Çoğu insan nüfusu çinko gibi düşük veya yüksek yerel mikrobesin seviyeleri ile başa çıkmak için gelişti, ancak bu lokalize uyarlamalar artık sorunlu olabilir
Meksika’daki Acanceh birçok Maya insanına ev sahipliği yapıyor
Geçmişte, insan diyetlerindeki çinko miktarı ve diğer eser elementler büyük ölçüde yerel topraklardaki seviyelere göre belirlenmiştir. Şimdi atalarımızın, dünyaya göç ederken mikro besin seviyelerindeki yerel varyasyonlarla başa çıkmak için geliştikleri gösterilmiştir.
Bu bazı dramatik yan etkilere yol açmış olabilir – örneğin, dünyadaki bazı halkların kısa boyunun düşük iyot seviyelerine adaptasyonun bir yan ürünü olması mümkündür. Bu geçmiş uyarlamaların bugün bazı insanların çok fazla veya çok az belirli mikrobesin almasına neden olması da mümkündür.
Pennsylvania Üniversitesi’nden Jasmin Rees, “İnsan evriminin çoğu için, yediğiniz şeyin mikro besin bileşimi altta yatan toprağa bağımlıydı” diyor.
Ekibi, demir, manganez ve selenyum da dahil olmak üzere 13 eser elementin yerel seviyelerine adaptasyon kanıtı bulmak için dünyanın dört bir yanından yaklaşık 900 genomu taradı. Bunu yapmak için ekip, bu elemanların alımı ile bağlantılı 270 gende pozitif seçim belirtileri aradı – yani, bir avantaj sağladıkları için belirli popülasyonlarda daha yaygın hale gelen gen varyantları için.
En güçlü kanıt, Orta Amerika’nın Maya halklarında iyot bağlantılı genlerde idi. Orta Afrika’daki Mbuti ve Biaka halklarında, çoğu insandan daha kısa bir boya sahip olan da benzer imzalar bulundu.
2009 yılında, Mbuti ve Biaka Halklarının kısa boyunun düşük iyota uyum sağlamasından kaynaklanabileceği ileri sürülmüştür. Bunun nedeni, iyot bağlantılı genlerin büyüme üzerinde etkisi olan tiroid hormon aktivitesini etkilemesidir. Bu halkların, iyot eksikliği olan bir diyet nedeniyle tiroid bezinin genişlemesine daha az eğilimli olduğu bilinmektedir-komşu gruplardan daha az.
Maya popülasyonu da çok kısa durmuş olduğu için, Rees, bulguları düşük iyota uyumun boyutu etkilediği fikrini destekliyor. O ve meslektaşları ayrıca yağmur ormanları topraklarının iyot bakımından düşük olma eğiliminde olduğunu belirtiyor.
“Bu çok spekülatif” diyor. “Bu kısa durumlara neden olanı tam olarak söyleyemeyiz, ancak en azından bu kısa süreli popülasyonlarda iyotla ilişkili genler üzerinde seçim olduğu bir tesadüf görüyoruz.”
Toprak magnezyum seviyelerinin özellikle yüksek olduğu Orta ve Güney Asya’nın Uygur ve Brahui halklarında, magnezyum alımı ile ilgili iki geni etkileyen güçlü bir seçim vardır. Bu gen varyantlarının bazıları daha önce vücuttaki düşük magnezyum seviyelerine bağlanmıştır, bu nedenle ekip, bu değişikliklerin çevredeki yüksek seviyelerden toksisiteyi önlemek için magnezyum alımını azalttığını öne sürüyor.
Bunlar sadece iki örnektir – ekip, dünyadaki hemen hemen her popülasyonda en az bir mikro besin ile ilgili olumlu seçim belirtileri buldu. Rees, “Gerçekten yaygın adaptasyon imzaları görüyoruz” diyor.
Bu çalışma sadece başlangıç, diyor. Ekibin tanımladığı birçok gen varyantının etkilerini belirlemek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır. Artık gıda küresel olarak işlem görüyor, belirli varyantları olan kişilerin az ya da çok belirli mikro besinlere ihtiyacı olduğu ortaya çıkabilir. Rees, İngiltere gibi ülkelerde, daha koyu tenli kişilerin sadece kışın değil yıl boyunca D vitamini almaları öneriliyor.
Almanya’daki Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitüsü’nde Mark Stoneking, “Belirli popülasyonlardan gelen bireylerin özellikle belirli mikro besin takviyelerinin ihtiyacı olup olmadığını bilmek önemlidir” diyor.
“Genomik verilerden seçim imzalarının belirlenmesi söz konusu olduğunda, son teknoloji işler yaptılar” diyor. “Ancak bunların gerçekten seçime tabi olduğunu doğrulamak için çok daha fazla çalışma yapılması gerekiyor – bazıları kaçınılmaz olarak yanlış pozitif olacak.”
