Kurgusal kadın robotların uzun bir geçmişi vardır ve genellikle oldukça karanlıktır

Sierra Greer’in bir kadın robotu Annie Bot hakkındaki romanı, prestijli bir bilimkurgu ödülü, Arthur C Clarke Ödülü kazandı. Ama o türünün ilk örneği değil, diyor Sophie Bushwick

Bu yılki Arthur C. Clarke Yılın En İyi Bilim Kurgu Romanı Ödülü Geçen ay Sierra Greer’s’e verildi Annie Bot. Roman boyunca, bencil sahibine tapmak için programlanmış duyarlı bir seks robotu olan Annie, yavaş yavaş bir kişilik duygusu geliştirir – ama bunu yapan ilk yapay kadın değil. En eski kurgusal kadın robotlar rüzgar oyuncaklarından biraz daha fazla olmasına rağmen, Annie gibi daha yeni yapay kadınlar insan meslektaşları kadar karmaşık hale gelene kadar sürekli olarak madde kazandılar.

Yapay insanlar hem eski hem de her yerde bulunur. Georgia Teknoloji Enstitüsü’nden Lisa Yaszek, “Temelde kaydedilen tarihten bu yana dünyanın her kültürü otomatlarla ilgili hikayeler anlattı” diyor. Genellikle üç kategoriye aittirler. Birçoğu manuel işçi veya silahtır, ancak kadın kreasyonlar ev ve cinsel yoldaş kategorilere girme eğilimindedir. Yunan mitinde Galatea, yaratıcısı Pygmalion ona aşık olduktan sonra canlanan mükemmel bir kadının heykelidir.

Tarih boyunca, bu kurgusal otomata gerçek muadillere sahipti: canlıları taklit eden yenilik makineleri. 18. yüzyılda, teknolojik gelişmeler bu cihazların bazılarını güzel bir şekilde gerçekçi hale getirdi, bu yüzden insanların gerçek şeyle karıştırılabilecek kurgusal otomata hayal etmeye başladıkları şaşırtıcı değil. Bu tür en başlıca vizyonlardan biri Eta Hoffmann’ın 1817 kısa hikayesiydi Sandman. Güzel Olympia, esrarengiz sertliğine ve pasifliğine rağmen Nathaniel’i büyülüyor. Olympia sonunda Nathaniel’i delilik ve ölüme iten bir keşif olan hareketli bir bebek olarak ortaya çıkıyor.

19. yüzyılda yapay kadınlar genellikle insan kadınlarının doldurması beklendiği rolü oynadılar: erkekler için yerli arkadaşlar. 1886’da Gelecek HavvaAuguste Villiers, modern bir pygmalion hayal etti. Gerçek kadınların kusurlarından tiksinen bir mucit, bir ruhla dolu kusursuz bir mekanik inşa eder. Alice W. Fuller bu fikri 1895 kısa öyküsünde “Sipariş vermek için üretilen bir eş” ile alay etti. Bir adam, düşünceli kız arkadaşını kabul edilebilir bir makine lehine terk eder – ancak onun sycophancy ile hayal kırıklığına uğrar.

1972’de Ira Levin, robotlar yerlerini alabilseydi gerçek kadınlara ne olacağını sorguluyordu

Mükemmel esnek bir Galatea’nın bu rüyası onlarca yıl süren kurgu boyunca devam etti. Julie Wosk, “İdeal, kesinlikle kendi dilekleri veya istekleri olmayan çok itaatkar, uyumlu, mevcut bir kadın” diyor. Benim adil bayanlar: kadın robotlar, androidler ve diğer yapay eves.

Yazarlar otomata hayal ederken, sanayi devrimi buhar oluşturuyordu ve insanlar yeni icat edilen makinelerin insanları geride bırakacağından endişe ediyorlardı. Samuel Butler’ın 1872 romanı gibi kurgu Erewhon Makinelerin düşünme yeteneğini geliştirebileceği fikrini bile kızdırdı. 20. yüzyılın başında, bu kaygı iki etkili kurgu eseriyle sonuçlandı.

1920’de oyun yazarı Karel čapek’s Bükmek tüm insanları üst sınıflara yükseltmeye çalışan bir toplumu tasvir etti – emeği “robotlar” olarak adlandırdığı sentetik insanlara bırakarak Çek kelimesinden RobotaSerfdom veya zorunlu çalıştırma anlamına gelir. Butler’ın Erewhonians’ın tahmin ettiği gibi, Bükmek Sonunda yaratıcılarına karşı isyan.

Birkaç yıl sonra Thea von Harbou yayınladı MetropolFritz Lang tarafından 1927 seminal filmine uyarlandı. Bir kadın robotuna, işçi sınıfından cehennem koşullarında zahmet eden bir insan kadının görünümü verilir. İnsan Maria, sınıfların barış içinde birleşeceğini tahmin ederken, cinselleştirilmiş robotik karşılığı şiddetli, yıkıcı bir devrime neden oluyor.

On yıl sonra Lester Del Rey’in kısa hikayesi Helen O’Loy Robotik Maria gibi mekanik femme, duygu kazanan bir yerli makine olan sentetik ev hanımı Helen ile karşı karşıya. Yüzyıl ortası kurgu, daha isyancı kız kardeşlerine bu tür botları tercih etti. Alacakaranlık Bölgesi Başka bir mekanik eşin yanı sıra mükemmel bir elektrikli büyükanne ve Jetsons’un güvenilir Rosie Hizmetçisi vardı.

Ancak bu yerli mutluluk sürmezdi. 1972’de Ira Levin, robotların yerlerini alabilseydi gerçek kadınlara ne olacağını sorguluyordu. Romanında Stepford eşleriJoanna kasabasındaki erkeklerin düşünceli eşlerini öldürdüğünü ve onları kabul edilebilir mekanik kopyalarla değiştirdiğini öğrenmek için dehşete düştü.

Sonraki on yıllarda Terminatör Ve Matris Franchise’lar, sanayi devriminden bu yana aşan ve akan insanların yerini alan teknolojiyle ilgili endişelere dokundu. Bununla birlikte, makinelerde kaybedilen işler yerli olduğunda, tüm kadınlar onları dış kaynak kullanmaya aldırmaz. Iain Reid’in 2018 romanı Düşman İnsan kocasını terk eden ve onun yerine robotik bir kopya bırakan bir kadınla sonuçlanır.

2010’larda çok daha etkili iki yapay kadın da ortaya çıktı. 2013’lerde Obir adam Samantha adlı bir AI için düşer, ancak bu onu gerçek kadınlarla daha az ilişki kurabilmesini sağlar. 2014’lerde Eski machinaKötü niyetli bir mucit, çalışan Caleb’den robot AVA’sını değerlendirmesini ister. Caleb Ava için duygular geliştirdikten sonra, onu yaratıcısından kaçması için manipüle eder. Samantha ve Ava kötü değil, ama kendi çıkarlarına dikkat ediyorlar – ve bu filmler, etraflarındaki erkeklere ne olduğunu keşfediyorlar.

Daha yeni çalışmalar yapay kadınların kendilerine odaklanmaktadır. İçinde Annie BotAnnie, kendi hikayesini anlatıyor ve sahibinden ziyade duygusal gelişimine vurgu yapıyor. Greer, bir bot mecazi bir kadınsa, o zaman aynı zamanda kendi hayatını yaşamayı hak eden bir kişi olduğunu gösterir. Benzer şekilde, bu yılki film Arkadaş Seks robotu iris deneyimini merkezler – Özgürlüğe yolculuğu Annie’den daha az nüanslı ve daha şiddetli olmasına rağmen.

Ama bu yapay kadınlara – Samantha ve Ava, Annie ve Iris – kendilerini kurtardıklarında ne olur? Bundan sonra nereye gidiyorlar? Bu geleceğin yazarlarına kalmış.