Avustralya’nın mühendislik becerileri açığı ve işgücü açığı, on yılı aşkın süredir görülen en yüksek seviyeye ulaştı. Yeni Swinburne araştırması bunun nedenini açıklayabilir.
Lisenin son yıllarında üst düzey matematik dersleri seçen öğrencilerin sayısının onlarca yıldır istikrarlı bir şekilde azalmasıyla birlikte, araştırmacılar bu engellerin neden ve nasıl gelecek vaat eden öğrencileri aranan işlerden mahrum bıraktığının nedenlerini keşfettiler.
dergisinde yayınlanan makalenin baş yazarı Avustralasya Mühendislik Eğitimi DergisiSwinburne STEM uzmanı Dr. Emily Cook şöyle diyor: “Matematiğin faydalarını göstermek için öğrencilerle bulundukları yerde buluşmamız gerekiyor. Öğrencilerin VCE konuları hakkında verdikleri tek bir karar noktası yok, çalışmaları boyunca hangi konuların kendilerine en uygun olduğunu sürekli olarak yeniden değerlendiriyorlar.”
Dr. Cook, iş yükü, stres, eğlence ve motivasyon arasındaki dengenin üst düzey matematiğe olan ilgiyi etkileyen temel faktörler olduğunu buldu.
Bazıları matematiğin çok zor olduğunu düşünürken bazıları da yeterince zorlayıcı olmadığını düşündü. Diğerleri ise çok geç olana ve kendilerini yollardan kilitleyene kadar matematiğe ihtiyaçları olduğunu veya bunu yapabileceklerini fark etmemişlerdi. Ana temalardan biri, bir süre ara verdikten sonra matematiğe yeniden başlamanın zorluğuyla ilgiliydi.
Dr. Cook şöyle açıklıyor: “Özellikle matematik yöntemlerinin, derslerin kaçırılması durumunda telafi edilmesinin gerçekten zor olduğu ortaya çıktı; bu nedenle birçok öğrenci, sağlık veya diğer konulardaki baskılarla ilgili nedenlerden dolayı zamanı kaçırırsa zorlanırdı” diye açıklıyor Dr. Cook.
“Bu, STEM hattındaki ciddi bir kusurun altını çiziyor: Eğer bir öğrenci daha düşük bir matematik dersine geçmek zorunda kalırsa, yüksek seviyeli matematiğin sağladığı üçüncül eğitim ve kariyer yollarını terk ediyor demektir, bunların hepsi kırık bir kol yüzündendir.”
Ebeveynlerin yanı sıra öğretmenler de devam eden karar alma süreçlerinde hem örtülü olarak rol modelleme yoluyla hem de açıkça doğrudan rehberlik, tavsiye ve kurallar yoluyla önemli etkilerde bulundular.
Dr. Cooks şöyle diyor: “Okul boyunca kimin hangi sınıfa gideceğini takip etmek öğrencinin ilgi alanı olarak algılanabilirken, aynı zamanda matematiğe ilgi ve motivasyon keşfeden öğrencilerin daha sonra ‘tekneyi kaçırdıklarını’ anlamalarını da engelliyor.
“Matematik öğretmenlerinin eksikliği, üniversite önkoşulları ve ATAR sisteminin karmaşıklığı gibi bilinen sorunların da etkisi var.”
Dr. Cook, krizin nasıl çözüleceğine dair tek bir çözüm olmadığını söylüyor. “Matematik birçok üniversite diplomasında ihtiyaç duyulduğu için önemlidir, ancak aynı zamanda mühendislik, madencilik, finans, sağlık ve veri biliminin güçlü matematik bilgisi gerektirdiği iş gücü için problem çözme becerilerini de geliştirir.
“Daha fazla öğrencinin üst düzey matematiği seçmesine olanak tanıyan ve teşvik eden sistemlerin kurulması tüm Avustralya’ya fayda sağlayacaktır.”
