Tıpkı insanlar gibi şempanzelerin davulda ritimleri vardır, bu da özelliğin ortak atalarımızda geliştiğini gösterir
Bossou, Gine’de çocuk bir şempanze davul çalıyor
Her iki tür de davul nasıl oldukları konusunda benzerlikleri paylaştığı için, müzikalite ortak bir şempanze ve insanların atalarında ortaya çıkmış olabilir.
St Andrews Üniversitesi, İngiltere ve meslektaşları Catherine Hobaiter, Afrika’nın dört şempanze alt türünden ikisinden 371 davul örnekini inceledi: Batı şempanze (Pan Troglodytes Verus) ve doğu şempanze (Pan Troglodytes Schweinfurthii).
Ellerini ve ayaklarını, genellikle payanda köklerinde ve esas olarak dinlenirken, seyahat ederken veya tehdit ekranları sırasında hızlı ateş davulları üretmek için kullanırlar.
Hobaiter, şempanzeler düzenli olarak davul yaparken, yağmur ormanlarının çalışmaları yapmak için gerçekten zor yerler olduğunu ve bazı popülasyonlar için verileri toplamak için onlarca yıl sürdüğünü söylüyor.
Sonunda, araştırmacılar şempanzelerin davullarının çoğu insandan çok daha hızlı olduğunu buldular. Hobaiter, “Kaydettiğimiz en uzun davul 5 saniyenin üzerindeydi, en kısa, en kısa 0,1 saniyeden daha azdı” diyor. “Ama şempanzeler, özellikle seyahat ederken bu davul çalmalarını birkaç kez tekrarlayacaklar.”
Şempanze ve insan davul çalma arasındaki farklara rağmen, şempanzeler “insan müzik ritminin temel yapı taşlarını” gösteriyor, diyor Viyana Üniversitesi Ekip üyesi Vesta Eleuteri.
“Rastgele aksine ritimle davul yapıyorlar ve bir saatin işaretlenmesi gibi düzenli aralıklı isabetlerden oluşan eşzamanlı kültürlerde gözlenen tipik bir ritim kullanıyorlar” diyor. “Ayrıca, Afrika davulunun karşı taraflarında farklı ritimlerle yaşayan iki doğu ve batı şempanze alt türünün bulunduğunu gördük.”
Doğu şempanzelerinin davul hitleri arasında kısa ve uzun alanları değiştirdiğini, batı şempanzelerinin onları eşit olarak yerleştirdiğini söylüyor. Bu şempanzeler ayrıca daha hızlı davul, daha fazla isabet kullanıyor ve ayırt edici pantolon-hoot çağrılarında daha önce davul çalmaya başlıyor.
İspanya’daki Girona Üniversitesi’ndeki Miguel Llorente, farklı alt türlerin farklı davul stilleri gösterdiği fikrinin büyüleyici olduğunu söylüyor. “Bu kalıpları sadece bireysel tuhaflıklar olarak değil, potansiyel olarak grupların davul çalmayı iletişimsel bir araç olarak nasıl kullandıklarında kültürel farklılıklar olarak düşünmenin kapısını açıyor.”
Hobaiter, ritmin insan sosyal davranışları için – müzik ve dansta ya da bir konuşmanın ileri geri – temel olduğunu zaten biliyoruz. “Şempanze davullamasının modern insan müzik ritimlerinin karmaşıklığını gösterdiğini kastetmiyoruz. Ancak bu, aynı ritmik bina bloklarını paylaştıklarını ilk kez gösterebildik, ritmin insan olmadan önce sosyal dünyamızın bir parçası olduğunu gösteriyor.”
Avustralya’nın New England Üniversitesi’nde Gisela Kaplan, “Yakın zamana kadar ritmikliğin insanlara özgü olduğu iddia edildi” diyor. “Artık durumun böyle olmadığına dair çok fazla kanıtımız var.”
