Bilim adamları, laboratuvarda yetiştirilen tavuk oluşturmak için yapay bir dolaşım sistemi kullandılar, bu da dokusunu geliştirebilir
Bir makine, yapay tavuk liflerine besin açısından zengin bir sıvı sağlar
Gerçek kasta bulunan kılcal damarları taklit etmek için küçük tüpler kullanılarak bir laboratuvarda kalın, ısırık büyüklüğünde bir tavuk filetosu parçası yetiştirilmiştir. Araştırmacılar, bunun ürüne daha çirkin bir doku verdiğini söylüyor.
Kalın kültürlü et parçaları yetiştirirken, büyük bir problem, merkezdeki hücrelerin yeterli oksijen veya besin alamamasıdır, bu yüzden ölürler ve parçalanırlar, diyor Tokyo Üniversitesi Shoji Takeuchi.
“Bu nekroza yol açar ve iyi doku ve tat ile et yetiştirmeyi zorlaştırır” diyor. “Hedefimiz, tıpkı kan damarlarının vücutta yaptığı gibi, doku boyunca eşit şekilde beslemek için bir yol yaratarak çözmekti. ‘Ya içi boş lifler kullanarak yapay kılcal damarlar yaratabilirsek?’ Diye düşündük.
Takeuchi ve meslektaşları tarafından kullanılan lifler, tıp endüstrisinde böbrek diyaliz gibi kullanılan benzer içi boş tüplerden ilham aldı. Laboratuar yetiştirilen eti oluşturmak için ekip esasen yapay bir dolaşım sistemi oluşturmak istedi. “Diyaliz lifleri atıkları kandan filtrelemek için kullanılır” diyor Takeuchi. “Liflerimiz canlı hücreleri beslemek için tasarlanmıştır.”
İlk olarak, araştırmacılar 3D, kültürlü eti tutmak ve büyütmek için küçük bir çerçeve bastırdılar ve robotik bir araç kullanarak 1000’den fazla içi boş lif taktılar. Daha sonra bu diziyi canlı hücreler içeren bir jel içine yerleştirdiler.
Takeuchi, “İçi boş fiber dizimizi kullanarak ‘et yetiştiren bir cihaz’ oluşturduk” diyor. “Canlı tavuk hücreleri ve kollajen jeli liflerin etrafına koyduk. Sonra tıpkı kılcal damarlardan kan akışları gibi içi boş liflerin içine besin açısından zengin sıvı aktık. Birkaç gün boyunca hücreler büyüdü ve kas dokusuna hizalandı, kalın, biftek benzeri bir yapı oluşturdu.”
Ortaya çıkan kültürlü tavuk eti 11 gram ağırlığındaydı ve 2 santimetre kalınlığındaydı. Doku, bir yönde hizalanmış kas lifleri vardı, bu da dokuyu iyileştiriyor, diyor Takeuchi. “Ayrıca, ortanın öleceği geçmiş yöntemlerin aksine, etin merkezinin canlı ve sağlıklı kaldığını gördük.”
Takeuchi, etin bir insan tadı testi için uygun olduğu düşünülmemiş olsa da, bir makine analizi iyi çiğneme ve lezzet belirteçlerine sahip olduğunu gösterdi.
İçi boş liflerin manipüle edilmesi, farklı et kesimlerini simüle etmeyi de mümkün kılabilir. “Fiber aralığı, yönlendirme veya akış paternlerini değiştirerek, daha hassas veya daha fazla çiğneme eti gibi farklı dokuları taklit edebiliriz.”
Sydney’deki New South Galler Üniversitesi’ndeki Johannes Le Coutre, etkileyici bir araştırma olsa da, sürecin endüstriyel ölçekte gerçekleştirilmesinin zor olacağını söylüyor. “Bu alandaki kutsal kâse yeni teknolojiyi ölçeklendiriyor” diyor.
