2025 yılında Avustralya, Dorothy McKellar’ın “kuraklık ve sel yağmurları” ile kaplanmış bir ülkeye yönelik şiirsel vizyonuna kadar yaşıyor.
Temizlik, Yeni Güney Galler’in avcı ve orta kuzey kıyı bölgelerindeki ölümcül sellerden devam ediyor. Aynı zamanda, Victoria, Güney Avustralya ve Tazmanya’nın büyük alanları, rekordaki en düşük yağışlar nedeniyle ciddi şekilde kuraklıktan etkileniyor.
Çiftçilerin ve toplulukların mevcut kuru dönemde hayatta kalmasına yardımcı olacak doğru destek düzenlemelerine sahibiz mi?
Yoksa, iklim değişikliği altında daha sık ve şiddetli hale geleceği tahmin edilen zor zamanlarda birincil üreticilere yardımcı olmanın daha iyi bir yolu var mı?
Riski Yönetme
Kuraklık doğal bir felaket değildir – en azından Avustralya’nın ulusal kuraklık politikasına göre değil. 1989’da kuraklık, şimdi doğal afet yardımı ve kurtarma düzenlemeleri olarak bilinenden çıkarıldı.
Karar, Queensland’daki kuraklık yardımı için yüksek harcama seviyesi de dahil olmak üzere çeşitli nedenlerle verildi. O zamanlar Federal Maliye Bakanı Peter Walsh, Queensland hükümetinin düzenlemeleri “ulusal parti kurbağalarına ve aparatlara dağıtılmak için bir tür ulusal parti slush fonu” olarak kullandığını ileri sürdü.
Daha düşünülen sebep, El Niño gibi Avustralya’nın ikliminin itici güçlerini bilimsel anlayışımızın, kuraklığın çevremizin normal bir parçası olduğunu önermesiydi. O zamandan beri, iklim modellemesi kuraklıkların küresel ısınmanın bir sonucu olarak Avustralya’da daha da tanıdık bir manzara haline gelmesine işaret ediyor.
Dolayısıyla kuraklık yardımının odağı, afet yanıtından risk yönetimine geçti.
Dayanıklılık Bina
1992 yılında açıklanan ulusal kuraklık politikası, kuraklığın diğer iş riskleri gibi yönetilmesi gerektiğini belirtti.
O zamandan beri, esneklik dili karışıma eklendi ve hükümet kuraklık politikası için üç hedef listeliyor:
- Hazırlık, Risk Yönetimi ve Finansal Kendine Güven sağlayarak tarım işletmelerinin kuraklık esnekliğini oluşturmak
- Uygun bir güvenlik ağını sağlamak için her zaman zorluk yaşayanlar için kullanılabilir
- Paydaşları kuraklığın zorluklarını ele almak için birlikte çalışmaya teşvik etmek.
1992’den bu yana, çeşitli hükümetler kuraklıktan etkilenen çiftçileri desteklemeyi amaçlayan farklı programları tanıttı ve değiştirdi.
En başarılı program, Çiftlik Yönetimi Depozitleri Programıdır. Bu, çiftlik işlerini desteklemek için kuraklık sırasında çekilebilecek çiftçi tasarruflarında 6 milyar doların altında bir bıyık biriktirdi.
Diğerleri gelip gitti-örneğin, çok eleştirilen istisnai durumlar programı.
Daha Fazla Yardım Gerekiyor
2025 yılında, federal hükümet gelecekteki kuraklık fonunu esnekliği teşvik etmek için yılda 100 milyon dolar yatırım yapmak için kullanıyor. Ayrıca çiftlikler ve ilgili küçük işletmeler için çiftlik hanehalkı ödeneği ve imtiyazlı krediler aracılığıyla destek sunmaktadır.
Çiftlik yönetimi mevduat planı ve çiftlik hane halkı ödeneği dışında, bu programlar, güney Avustralya’daki artan çiftçilerin kuraklıktan etkilenmesine derhal mali yardım sunmamaktadır. Kuraklık kötüleşirse, daha fazla destek için artan çağrılar olacaktır.
Bu, hükümete bir ikilem sağlar: kuraklığa risk ve esneklik yaklaşımına önemli ölçüde yatırım yapıyor, ancak politik olarak, topluluğumuzda çok değerli bir grup olan çiftçilerin yardım için çığlıklara direnmek zor.
Daha iyi bir yol?
Hükümetin desteği artırmak için bir çözüm var. Kuraklıktan etkilenen çiftçiler için “gelir koşullu krediler” sağlanmasıyla yapılabilir. Ulusal kuraklık politikasını destekleyen risk yönetimi ilkeleri ile tutarlı olarak, ihtiyaç duydukları zaman çiftçiler için finansal destek mevcut olacaktır.
Şimdi 25 yılı aşkın bir süredir uzanan ayrıntılı modellememiz, gelire dayalı kredilerin vergi mükelleflerinin kuraklık düzenlemelerine daha az harcama yapmak anlamına geleceğini zorunlu kılmaktadır. Ancak kamu sektörü yardımının diğer biçimleriyle karşılaştırıldığında yardım daha büyük olacaktır.
Geri ödeme kapasitesi şemanın tanımlayıcı özelliği olacaktır. Gelir koşullu bir kredi, ancak çiftliğin sağlıklı nakit akışı yaşadığı dönemlerde ödenir. Bir çiftliğin yıllık finansal durumu zorsa, geri ödeme gerekmez.
Bu krediler, zamanlar zor olduğunda geri ödeme yapamamasıyla ilişkili haciz riskini de ortadan kaldıracaktır. Kredi temerrütleri gerçekleşemez, bu da öngörülemeyen finansal zorluklar nedeniyle mülkü kaybetme korkusuyla ilişkili psikolojik travmayı da ortadan kaldırır.
İyi politika
Bu faydalar, hükümetlerin risk yönetimi olan kuraklık politikası ile ana motivasyonunu ele alacaktır. Çünkü geri ödeme endişeleri ve varsayılan beklentiler ortadan kaldırılacaktır. Büyük bir belirsizliğin olduğu çiftçilikle, bunlar politika için çok önemli artılar.
Gelir koşullu krediler, hükümetten düşük veya hiç sübvansiyon gerektirmeyen uygun bir risk yönetimi finansal araçtır. Çiftlik yönetimi mevduat programını tamamlayacaklar ve şu anda sunulan imtiyazlı kredilerin etkili bir yerini alacaklardı.
Çiftçi ve vergi mükellefi için bir kazan-kazan, benzer.
