İnsanlar önyargılı, dövülebilir hafızamız sayesinde makinelerden çok farklı öğreniyorlar – ve bu iyi bir şey diyor Charan RanganathCalifornia Üniversitesi Dinamik Bellek Laboratuvarı Direktörü, Davis
Yapay zeka insanların dövüldüğü – en azından satranç ve go gibi oyunlar söz konusu olduğunda, proteinlerin 3D yapısını belirleme, yatırım stratejileri oluşturma… liste uzayıp gidiyor. Bazıları Chatgpt gibi modellerin zaten insan zekası eşiğinde olduğunu savunuyor. Openai başkanı Sam Altman, doğmamış çocuğunu otobüsün altına bile attı ve “Çocuğum asla AI’dan daha akıllı olmayacak” dedi.
Modern AI’nın yetenekleri kesinlikle etkileyici, ancak insanlar ve makineler arasındaki karşılaştırmalar konusunda derinden şüpheliyim. Yapay zeka (şu anda ve öngörülebilir gelecekte) o kadar akıllı değil, ya da en azından insanların olduğu gibi değil – ve bu iyi bir şey.
Öğrenme akıllı davranışların merkezindedir ve insanlar makinelerden farklı öğrenirler. Yapay zeka modelleri, büyük miktarda eğitim verisi ile çiftleşerek artımlı olarak öğrenir. Bunu yapmak için gereken güç, tüm güç şebekesini düşürebilir. Buna karşılık, insan beyninin güç gereksinimleri, kısmen çok az verilerle öğrenmek için tasarlandıkları için akkor bir ampulle karşılaştırılabilir. Bir yapay zeka bir görüntünün her pikselini işleyebilirken, insanlar görsel anılar oluşturmak için birkaç bakıştan bilgi çıkarırlar.
Ekonomilerine rağmen, insan beyinleri çağdaş yapay zekanın kırılgan doğasına kıyasla oldukça esnektir. En son modellere, daha önce öğrenilenlerden sapan sürekli yeni bir bilgi akışı verildiğinde, makine öğrenimi için göründüğü kadar kötü olan “felaket unutma” ile sonuçlanabilir. Sorunu çözmek için, vahşi doğaya çıkmadan önce tam eğitimli bir modelde öğrenmeyi kapatmak gerekir.
Buna karşılık, insanlar, felaket unutma korkusu olmadan yaşamları boyunca sürekli olarak öğrenirler çünkü dünyanın kademeli olarak birikmiş bilgisini yansıtan anlamsal hafızayı ve belirli olayların anılarını yansıtan epizodik hafızayı birleştirirler. Bir çocuk, kuşların genellikle uçmak için kullandıkları tüylere, gagalara ve kanatlara sahip olduğunu öğrenmek için semantik hafızaya güvenebilir. Benzer özelliklere sahip bir penguenin uçamayacağını ancak yüzmelerini gördüklerinde, epizodik hafıza, kuşların tipik özelliklerini unutmadan bu istisnayı hızla öğrenmelerine izin verir.
Yeni nesil AI’nın bir tür epizodik benzeri hafızayı içereceğinden eminim, ancak mühendislerin insan hafızasını tam olarak taklit etmek istemeyeceğinden şüpheleniyorum. Kitabımda tarif ettiğim gibi, Neden HatırlıyoruzAnılarımız şaşırtıcı bir şekilde parçalanabilir, önyargılı ve dövülebilir. İnsan hafızasının seçici ve bazen yanlış doğası bizi satranç gibi iyi tanımlanmış görevlere kötü uygun hale getirir, ancak belirsiz ve hızla değişen bir dünyada esnek bir şekilde gezinmemizi sağlar. İnsanlar ChatGPT gibi modellerde yer alan kapsamlı bilgi bürosundan yoksundur, ancak benzersiz yenilikler ve hayal gücü yaratmak için yaşanmış deneyimlerimizden epizodik anılarımıza bakabiliriz.
İnsan ve yapay zeka arasındaki karşılaştırmalar farklı tasarım kısıtlamalarını yansıttığı için yanlış yönlendirilir. Fiziksel dünyada hayatta kalma ve üreme için inşa edilen insan beyinleri, çok az veri ve enerjiden mümkün olduğunca fazla bilgiyi sıkarken, en iyi AI uygulamaları, kaynak frugal beyinlerimizi ezecek büyük veri samanlıklarında iğneleri keşfedebilir.
İnsan zekasını aşmaya çalışmak yerine, kendi kendine özgü ekimlerimizi tamamlayan makineler tarafından daha iyi hizmet veriyoruz. Ve belki Sam Altman dölünün kaderi hakkında daha iyimser olmalı.
Charan Ranganath, neden hatırladığımız kitabın yazarıdır: hafızanın gizli gücünü ortaya çıkarmak
