Dövmeye sahip olmak, lenfoma ve cilt kanseri gibi daha yüksek durum riskiyle bağlantılıdır, ancak durum net değil
Ülkeler, dövme mürekkeplerindeki kimyasalları ne kadar sıkı bir şekilde düzenlediklerine göre farklılık gösterir
İster ayak bileğinizde bir kelebek ister futbol takımınızın logosunu sırtınızda olsun, dövmeler uzun zamandır bireyselliği ifade etmenin bir yolu olarak görülüyor ve bazen kültürel öneme sahip. Ancak araştırmalar, potansiyel sağlık etkilerinin yüzeyini çizmeye başlıyor.
Dövme pigmentleri çok sayıda kimyasaldan oluşur. Avrupa Birliği’nde, kimyasalların kaydı, değerlendirilmesi, yetkilendirilmesi ve kısıtlanması (erişim) mevzuatı, çoğunlukla kanser endişeleri nedeniyle bu pigmentlerde yaklaşık 4000 bileşik için konsantrasyon sınırları belirlemiştir. Ancak bunlardan bazıları Avrupa ve ABD’nin diğer bölgelerinde daha yüksek seviyelerde yasaldır.
Kanser Research UK’de Rachel Orritt, “Bu çalışmak zor bir alan çünkü dövme mürekkebinde birçok farklı olası bileşen var” diyor.
Ancak, bilim adamları son zamanlarda bunu yapmaya çalıştılar. Geçen yıl Ekim ayında, Avrupa çapında satılan yeşil ve mavi mürekkeplerin bir analizi, 10 kişiden dokuzunun erişimle uyumlu olmadığını ve dördünün yasaklanmış bileşik içerdiğini buldu. “Dövmeler güvenli mi?” Çok sorulan bir şey, ama sorunumuz, dövmeye ne olduğunu bilmiyorsak, bu soruyu cevaplamaya başlayamayız ”diyor New York’taki Binghamton Üniversitesi ekip üyesi John Swierk.
Bu pigmentler de sadece cildin yüzeyinin yakınında kalmaz. İsveç’teki Lund Üniversitesi’nde Christel Nielsen, “Olan, bağışıklık sisteminin yabancı bir şeyi tanıdığı için tetiklenmesi” diyor. Makrofajlar olarak adlandırılan bağışıklık hücreleri, belki de pigmentleri alır ve belki de vücuttan temizlemeye çalışmak için lenf düğümlerine taşır. Doktorlar, siyah lenf düğümlerinin durumun bir işareti olduğunu düşündüklerinde, ileri kanseri olan dövmeli bir adama bile tanıdılar.
Nielsen, “Mürekkebin lenf düğümlerine doğru ilerlediğini biliyoruz ve mürekkepte potansiyel olarak toksik kimyasallar olduğunu biliyoruz” diyor Nielsen. Bunun olası etkilerini anlamak için, o ve ekibi, son on yıl içinde lenfoma teşhisi konan İsveç’te lenfoma teşhisi konan İsveç’te 20 ila 60 yaş arası 1400’ün biraz altında kişiye baktı. Bu grubu, yaş, cinsiyet ve sosyoekonomik geçmişlerle eşleştirilen yaklaşık 4200 kansersiz bireyle karşılaştırdılar.
2024’te de yayınlanan sonuçlar, dövmesi olan kişilerin herhangi bir lenfoma türü geliştirme olasılığının yüzde 20 daha yüksek olduğunu göstermektedir.
Belki de şaşırtıcı bir şekilde, bir dövmenin lazer çıkarılmasını seçen bireyler, durumun riski altındadır. Nielsen, “Lazer (dövme) molekülleri parçalayarak, onları lenfatik sistem yoluyla çıkarılabilmeleri için daha küçük hale getiriyor, ancak bu işlem aynı zamanda kimyasalları daha reaktif ve potansiyel olarak daha toksik hale getiriyor” diyor.
Araştırmacılar, renkli veya renksiz mürekkebin lenfoma ile daha fazla bağlantılı olduğuna veya riskin birden fazla dövmeye sahip olduğuna dair kanıtlar bulamadılar. Ancak Nielsen, çalışmanın bu tür potansiyel dernekleri yakalayacak kadar büyük olmayabileceğini söylüyor.
Bununla birlikte, bireysel riskin muhtemelen düşük olduğunu vurgulamaktadır. “Lenfoma hala nadir bir hastalıktır, her yıl 10 milyonluk bir nüfusdan İsveç’te yaklaşık 300 kişi teşhis edildi” diyor. “Tahminlerimiz (a) grup seviyesi üzerinde geçerlidir ve bireysel riskler olarak yorumlanamaz ve yorumlanmamalıdır, çünkü hepimiz farklıyız ve risk tahmini ortalama bir şeydir.”
Nielsen’in sonuçları, Güney Danimarka Üniversitesi’ndeki Clemmensen ve meslektaşlarının en azından birine belirli kanserler, yani lenfoma veya cilt kanseri teşhisi konan 158 çift ikizlere baktığı daha yeni bir çalışma ile desteklendi.
Onlar da lenfoma ve dövmeler arasında bir bağlantı buldular, ancak çalışmaları boyutun önemli olabileceğini gösteriyor. Tipik bir avuç içi daha büyük bir dövmeye sahip olmak, dövmelere kıyasla, lenfoma gelişen lenfoma ve cilt kanseri oranında yaklaşık iki katına çıkma oranına bağlanmıştır.
Ancak dövme boyutuna bakılmaksızın, cilt kanseri oranı dövmeli bireyler arasında hala yüzde 60 daha yüksekti. Clemmensen, “Bu mekanizmalardan birinin (dövme) kronik bir bağışıklık tepkisine neden olduğunu düşünüyoruz, çünkü bağışıklık sistemi sürekli olarak bu yabancı cisim için bir şeyler yapmaya çalışıyor ve bağışıklık sistemi sürekli uyanık olduğunda, anormal hücre proliferasyonu riskinin artmasına neden olacak” diyor Clemmensen. “Bunu yaşadığınızda, artan kanser riski verebileceğini biliyoruz.”
Bilim adamları söz konusu olsa da, dövmeler ve kanser arasındaki bağlantının kesilmeden uzak ve kurutulduğunu da vurguladılar. Birkaç dövmesi olan Nielsen, “Nedensel bir bağlantı kurmadan önce daha fazla çalışmaya ihtiyaç var” diyor. Bunlar hücre veya hayvan araştırmalarını ve birden fazla ülkede daha büyük gözlemsel çalışmaları içerebilir.
Orritt, “Dövmelerin insanların kanser riskini artırdığını söyleyecek yeterli kanıt yok; daha fazla araştırmaya ihtiyaç var” diyor.
Bu arada, Clemmenson insanların haksız yere mürekkeplenmesi gerektiğini düşünmüyor. “Dövme olan ya da belki de dövme yapmayı düşünmeyi söyleyeceğim, henüz aşırı endişe duymaları gereken bir şey olmaması” diyor.
