Kritik vahşi yaşam habitatları, insan sağlığı ve gıda güvenliği üzerindeki etkileri ile Güney Amerika Birleşik Devletleri dışındaki denizlerde kirlilik riskine maruz kalmaktadır. “Kirliliğin çoğu, atık su arıtma tesislerinden değil, nehirlerden geliyor,” diyor üç yıl boyunca küçük plastik parçacıkları izlemek için ileri bilgisayar modellerini kullanan çalışmanın ortak yazarı CMCC bilim adamı Annalisa Bracco.
Meksika Körfezi, mikroplastik kirlilikten artan bir tehditle karşı karşıya, yeni araştırmalar, deniz kaplumbağaları, kırmızı balığı ve yunuslar da dahil olmak üzere deniz yaşamı için çok önemli alanlarda küçük plastik parçacıkların nasıl biriktiğini ortaya koyuyor.
Dergide yayınlanan bir çalışma NPJ ortaya çıkan kirletici maddeler Bilgisayar modellemesinin bu kirleticilerin hareketini ve etkisini benzeri görülmemiş bir hassasiyetle nasıl eşleyebileceğini gösterir.
CMCC bilim adamı Annalisa Bracco tarafından birlikte yazılan araştırma, Meksika’nın kuzey Körfezi’nde üç yıl boyunca farklı boyut ve mikroplastik türlerini izlemek için ileri sayısal modeller kullandı. Bulgular, hem deniz ekosistemlerini hem de dünyanın dört bir yanındaki tüketicilere ulaşan deniz ürünlerini doğrudan tehdit eden kirlilik kalıplarının resmini çiziyor.
Bracco, “Meksika Körfezi, özellikle ABD’nin güneyindeki kuzey kısmı, mikroplastik adı verilen küçük plastik parçacıklar tarafından giderek daha kirleniyor.”
“Bu plastiklerin üç yıl boyunca kısa sürelerde (yaklaşık bir ay) nasıl hareket ettiğini incelemek için bilgisayar modelleri kullandık. Farklı plastik boyutlarına ve türlerine baktık ve çoğu kirliliğin atık su arıtma tesislerinden değil nehirlerden geldiğini bulduk.”
Nehirler kirlilik krizini yönlendirir
Çalışmanın en önemli bulgusu mikroplastik kaynaklar hakkında yaygın varsayımlar zorlamaktadır. Atıksu arıtma tesisleri genellikle okyanus plastik kirliliğine büyük katkıda bulunanlar olarak kabul edilirken, araştırma nehirlerin Meksika Körfezi’ne giren mikroplastikler için birincil yol olduğunu göstermektedir.
Modelleme, farklı plastik parçacık türleri arasında farklı davranışlar ortaya koydu. Daha ağır plastikler okyanusun dibine yerleşme eğilimindeyken, yüzen parçacıklar dalga hareketlerine şaşırtıcı bir dayanıklılık gösterir.
Mississippi Nehri Deltası’nın hemen batısında, çok sayıda deniz türü için kritik bir habitat görevi gören bir kirlilik sıcak nokta yaratarak mikroplastiklerin büyük bir birikmesi tespit edildi.
Sadece risk altındaki deniz yaşamı değil
Çalışmanın yenilikçi yaklaşımı, plastik kirlilik haritalamasını deniz türleri dağılımlarının ayrıntılı analiziyle birleştirerek bu tehditlerin üst üste geldiğine dair benzeri görülmemiş bir görüş yaratıyor. Bu eşzamanlı haritalama, Bracco’nun araştırmanın “en önemli sonucu” olarak tanımladığını temsil eder.
Çıkarımlar doğrudan insan sağlığı ve gıda güvenliğine kadar uzanmaktadır. Bracco, “Plastiğin yoğun balıkçılığın bölgelerini (yani bazılarını yuttuğumuz anlamına gelir) etkilemesi, bir politika tepkisini etkinleştirmenin veya kamu yararı elde etmenin en iyi yoludur.”
Georgia Tech’ten tür dağıtım verilerini toplayan bir lisans öğrencisi içeren araştırma ekibi, genç araştırmacıların acil çevresel zorlukları ele almaya nasıl anlamlı katkıda bulunabileceğini örneklemektedir.
Çalışmanın çerçevesi aynı zamanda bölgedeki devam eden sorunun belgelerinden daha fazlasını sunar – eylem için bir yol haritası sağlar. Plastik kirliliğin belirli nokta kaynaklarını belirleyerek, araştırma, çevresel etkiyi önemli ölçüde azaltabilecek hedefli azaltma faaliyetlerini sağlar.
Bracco, “En son teknolojiye sahip modelleme araçlarının genel halkı ilgilendiren kıyı sorunlarını ele almak için nasıl kullanılabileceğini göstermek önemlidir.” Diyor Bracco. Diyerek şöyle devam etti: “Olası plastik dağıtım haritalarını vermek yerine balık, kaplumbağalar ve yunuslarla ilişkilendirirken plastik kirliliğe (birçok antropojenik tehditten sadece biri) ilişkili risklerin farkındalığını artırmak biraz daha kolaydır.”
Araştırma çerçevesinin genişletilmesi
Bu Meksika Körfezi çalışması için geliştirilen metodoloji, dünya çapında diğer kıyı bölgelerine uygulanabilecek bir çerçeve oluşturuyor. CMCC’nin Küresel Kıyı Okyanusu (GOCO) bölümü, bu tür araştırmaları benzer zorlukların karşılaştığı ek alanlara genişletmek için iyi konumlandırılmıştır.
Bracco, “Bu proje, umarım daha benzer çabalar için bir çerçeve oluşturuyor” diyor.
Araştırma, iklim ve çevre bilimlerini günlük kaygılarla ilgili hale getirmenin kritik önemini göstermektedir. Bracco, “Başka bir deyişle, ihtiyaç duyulan değişikliği harekete geçirmek için araştırmamızı günlük yaşamla (bu durumda tükettiğimiz balık) alakalı hale getirmenin yollarını aramak önemlidir” diyor.
Mikroplastik kirliliği anlamaya yönelik bu kapsamlı yaklaşım, deniz ekosistemlerini ve bunlara bağlı toplulukları korumak için gereken bilimsel temelleri hem de pratik çerçeveyi sağlayan kıyı çevre araştırmalarında önemli bir ilerlemeyi temsil etmektedir.
