Geçmişte, günümüzde veya gelecekte Mars’taki herhangi bir yaşam, diğerlerinin yanı sıra, göktaşı çarpmalarından kaynaklanan şok dalgaları ve toprak perkloratları (hidrojen bağlarını ve hidrofobik etkileşimleri istikrarsızlaştıran yüksek derecede oksitleyici tuzlar) içeren zorlu koşullarla mücadele etmek zorunda kalacaktır.
Yayınlandığı yer PNAS Bağlantı NoktasıPurusharth I. Rajyaguru ve meslektaşları, yaygın olarak kullanılan bir model maya olan Saccharomyces cerevisiae’yi şok dalgalarına ve perkloratlara maruz bıraktılar.
Yazarlar mayayı kısmen uzayda incelendiği için seçtiler. Stres altındayken maya, insanlar ve diğer birçok organizma, RNA’yı koruyan ve mRNA’ların kaderini etkileyen ribonükleoprotein (RNP) yoğunlaşmaları, RNA ve proteinlerden oluşan yapılar oluşturur. Stres etkeni geçtiğinde, stres granülleri ve P cisimcikleri olarak bilinen alt tipleri içeren RNP yoğunlaşmaları parçalanır.
Yazarlar, Hindistan’ın Ahmedabad kentindeki Fiziksel Araştırma Laboratuvarı’nda bulunan Astrokimya için Yüksek Yoğunluklu Şok Tüpünde (HISTA) Mars şok dalgalarını simüle ettiler. 5,6 Mach yoğunluğundaki şok dalgalarına maruz kalan mayalar, 100 mM perklorat sodyum tuzuna (NaClO) maruz kalan mayalar gibi, büyüme yavaşlayarak hayatta kaldı4) – Mars topraklarındakine benzer bir konsantrasyon. Maya hücreleri ayrıca şok dalgaları ve perklorat stresinin birleşik stresine maruz kaldıklarında da hayatta kaldılar. Her iki durumda da maya, RNP yoğunlaşmalarını birleştirdi.
Şok dalgaları, stres granüllerinin ve P-cisimlerinin birikmesini tetikledi; perklorat mayanın P-cisimleri oluşturmasına neden oldu ancak stres granüllerine neden olmadı. RNP yoğunlaşmalarını birleştiremeyen mutantlar, Mars’ın stres koşullarında hayatta kalma konusunda zayıftı. Transkriptom analizi, Mars benzeri koşullar tarafından bozulan spesifik RNA transkriptlerini tanımladı.
Yazarlara göre sonuçlar, Mars koşullarının yaşam üzerindeki etkilerini anlamada maya ve RNP yoğunlaşmalarının önemini gösteriyor.
