2000’li yılların ortalarında, muhafazakar lider olduktan kısa bir süre sonra David Cameron, Tory markasını “detoksifiye etme” girişiminde yaygın olarak tanımlanan Kuzey Kutbu’na bir yolculukta bir Husky’ye sarıldı. On sekiz yıl sonra Kemi Badenoch, bir zamanlar bu yeniden markalamayı güvenilir hale getiren yasayı hurdaya çıkarmaya söz verdi.
Muhafazakârların bir sonraki genel seçimi kazanmaları durumunda 2008 İklim Değişikliği Yasası’nı yürürlükten kaldıracaklarını duyurması, kendi büyük bir hedef olma potansiyeline sahiptir – kişisel, çevresel ve ekonomik olarak.
Nedenini anlamak için İklim Değişikliği Yasası’nın nasıl ortaya çıktığını hatırlamamız gerekiyor. Tasarı Gordon Brown Çalışma Hükümeti tarafından öne sürüldü, ancak muhafazakar muhalefetten hevesli bir destek vardı, bu da onu güçlendirmek için birkaç değişiklik yaptı. Cameron, yeşil politikaların partisini modernize etmenin ve iktidara getirmenin iyi bir yolu olduğu sonucuna varmıştı.
Hem 2010’da başbakan olan Cameron hem de benzersiz bir fikir birliği ve istikrar dönemine sahip olan İngiltere iklim politikası için çalıştı. Yedi’den fazla hükümet, birden fazla ekonomik kriz, Brexit, Covid-19 ve Ukrayna’daki savaş, İngiltere’nin iklim değişikliği hedefleri hakkında netlik var. Politikalar çoğunlukla yatırımcıların hayal kırıklığına uğramıştı ve değiştirildi, ancak kurumsal çerçeve istikrarlı ve geniş bir şekilde takdir edildi.
İklim Değişikliği Yasası, İngiltere’ye yasal bir uzun vadeli emisyon hedefi veriyor-2050 yılına kadar 1990 seviyelerinden% 80 indirim, 2050 yılına kadar başka bir Tory Başbakanı Theresa May tarafından net sıfıra güç verdi.
İlerleme, 12 yıl önceden yasalaşan ve güçlü bir bağımsız organ olan İklim Değişikliği Komitesi (CCC) tarafından izlenen bir dizi beş yıllık karbon bütçesi ile yönetilir. Varlığının çoğunda, CCC’ye başka bir çevre fikirli Tory olan Lord Deben (John Gummer) başkanlık etti. Muhafazakarların artık sökmek istediklerini söyledikleri bu çerçevedir.
Ancak iklim değişikliği Yasası, hem süreç hem de madde açısından gerçekleştirdi. Gerçekten de, İngiltere modeli dünya çapında taklit edilmiştir. Yaklaşık 60 ülkede İngiltere tarzı iklim değişikliği yasaları var ve 20’den fazla ülkede CCC tarzı danışma organları var ve İngiltere’nin iklim lideri olarak konumunu güçlendiriyor.
Kanun İngiltere’ye istikrarlı bir kurumsal ritim veriyor. İlgili işletmeler ve diğer kuruluşlar, CCC’nin Parlamentoya Yıllık Raporu gibi resmi set parçalarını bilir ve müdahalelerini buna göre zaman alabilirler.
Meslektaşları ve ben iş ve sivil toplumdan birkaç yıl önce eylemle görüştüklerinde, öngörülebilir süreci, hesap verebilirlik ile ilgili açık kuralları ve sağladığı kanıta dayalı söylemi vurguladılar. Tüm bunlar belirsizliği azaltır ve uzun vadeli planlamayı sağlar.
Daha da önemlisi, İklim Değişikliği Yasası da çevresel olarak teslim edildi. 1990’a kıyasla, İngiltere sera gazı emisyonları%50 azaldı. İngiltere ekonomisi artık birim ekonomik üretim başına 1990’a göre üç kat daha az karbon kullanıyor. Emisyonlar 1872’den bu yana en düşük seviyededir.
Bu eğilim eylemden önce başladı, ancak yardım edildi ve hızlandı. Bu belki de en çok elektrik sektörünün radikal dönüşümünde fark edilir: kömür tamamen aşamalı olarak kaldırılırken, açık deniz rüzgarı ve diğer yenilenebilir enerji kaynakları gelişti.
Çoğu insan iklim eylemi ister
Seçmenler bu ilerlemeye politikacıların takdir etmesinden daha fazla değer veriyor. Bir Oxford Üniversitesi anketi, uluslararası olarak, iklim eylemi için kamu desteğinin politika yapıcıların varsaydığı neredeyse iki kat daha yüksek olduğunu buldu. İngiltere’de dört kişiden üçü iklim değişikliği konusunda oldukça veya çok endişeli.
Badenoch’un duyurusu, hane halklarının temiz teknolojinin finansal faydalarından yararlanmaya başladığı gibi geliyor. Meslektaşları ve ben, Net Zero elde edilirse, özellikle arabaya sahip olan beş haneden dördünün daha iyi olacağını tahmin ettik. Tipik tasarruflar hane ve yıl başına 100-380 £ ‘dır.
Hanelerin henüz yenilenebilir enerjilerin enerji faturalarındaki faydalarını görmedikleri doğrudur. Teknoloji ve Saf ölçek fiyatı düşürmeden önce, temiz iktidardaki erken yatırımların yüksek maliyetlerini hala ödüyoruz.
Ardışık hükümetler, çoğu hanede daha kolay olacak olan genel vergilendirme yerine bu öğrenme maliyetlerini elektrik faturaları yoluyla telafi etmeyi seçtiler. Ancak son analizler, yenilenebilir enerjilerin artık elektrik fiyatlarını çeyreğe kadar azalttığını göstermektedir.
Tory duyurusu tarafından üretilen politika belirsizliği ve Reform UK tarafından benzer açıklamalar sonunda yatırımcılar için risk primlerine girecek, ancak şimdilik bu etki hala küçük.
Ancak itibar hasarı hemen. Yasanın geri alınması, İngiltere’nin artık temiz yatırım yapan ve iklim politikasını dünya çapında takdir eden uzun vadeli istikrara değer vermediğine işaret edecektir.
İklim politikası tartışmayı gerektirir. Farklı karbonizma stratejileri, gerekli yatırımlar için nasıl ödeme yapılacağı veya nükleer enerji gibi tartışmalı teknolojilerin rolü hakkında derin siyasi seçimler yapılması gerekmektedir. Son 17 yılda, bu tartışmaların en iyi, tüm büyük partilerin desteğiyle kararlaştırılmış bir çerçeve içinde olduğunu göstermiştir. İklim Değişikliği Yasası’nın sağladığı şey budur.
