Yüzeyde yeterli sıvı su olmadan, bir gezegenin atmosferi karbon dioksit ile boğulabilir ve sıcaklıkları bilinen tüm yaşam için hayatta kalanların ötesinde bir seviyeye yükseltebilir.
Yıldızlarının “yaşanabilir bölgesinde” bulunan yabancı dünyalar hala yaşam için doğru olmayabilir
Su seviyelerinin bir gezegenin iklimini nasıl yönlendirdiğine dair yeni bir anlayış sayesinde, uzaylı yaşamına ev sahipliği yapabilen gezegenlerin sayısı düşündüğümüzden daha küçük olabilir. Belli bir seviyenin altında, atmosferdeki karbondioksit çok fazla büyüyebilir ve bir gezegeni dayanılmaz derecede sıcak yapabilir, bu da Venüs’ün bugün göründüğü kadar elverişsiz olduğunu da açıklayabilir.
Bildiğimiz tüm yaşam sıvı suya ihtiyaç duyar, bu yüzden gökbilimciler, sıcaklıkların sıvı suyun var olması için elverişli olduğu yıldız bölgelerindeki “yaşanabilir bölgede” gezegenler bulmaya heveslidir. Ama şimdi Washington Üniversitesi ve meslektaşları Haskelle White-Gianella, sadece biraz sıvı suya sahip olmanın yeterli olmadığını buldular.
Araştırmacılar, bir gezegenin yüzeyindeki su miktarına bağlı olarak co₂ seviyelerinin nasıl değişeceğini hesaplayan yaklaşık 10.000 farklı simülasyon yürüttü, bu da Dünya’ya benzer bir boyut olduğunu ve benzer miktarda ışık aldılar. Bir gezegenin potansiyel olarak yaşanabilir olması için Dünya’nın toplam yüzey suyunun en az yüzde 20’sine ihtiyacı olduğunu buldular.
Bunun nedeni, yağmurun kayalardaki kimyasal reaksiyonları tetikleyerek karbonun yerdeki saklanmasında önemli bir rol oynadığı için su düşmesidir. Yeterince yağmur olmadan, co2 Bir gezegenin atmosferinde birikecek, ısıyı yakalayacak ve 126 ° C’nin (259 ° F) üzerindeki sıcaklıkları hızla yükseltecek – bildiğimiz gibi yaşamın ötesinde, en uç örneklerde bile hayatta kalabilir.
White-Gianella, 10 Temmuz’da Çek Cumhuriyeti’nin Prag kentindeki Goldschmidt Jeokimya Konferansına verdiği demeçte, “Kararlı bir iklimi korumak için bir su eşiği olduğunu görüyoruz” dedi.
Bu, yaşanabilir bölgede var olan bir gezegenin potansiyel olarak yaşanabilir olması için yeterli olmadığı ve beyaz-gianella diyor ve jeolojik tarihine daha dikkatli bakmamız gerektiği anlamına geliyor.
Benzer bir senaryo, Venüs’ün bugün gördüğümüz kavurucu, elverişsiz bir ortam haline geldiğini de açıklayabilir. Güneş sisteminin doğumundan bu yana güneşin artan parlaklığı, Venüs’ün atmosfer kaybının ve artan sıcaklığın ana nedeni olduğu düşünülürken, bu değişiklikleri tam olarak açıklamıyor. White-Gianella ve ekibi, Venüs benzeri bir yıldız ışığı alacak şekilde modellerini yeniden yarattılar ve Dünya kadar suya sahip bir gezegenin bile çok fazla kaybetmiş olabileceğini buldular.2 ve yaşanamaz olun.
Calgary Üniversitesi, Kanada’da Benjamin Tutolo, Venüs benzeri gezegenlerin nasıl son derece sıcak hale geldiğine dair zorlayıcı bir açıklama, ancak gezegenler daha az co üretmeye başlarsa resim daha karmaşık olabilir2 Zamanla, Mars’ın jeolojik kaydına bakarken gördüğümüz şey budur.
Mars’ın durumunda, sıvı su aslında çok fazla karbondioksit çekti ve onu zeminde karbonat mineralleri olarak sakladı, diyor Tutolo, nihayetinde atmosferini inceltti ve gezegeni soğutdu. White-Gianella, ekibinin simülasyonlarının Dünya benzeri boyutlarda ve mesafelerde gezegenlere odaklandığını ve durumun Mars benzeri gezegenler için farklı olabileceğini kabul ettiğini söylüyor.
