Arktik kıyı şeritleri denize düşüyor. Dalga hareketi, yükselen deniz seviyeleri ve eriyen permafrost, tüm kasabaların su kenarından daha da uzaklaşmasına neden olan devasa erozyona katkıda bulunuyor.
Olorunfemi Omonigbehin ve meslektaşları, bu kuvvetlerin nasıl bir araya gelerek uçurumları yıktığını anlamak için laboratuvarda Arktik kıyı şeridinin mikrokozmosunu oluşturdular. Araştırmaları şu dergide yayınlandı: Jeofizik Araştırma Dergisi: Dünya Yüzeyi.
Araştırmacılar ilk olarak, kumun yoğunluğunu en üst düzeye çıkaracak oranlarda su ve kumu karıştırarak, ardından karışımı bir hidrolik presle sıkıştırıp dondurarak permafrost içeren toprağı taklit ettiler.
Araştırmacılar, bu sahte permafrost bloklarını, araştırmacıların etkilerini gözlemleyebilmeleri için dalgaların oluşturulduğu uzun ve dar bir tank olan soğutulmuş bir dalga kanalında suyla dövdüler. Bu çalışmada bilim insanları permafrostun nasıl tepki vereceğini görmek için dalga yüksekliğini ve frekansını değiştirdi.
Yöntem, kıyı kayalıklarının tabanlarını oyan gözlemlenen erozyon modellerini yeniden üretti. Dalga yüksekliği, erozyon hızı üzerinde en güçlü etkiye sahipti; en yüksek dalga koşulları, düşük dalga koşullarına göre iki kat daha fazla erozyona neden oluyordu. Öte yandan dalga frekansı, dalgaların oluşturduğu çentiğin yüksekliğini güçlü bir şekilde etkiledi.
Araştırmacılar, donmadan önce daha fazla su ekleyerek topraktaki buz içeriğini arttırdıklarında, yüksek buz içeriğinin başlangıçtaki erozyon oranını azalttığını buldular (çünkü buzun çözülmesi daha uzun sürdü).
Bu bulgu, şu anda sabit görünen daha yüksek buz içeriğine sahip kıyı şeritlerinde yakın vadede yüksek erozyon oranları görülmeyebileceğini, ancak mevcut küresel ısınma oranının sürdürülmesi durumunda aniden aşınabileceğini öne sürüyor; bu bulgu, iklim değişikliğinin devrilme noktalarını tetikleyeceği teorisiyle tutarlı. Ancak araştırmacılar bu bulguyu doğrulamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç olduğu konusunda uyarıyorlar.
