Mühendisler, 3D yazıcının püskürtme uçlarını ihtiyaçlarına göre yeterince dar hale getirmek için uğraşırken doğaya döndüler ve dişi sivrisineğin hortumunun tam olarak ihtiyaç duydukları özelliklere sahip olduğunu buldular.
3D yazıcı için ağızlık olarak uyarlanmış bir sivrisinek hortumu
Kesilmiş bir sivrisinek hortumu, 3D baskı için son derece ince bir ağızlığa dönüştürülebilir ve bu, nakil için yedek doku ve organların oluşturulmasına yardımcı olabilir.
Kanada’nın Montreal kentindeki McGill Üniversitesi’nden Changhong Cao ve meslektaşları, çok ince yapılar üretme çalışmaları için yeterince ince püskürtme uçları bulamadıkları için 3 boyutlu nekrobaskı adını verdikleri tekniği geliştirdiler. Piyasada bulabildikleri en dar nozulun iç deliği 35 mikrometreydi ve aynı zamanda 60 £ (80 $) gibi ağır bir fiyat etiketiyle geliyordu.
Cam çekme gibi teknikleri denediler, ancak bu püskürtme uçlarının da pahalı ve çok kırılgan olduğunu buldular.
Cao, “Bu bize bir alternatif olup olmadığını düşündürdü” diyor. “Doğa Ana ihtiyacımız olanı uygun bir maliyetle sağlayabiliyorsa neden bunu kendimiz yapalım ki?”
Araştırmacılar, yüksek lisans öğrencisi Justin Puma’yı, akrep iğnesinden yılan dişlerine kadar her şeyi göz önünde bulundurarak bu görevi yerine getirebilecek doğal bir organ bulma göreviyle görevlendirdi. Sonunda bir sivrisinek hortumunun, özellikle de dişi Mısır sivrisineklerinde bulunan daha sert versiyonun bulunduğunu buldular.Aedes aegypti) – 20 mikrometreye kadar ince yapılar basmalarına olanak sağladı.
Cao, deneyimli bir işçinin sivrisinek ağız parçalarından her biri bir dolardan daha az bir maliyetle saatte altı adet püskürtme ucu yapabileceğini ve bu sayede sürecin ölçeğinin büyütülmesini kolaylaştıracağını söylüyor. Doğal nozullar mevcut 3D yazıcılara takılabilir ve biyolojik kökenleri göz önüne alındığında nispeten uzun ömürlüdür: iki hafta sonra bunların yaklaşık yüzde 30’u arızalanmaya başlar, ancak bir yıla kadar dondurularak saklanabilirler.
Ekip, kan damarları da dahil olmak üzere biyolojik dokular için iskeleler oluşturabilen Pluronic F-127 adlı biyo-mürekkebi kullanarak tekniği test etti; bu, yedek organlar oluşturmak için potansiyel bir yöntem.
Koku arayan bir drone’da kullanılan güve anteni ve mekanik kıskaç olarak kullanılan ölü örümcekler de dahil olmak üzere, makinelerde kullanılan küçük yaratıklara ait parçaların başka birkaç örneği daha vardır.
Birleşik Krallık’taki Swansea Üniversitesi’nden Christian Griffiths, bu çalışmanın, doğanın geliştirdiği araçlara ayak uydurmak için çabalayan insan mühendislerin bir başka örneği olduğunu söylüyor.
“Birkaç milyon yıllık sivrisinek evrimi var: biz bunu yakalamaya çalışıyoruz” diyor. “Belki de bize karşı avantajlı olduklarını düşünüyorum.”
