Yeni bir uluslararası çalışma, nehir, göl ve atık su sistemlerinde su kalitesini iyileştirmek için sürdürülebilir ve uygun maliyetli bir çözüm olarak yapay yüzen sulak alanları onaylamıştır.
Avustralya Ulusal Bilim Ajansı CSIRO ve Güney Avustralya Üniversitesi’nden bilim adamları liderliğindeki araştırmacılar ekibi, Avustralya, Pakistan, Kanada ve ABD’de 11 Uluslararası Yapılmış Yüzen Sulak Alanlar (CFW) projesini analiz etti
Yapay veya inşa edilmiş yüzen sulak alanlar, yüzen sallara sulak alan bitki örtüsünü dikmeyi, besinleri, tortuları ve diğer kirleticileri konakçı su gövdesinden çıkaran doğal bir ekosistemin taklit edilmesini içerir.
Araştırmacılar, yüzen sulak alanlar için sermaye maliyetlerinin, metrekare başına 22 $ ‘dan az, tasarım, konuma ve amaca bağlı olarak metrekare başına 3.800 $’ a kadar değiştiğini buldular. İşletme maliyetleri her yıl metrekare başına 0,76 $ ‘dan 274 $’ a kadar değişmektedir.
“Yüzey sularının ve atık suyun tedavisi için inşa edilmiş yüzen sulak alanların maliyetlerini değerlendirmek” makalesi yayınlandı ACS ES & T su.
Baş yazar, CSIRO Araştırma Mühendisi ve UNISA Yardımcı Araştırma Görevlisi Dr. John Awad, bulguların konseylerin, kamu hizmetlerinin ve su yöneticilerinin yüzen sulak alanların ekonomik fizibilitesini fiziksel, kimyasal ve biyolojik süreçlere kıyasla daha iyi anlamalarına yardımcı olacağını söyledi.
Awad, “Yüzen sulak alanlar, doğal ekosistemlerin işlevlerini, bitki kökleri ve mikrobiyal topluluklar yoluyla besinleri ve kirleticileri filtreleme işlevlerini taklit ediyor.”
“Ancak şimdiye kadar, ölçekte inşa etmek, sürdürmek ve çalışmak için maliyeti hakkında sınırlı veri var. Çalışmamız, maliyetler değişse de, yüzen sulak alanların, özellikle azot giderimi için diğer mühendislik tedavi seçenekleriyle rekabet edebileceğini gösteriyor.”
Ortalama olarak, azot çıkarmanın maliyeti, kilogram başına 15 $ ile 183 $ arasındaydı – a23 $ ile kilogram başına 4.979 $ arasında değişen fosforu çıkarmaktan beklenmedik bir şekilde daha ucuz.
“Ölçek önemlidir,” diyor Dr. Awad. “Daha büyük sulak alanlar, besinlerin kilogram başına maliyetini azalttı, bu da onları zamanla daha ekonomik hale getirdi. İklim de bir rol oynuyor. Daha sıcak bölgelerdeki sulak alanların daha uzun büyüyen mevsimlere ve daha yüksek kirletici çıkarma oranları vardı.”
Yüzen sulak alanlar, evsel atık su, yağmur suyu ve kirli kentsel nehirleri tedavi etmek için giderek daha fazla deneniyor.
Avustralya’da, Sunshine Coast bölgesi ve Victoria’daki programlar atık su ve yağmur suyunu hedeflerken, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki projeler topluluk alanları, ekolojik restorasyon ve hatta yüzen tahta bir araya geldi.
Çalışma ortak yazarı UNISA Profesör Simon Beecham, teknolojinin su kalitesinin ötesinde avantajlar eklediğini söylüyor.
Prof Beecham, “Yüzen sulak alanlar, pahalı arazi edinimine ihtiyaç duymadan mevcut göllere ve yağmur suyu havuzlarına güçlendirilebilir” diyor.
“Ayrıca kuşlar ve su yaşamı için habitat sağlarlar, kentsel rahatlığı iyileştirir ve hatta karbon sekestrasyonuna katkıda bulunabilirler.”
Araştırma ekibi, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerdeki projeler arasındaki önemli maliyet farklılıklarını vurguladı. Örneğin, Pakistan’da inşa edilen sulak alanlar, metrekare başına sadece 13-20 $ – Avustralya ve Kuzey Amerika’daki masrafların bir kısmı – işgücü ve maddi maliyetleri düşürüyor.
Awad’a göre, “Bu varyasyonları anlamak, hükümetlerin ve planlamacıların teknolojiyi yerel koşullara uyarlamalarına yardımcı oluyor.”
“Ayrıca, yüzen sulak alanların, uygun fiyatlı, düşük enerjili tedavi sistemlerinin acilen ihtiyaç duyulduğu düşük ve orta gelirli ülkelerde özellikle değerli bir seçenek olabileceğini gösteriyor.”
Yazarlar, yüzen sulak alanların gümüş bir mermi olmadığını, ancak daha geniş bir su arıtma seçeneklerinin bir parçası olarak düşünülmesi gerektiğini söylüyor.
