu bilmiyorsunuz”.
Öte yandan, Met Office uygulaması sadece İngiltere hava durumunu doğru yapmak için ince ayarlanmış bir model kullanmakla kalmayacak, aynı zamanda tahminleri iyileştirmek ve kuruluşun insan uzmanlığının toplamını ona uygulamak için her türlü işlem sonrası kullanacaktır. Daha sonra uygulama ekibi, bunu basit bir formatta nasıl sunacağınıza karar vermek için özenli bir süreçten geçer.
Thompson, “Model verilerinden neler sunulacağına gitmek Met ofisinde muazzam bir alan. Bunun için endişelenen bir ekibi var” diyor. “Temelde kendi başına bir konu.”
Hava tahmini modelleri oluşturmak, onlara çok miktarda gerçek dünya sensör okumaları sağlamak ve her şeyi bir süper bilgisayar üzerinde çalıştırmak bir ofis binasının boyutu kolay değildir. Ancak tüm bu işler hissetmeyebileceğimiz bir gerçeklik anlamına gelir: tahminler hiç olmadığı kadar iyi ve hala gelişiyor. Hava durumu doğru bir şekilde tahmin etme yeteneğimiz, birkaç on yıl önce bile düşünülemezdi.
Hava uygulamalarının kalitesiyle ilgili hayal kırıklığımızın çoğu, kilometrekare için kesin doğruluk, aşırı basitleştirmenin neden olduğu yanlış yorumlamaya veya giderek daha yoğun bir halkın bilimi aşan beklentilerine bağlıdır.
Parker, meteorologların yeteneklerinin onlarca yıl boyunca arttıkça, halk bunu hızla normal olarak kabul etti ve daha fazla talep etti. “İnsanlar hiç mutlu olacak mı?” diye soruyor. Bence olmayacaklar.
