St Andrews Üniversitesi’nin yeni araştırması, atmosferik CO2’yi düşürmenin önemli bir mekanizmasına ışık tuttu2 Dünya’nın geçmiş buzul çağları sırasında.
Yayınlanan bir çalışmada Doğa İletişimiAraştırmacılar, buzul çağları sırasında Pasifik’teki daha güçlü bir dolaşımın, okyanustan uzak Güney Okyanusu’ndaki atmosfere %50 daha az karbon kaçmasına neden olabileceğini göstermek için model simülasyonları kullandılar.
Bugün, Güney Okyanusu’ndan, özellikle Güney Okyanusu’nun Pasifik bölümünde, okyanuslardan atmosfere önemli miktarlarda karbon kaçıyor. Bunun nedeni Pasifik dolaşımının oldukça yavaş olması ve bunun sonucunda sularında çok fazla karbon birikmesidir. Bu karbonun büyük bir kısmı güneye, Antarktika’yı çevreleyen Güney Okyanusu’na kadar gidiyor, burada yüzeye çıkıyor ve atmosfere kaçıyor veya gaz çıkarıyor.
Bununla birlikte, daha önceki bir çalışmada Kuzey Pasifik’ten toplanan temsili veriler, Pasifik’in son buzul çağında daha güçlü bir dolaşım yaşadığını göstermektedir. Bu yeni çalışmada araştırmacılar, bu kadar güçlü bir dolaşımın sadece Pasifik sularındaki karbon içeriğini düşürmekle kalmayıp, karbonu daha derin sulara kaydırdığını, aynı zamanda bu etkinin Güney Okyanusu’na kadar ulaşacak kadar derin olduğunu göstermek için model simülasyonları kullandı.
Araştırmacılar, düşük karbonlu suların yüzeye çıkmasıyla Güney Okyanusu’ndaki genel gaz çıkış oranının önemli ölçüde, ortalama %50 oranında azaldığını buldu. Araştırmacılar, okyanustan karbon “sızıntısını” bu kadar önemli ölçüde önleyerek, bu güçlü Pasifik dolaşımının atmosferik CO2’yi azaltmada önemli bir rol oynayabileceğini öne sürüyorlar.2 seviyeleri, Dünya’yı buzul çağı iklimine sürüklüyor. Bu sonuç aynı zamanda Güney Okyanusu’ndaki gaz çıkışı üzerindeki etkinin, Kuzey Pasifik’te meydana gelen dinamikler tarafından tetiklenmesi nedeniyle de önemliydi.
Çalışmanın ortak yazarlarından St Andrews Üniversitesi Yer ve Çevre Bilimleri Okulu’ndan Dr. Madison Shankle şunları söyledi: “Bu sonuç, atmosferdeki CO2’nin nedenini açıklamaya yardımcı olabilir.”2 buzul dönemlerinde seviyeler çok daha düşüktü. Buzul çağı paleo-oşinografi topluluğunun tarihsel olarak Güney Okyanusu’na çok fazla odaklanmış olması ve onu etkileyebilecek diğer uzak bölgelere daha az önem vermesi nedeniyle bu aynı zamanda önemlidir.”
Ortak yazar, Dünya ve Çevre Bilimleri Okulu Okuyucusu Dr. James Rae şunları söyledi: “Güney Okyanusu iklim açısından gerçekten kritik bir bölge, çünkü CO2’yi alıp verebiliyor.2. CO’yu alabileceği veya verebileceği bulgusu2 Küresel dolaşım değişiminin bir fonksiyonu olarak, Güney Okyanusu’nun bugün ve gelecekte nasıl değişeceğine dikkatle bakmamız gerektiği anlamına geliyor.”
