Bilim adamları ilk kez, ölmekte olan bir yıldızın bir asırdan fazla yavaş dönüşümünü doğrudan izlediler – şimdiye kadar gözlemlenen diğer tipik yıldızlardan daha hızlı ısındığını ifade ediyorlar.
Bugün yayınlanan araştırma Astrofizik dergi mektupları“Spirograph” gezegenli Bulutsusu IC418’de 130 yıllık değişiklikleri izler – Dünya’dan yaklaşık 4.000 ışık yılı ölen bir yıldız tarafından dökülen parlayan bir gaz ve toz kabuğu.
Gökbilimciler bugüne bir teleskopla bulutsu ilk kez kaydettiklerinde, bilim adamları, Nebula’nın oksijen atomları tarafından yayılan imza yeşil ışığının Victoria gökbilimcileri ilk kez çalıştığından yaklaşık 2,5 kat daha güçlü büyüdüğünü buldular.
Bu değişiklik, 1893’ten bu yana yaklaşık 3.000 ° C veya her 40 yılda bir yaklaşık 1.000 ° C artan merkezi yıldızın yükselen sıcaklığı tarafından yönlendiriliyor. Karşılaştırma için, güneş oluşumu sırasında aynı miktarda arttı, ancak bunu yapmak 10 milyon yıl sürdü.
Bununla birlikte, yıldız her zamankinden daha hızlı ısınmasına rağmen, en son modellerin tahmin ettiğinden hala daha yavaş. Bu, yıldızların yaşlandığına ve öldüğüne dair mevcut teorilere meydan okuyor ve gökbilimcileri karbon üretebilen yıldız kitlelerini yeniden düşünmeye zorlayabilir – yaşam için gerekli unsur.
Baş araştırmacı profesörü Albert Zijlstra, “Geçmişte uzun süre elde edilen bilimsel verileri sık sık görmezden geliyoruz. Bu durumda, bu veriler doğrudan görülen tipik bir yıldızın en hızlı evrimini ortaya çıkardı. Geçmişte gökyüzünün düşündüğümüz kadar değişmeyen olmadığını gösteriyor.” Diyor.
Gezegensel bir Bulutsu, bir yıldızın hayatındaki son aşamalardan birini işaretler. Yıldızın çekirdeği kararsız hale geldikçe, dış katmanlarını uzaya atar. Geri kalan çekirdek hızla ısınır, çevredeki gaz ve toza güzel yapılar oluşturmak için enerji verir. IC418 durumunda, bu karmaşık, dönen bir yapı yaratır ve “Spirograph Nebula” lakabını kazanır. Güneşimiz yaklaşık 5 milyar yıl içinde aynı kadere girecek.
Gezegensel bulutsular genellikle yavaşça gelişirken, araştırmacılar IC418’in bir insan yaşamı içinde izleyecek kadar hızlı geliştiğini keşfettiler.
Bu, onu gezegensel bir bulutsu ve muhtemelen herhangi bir yıldızda kaydedilen en uzun ve hızlı dönüşüm haline getirir.
Ekip, 1800’lerin sonlarındaki insan göz ölçümlerinden bugünün ileri teknolojilerine kadar çok çeşitli teleskoplardan 130 yıllık gözlemleri inceledi. Verileri doğruladılar, kalibre ettiler ve ayrıntılı yıldız evrim modelleriyle karşılaştırmadan önce birleştirdiler. Bu, yıldızın ısıtma hızını ölçmelerine, mevcut kütlesini belirlemelerine ve hatta dönüşümüne başlamadan önce yıldızın kütlesini tahmin etmelerini sağladı.
Bulgular, gezegensel bulutsuların nasıl geliştiğine dair nadir bir fikir sunuyor ve gece gökyüzünün genellikle düşündüğümüzden çok daha hızlı değişebileceğini öne sürüyor.
Ortak yazarı, Hong Kong Üniversitesi’nden Profesör Quentin Parker, “Bu araştırmanın önemli olduğuna inanıyoruz, çünkü gezegensel bulutsu merkezi yıldızlarının nasıl geliştiğine dair benzersiz, doğrudan kanıt sunuyor. Mevcut yıldız yaşam döngüleri modellerimizden bazılarını yeniden düşünmemizi isteyecek.
Diyerek şöyle devam etti: “Bu güçlü bir ortak çaba oldu – bir asırdan fazla astronomik veriyi toplama, doğrulama ve dikkatlice analiz etme ve daha sonra bunu yıldız evrimsel modellerle eritme. Basit gözlemin çok ötesine geçen zorlu bir süreç ve bu şekilde alanımıza katkıda bulunma fırsatı için minnettarız.”
