Kış ortası yağmurları, güney Avustralya’daki kuraklık çiftliklerine ve kırsal kasabalara biraz rahatlama getirdi, ancak kriz henüz bitmedi.
Ve bu zorlu bölümde düşündüğünüzden daha fazlası var. İklim bilimcileri olarak, tek bir kuraklıktan daha fazlasını görüyoruz. Aksine, bu bir kuraklık üçlemesi.
Son altı ay boyunca Güney Avustralya’da, birbirine bağlı üç faz hızlı bir şekilde art arda ortaya çıktı: flaş kuraklığı, yeşil kuraklık ve yem kuraklığı.
Her aşama kendi zorluklarını getirir. Birlikte, Güney Avustralya’daki iklim stresinin karmaşık ve basamaklı doğasını ortaya çıkarırlar.
Flaş kuraklığı: ani başlangıç
Açıkça belirtmek için Avustralya’da kuraklık, ciddi bir yağmur eksikliği olduğunda gerçekleşir.
Aylar boyunca gelişen geleneksel kuraklıkların aksine, flaş kuraklıkları haftalar içinde yoğunlaşıyor. Hiçbir yerden çıkabilir ve sert vurabilirler.
2025’in başlarında, flaş kuraklıkları Avustralya’yı dalgalarda vurdu:
- Ocak Güney Avustralya’nın bölgelerinde
- Şubat Sa-Victoria sınırı ve Batı Tazmanya
- Güney Victoria’daki Otway Aralıklarında Yürüyüş
- Nisan Tazmanya ve Güney Mallee’de Victoria’da
- Mayıs Victoria ve Güney Yeni Güney Galler’de.
Mayıs etkinliği, birçok insanı sürprizle karşılayan en yoğun-kısa ömürlü ama şiddetli-olaydı.
Flaş kuraklıkları, “evaporatif stres endeksi” ile ölçüldüğü gibi atmosferin “susuzluğunda” hızlı bir artışla işaretlenir. Endeks hızlı bir şekilde düştüğünde, çiftçilerin genellikle besleme, besleme, ekleme planları için planları güvence altına alarak veya ayarlama yoluyla yanıtlamak için çok az zamanları vardır.
Flaş kuraklık başlangıcından sonraki dört ila sekiz hafta içinde, açık otlaklarda mera sağlığı azalır.
Mera iyileşmesi yavaştır, genellikle güneş ışığı, sıcaklık ve toprak nemine bağlı olarak 12 haftadan fazla sürer. Büyüme üzerindeki etkisi aylarca kalabilir. Bu gecikmeli yanıt bir sonraki aşama için zemin hazırlar: yeşil kuraklık.
Yeşil kuraklık: aldatıcı bir iyileşme
Birçok güney bölgesi kış yağmur aldı, ancak kuraklığı kırmak için yeterli değildi.
Alanlar yeşile döndü, ancak bu bitkiler hayvancılık desteklemek için gereken beslenme değerinden yoksundu. Bu fenomen – “yeşil kuraklık” olarak bilinir – kuraklık iyileşmesinin ortaya çıkışına sahiptir, ancak daha derin topraklar inatla kuru kalır ve bitkiler streslidir.
Uydu verileri Bitki örtüsünün yeşilliğini izleyen toprak nemi Haziran ayında kısaca iyileştikten sonra bile bitki sağlığının azalmaya devam ettiğini göstermektedir. Bunun nedeni, devam eden kuru topraklar ve bitki büyümesini sınırlayan yüksek buharlaşma oranlarından (susuz atmosferi düşünün).
Yeşil kuraklıklar özellikle zorlayıcıdır çünkü tarımsal stresin gerçek kapsamını maskelerler. İnsanlar yeşil alanlar görüyor, ancak çiftçiler hayvancılık için yem sıkıntısı ile karşılaşmaya devam ediyor ve bir sonraki aşamaya yol açıyor: yem kuraklığı.
Yem Kuraklığı: Gizli Kriz
Yem kuraklığı, kuraklık üçlemesinin üçüncü aşamasıdır – daha az görünür ama derinden üzücü bir durum. Hayvancılık canlı tutmak için yeterli yem olup olmadığı ile ilgilidir.
Güney Avustralya’daki mera büyümesi, bu dönem genellikle yoğun olmayan mevsime denk gelse de, Ocak ayının sonundan bu yana ortalamanın çok altında kalmıştır. Geç sonbahar molası ve topraklar kuru kalırken, kış büyüme mevsimi kötü bir şekilde ilerliyor.
Yem kuraklıkları genellikle şehir halkı tarafından fark edilmez, ancak kırsal topluluklar için ciddi etkileri vardır. Çiftçiler, ithal yemlere giderek daha fazla bağımlı hale geliyor, maliyetleri artırıyor ve tedarik zincirlerini zorluyorlar.
Önümüzde ne var?
Kışın sonuna yaklaştıkça, SA ve Victoria’nın Mallee’nin kuraklığa bağlı topluluklarında yağış görünümü daha umut verici görünüyor.
Meteoroloji Bürosu’nun bahar için uzun menzilli tahmini, Güneydoğu’nun çoğu için alışılmadık derecede daha ıslak koşulların yüksek bir şansı gösteriyor. Buna karşılık, bu bölgelerde toprak neminin iyileşmesi muhtemeldir.
Değişen İklim
Bu kuraklık üçlemesi – flash, yeşil ve yem – iklim aşırılıklarının karmaşıklığını vurgular. Bu olaylar, devam etmesi öngörülen serin mevsim yağışının azaltılmasının zemininde gerçekleşiyor.
Sadece yağış toplamlarıyla ilgili değil; Zamanlama, sıcaklık, toprak sağlığı ve bitki örtüsü tepkisi ile ilgilidir. Bu kuraklık türlerinin nasıl geliştiğini ve etkileşime girdiğini anlamak, tarımda esneklik oluşturmak için çok önemlidir.
Hala öğrenecek çok şey var. Kuraklığın bir aşamasından diğerine geçişi tetikleyen nedir? Etkiler ne kadar sürer? Ve hangi stratejiler çiftçilerin uyum sağlamasına yardımcı olabilir?
Mevcut kuraklık, alışılmadık derecede yüksek sıcaklıklarla çakışan uzun süreli kuru bir büyü olarak ortaya çıktı. Bu, çiftliklere muazzam bir baskı yarattı.
Eylem Çağrısı
2025’te kuraklık üçlemesi bir uyandırma çağrısıdır. İklim değişkenliği arttıkça, daha iyi tahmin, uyarlanabilir tarım stratejileri ve politika desteği ihtiyacı da artmaktadır. Tarımsal kuraklık tanımlarının kuraklığın yeni gerçeklerini yansıtacak şekilde güncellenmesi gerekebilir.
Çiftçiler iklim değişikliğinin ön cephesinde, bu nedenle bu yıl Güney Avustralya’daki deneyimler, toplulukların gelecekteki aşırılıklara nasıl hazırlanabileceğine dair değerli bilgiler sunuyor. Araştırmaya yatırım yaparak, erken uyarı sistemlerini geliştirerek ve kırsal toplulukları destekleyerek, daha esnek bir tarım sektörü oluşturabiliriz – iklimin bize ne attığı her şeye hazır.
