Yeni bir çalışma, Levant Havzasını plastik ambalaj için dünyanın en konsantre mezarlarından biri ve plastikin deniz tabanına batmasına yardımcı olan mekanizmalar olarak ortaya çıkardı.
Doktora tarafından yönetilen çalışma Haifa Üniversitesi’nden öğrenci Xing-yu Li ve Prof Revital Bookman ve İsrail Oşinografik ve Limnolojik Araştırmalardan Dr. Yael Segal (IOLR) yakın zamanda yayınlandı. Deniz kirliliği bülten ve ilk kez Güneydoğu Akdeniz’in Levant Havzasının, kaydedilmiş en yüksek derin deniz yoğunluklarından bazılarına nasıl ev sahipliği yaptığını gösteriyor.
“Deniz tabanını incelemek için trol kullandık ve esas olarak enkaza hakim olan plastik torbalar ve ambalajlar bulduk” diyor gazetenin önde gelen yazarı Xing-Yu Li. “O zaman hafif malzemenin, plastik enkazın açık denizde nasıl taşındığını ve deniz tabanına nasıl battığını merak ettik. Xing-Yu’ya devam ediyor “ve çok işaretleyici bir analiz kullandığımızı cevaplamak için.
“Çok markalı yaklaşımda, bir plastik parçası üzerinde bulunan her şey kanıttır. Alt atıkların daha dolu, daha ayrıntılı bir görünümünü oluşturmak için her atık parçasından, önceki çalışmalardan daha fazla kanıt çıkardık.”
Çok markalı yaklaşım, toplanan kalıntıların boyutu, renk, bütünlüğü, şekli, polimer/katkı maddeleri gibi öğeleri birbirine bağlayabilen yeni bir çerçevedir (örn. CACO3)) ve yüzdürme davranışına ve büyük bir veri kümesindeki derinlik modellerine yüzey ekleri (örneğin biyofilm, katran, mineraller).
Bu yeni bütünleştirici yaklaşım, şimdiye kadar “sayma” yaklaşımını (yani toplanan plastik enkaz sayısını saymak), enkaz kaynağını, açık deniz ihracatının ve ince film plastik ambalajının derin birikimi için tamamen yeni bir mekanizma odaklı kanıt seviyesine taşır. Araştırma ilk kez derin denizden toplanan mikroplastikin yüzdürme kuvvetini değerlendirdi.
Araştırma bulguları, güneydoğu Akdeniz’deki Levant Havzasının, plastik poşetlerin ve ambalajların son derece yüksek deniz tabanı konsantrasyonları ile plastik kirliliği için önemli bir küresel sıcak nokta olduğunu ortaya koymaktadır. Ayrıca, kıtasal sahanın (200 m) kenarında bir “sıcak kemer” bulunurken, banyo ovası (> 1000 m) yüksek basınç ve sedimantasyon nedeniyle son bir lavabo görevi görür.
Plastik torbalar ve ambalajlar çoğunlukla polietilendi, bazıları kıyıya daha yakın batan caco₃ katkı maddeleri içerirken, daha derin havza plastikleri böyle bir balasttan yoksundu ve oligotrofik durumlar nedeniyle sınırlı biyofilm büyümesi gösterdi. Bunun yerine, tortuların, kabukların ve özellikle katranın yapışması, deniz yatağında batma ve stabilitelerini arttırdı.
Her ne kadar birçok PBP rahatsız edilirse yüzdürme kazanabilse de, yeniden süspansiyon sınırlıdır, bu da derin havzayı bu atık için benzersiz bir depo haline getirir. Kaynaklar arasında kara tabanlı girdiler (özellikle Mısır, İsrail ve Türkiye) ve derin havza nakliye elemelerinde yer almaktadır. Balıkçılık, şaşırtıcı bir şekilde, katı İsrail düzenlemeleri nedeniyle çok az katkıda bulunur.
“Bu mümkün olan en kötü şekilde büyüleyici,” diyor Prof Bookman, “Doğu Akdeniz sessizce derin deniz depolama alanına dönüşüyor. Sadece birkaç dakika boyunca kullandığımız plastikler yüzyıllar boyunca sıkışıp kalıyor, neredeyse anladığımız derin deniz ekosistemlerini tehdit ediyor.”
Segal, “Ulusal İzleme Programının başı olarak, plastik kirliliğin tüm deniz ortamını nasıl etkilediğini ilk elden görüyorum: plajlar, su, deniz tabanı ve hatta yerel kaplumbağa popülasyonları.”
İzleme bulgularına göre, deniz dibindeki plastik kalıntılar dünya çapında bilinmektedir, ancak mekanizma bilinmemektedir.
“Yıllarca, izleme raporlarımızda, bu alanda yüksek bir plastik enkaz konsantrasyonu bildirdik. Plastik enkazların deniz yüzeyinde yüzmek zorunda kalması gerektiğini bildiğimiz için çözülmemiş bir gizemdi. Şimdi bunun nasıl gerçekleştiğine dair derin bir anlayış var. Doğu Akdeniz’in dünyadaki en kirli alan olduğunu ve bir sonraki nesil için harekete geçmeliyiz,” diyor Dr. Seal.
Plastik ambalaj küresel plastik kullanımın çoğunu oluştururken, plastik filmlerin açık denizde taşındığına ve sonuçta derinlemesine biriktiğine dair kanıtlar vardır. Sonuç olarak, bentik habitatların sağlığı ve doğru bölgesel plastik kütle bakiyeleri oluşturma için önemli çıkarımlar taşırlar. Ayrıca, plastik enkaz ve katran kalıntıları arasındaki gözlenen etkileşim, deniz kirleticilerinin kaderinin ve dönüşüm yollarının yeniden değerlendirilmesini sağlayabilir.
Prof Bookman, “Bu daha önce gözden kaçan dinamik, deniz ortamlarındaki kirlilik süreçlerine daha geniş bir bakış açısı gerektiriyor” diyor.
“Sistematik derin deniz muhasebesi olmadan, açık deniz ve derin deniz lavabolarını ihmal ederek plastik kirliliğin gerçek çevresel ayak izini hafife alma ve hafifletme çabalarını yanlış yönlendirme riskini taşıyoruz. Bu bağlamda, Mısır ve hindi de dahil olmak üzere, denizi paylaşan ülkeleri paylaşan ülkeler arasında koordine edilen ülkeler arasında koordineli, zirveyi ve iyileştirmeyi de geliştiren entegre stratejiler tasarlamak için gereklidir.”
