“Sürükleyici Eğlence” Boom, kullanıcı merkezli deneyimleri yeni zirvelere taşıyor, ancak kültürü biraz insular yapmıyor, soruyor Arwa Haider
Daha sonra ne yapıyorsunuz: Van Gogh’un manzaralarında dolaşım, eski Mısır’a zaman geçiren veya belki de müzikal bir kahramandan ölümünden sonra bir konser yakalamak mı? Bunlar, her birinin bizi hikayelerinin merkezine yerleştirmeyi vaat ettiği baş döndürücü olasılıkları kapsayan, giderek daha fazla sular altında olduğumuz “sürükleyici” deneyimler. Küresel olarak sürükleyici eğlence pazarı 2024’te yaklaşık 114 milyar dolar değerinde idi ve 2030 yılına kadar neredeyse dört kat daha fazla 442 milyar dolara kadar çıktığı tahmin ediliyor.
Bir gazeteci ve ömür boyu pop kültür hayranı olarak, aynı anda sürükleyici eğlence tarafından büyülenmiş ve huzursuzum. En unutulmaz deneyimlerim yoğun kişiselleştirilmiş ve güçlü bir şekilde duygusaldı; Beni heyecanlandırmış, gözyaşı, hatta “siber” yaptılar. Bir anlatıya sarıldığımızda, özellikle bir kulaklıktan aktarılan biri, gerçek zamanlı olarak çıkarılırız – muhtemelen cazibenin bir parçası.
Yine de beni uyandıran kaçış değil – büyük kültür bizi günlük kısıtlamalardan kurtarır – bu insülerliktir. Sürükleyici olaylar, genellikle sosyal atmosferi besleyen ortak enerji pahasına öznel bakış açısını yükseltir, bu nedenle paketlenmiş sürükleyici şovlar bile, insan yoldaşları NPC’lere (oynanamaz video oyun karakterleri) benzeyen yalnız arayışlar gibi görünebilir.
Kültürel akademik Keren Zaiontz, sürükleyici eğlence tüketmemiz için keskin bir terim yarattı: “Narsisistik Seyirci”. Bir çalışma, VR’nin katılımcıların yüzde 83.9’unda indüklenen dissosiyatif semptomları kullandığını bulmuştur. Uzun vadeli etkiler belirsiz olmaya devam ediyor, ancak VR turist deneyimleri üzerine bir çalışma da dahil olmak üzere araştırmalar, deneyim ve tecrit konusunda tekrarlayan bağımlılık temalarını vurguladı.
Londra’nın Barbican Center’da, kurulumları da dahil olmak üzere, kurulumları yaratıcı kişiselleştirilmiş özellikler sunan yeni bir sürükleyici sergidir. İç SenfoninizMüziğe bedensel tepkilerimizi izleyerek benzersiz görseller üreten “algılama istasyonları”. Barbican’ın sürükleyici programlamasına başkanlık eden Luke Kemp, bu deneyimlerin “eğlenceli” kültürel alanlara olan ihtiyacımıza yanıt verdiğini, önceden bilgiden bağımsız olarak erişilebilir: “İzleyicinin ajansa sahip olmasına ve bir şeyin bir parçası hissetmesine izin veriyor.
Robyn Landau, Kindra Studios’ta, ortak geliştirici İç SenfoninizInteroception bağlantısını – bedenimizin iç duyuları hakkındaki farkındalığımız. “Bizi kendimize bağlayan bu dönüştürücü deneyimlere sahip olduğumuzda, aslında dünyada nasıl göründüğümüzü ve başkalarına bağlanma şeklimizi dönüştürüyorlar” diyor.
Psikolog Sophie Janicke-Bowles’a göre, sürükleyici deneyimler “işleme gücümüzün bizi ilgilendirecek kadar zorlandığı” senaryolar yaratıyor. Bu “günlük endişelerimizden ayrılabileceğimiz ve bilişsel, duygusal ve hatta fizyolojik olarak farklı bir şeye emilebileceğimiz ruhumuz üzerinde inanılmaz bir iyileşme etkisi olabilir” diyor.
Kulüp büyüdükten sonra, kaç sürükleyici deneyim dans pistini uyandırdığından etkilendim; olağanüstü Tekrarlayan ritimler arayışındaağa bağlı kulaklıkların grupların gerçek zamanlı olarak etkileşime girmesine izin verdiği İngiltere rave sahnesine çok oyunculu bir VR saygı, Barbican’da.
Ama benim için, sürükleyici eğlencede oyunda hala meraklı bir gerilim var ve hızla gelişen sahnenin bizi nereye götürdüğü konusunda parçalandım. Bize kendimize uyum sağlama fırsatı veriyor, ancak bağımızı çevremizlerle güçlendirdiğine daha az ikna oldum. Kendi yansımalarımızla sabitlenirsek, o zaman daha büyük resmi kaçırırız. Sürükleyici eğlence hepimizi VIP’leri yapabilir, ancak kültür bizi bir araya getirmelidir.
Arwa Haider, Londra merkezli bir kültür gazetecisidir
