Dünya’nın iklimi, milyonlarca yıldır soğuk ve sıcak dönemler arasında dalgalandı. 800.000 ila 430.000 yıl önce “ılık interglacials” denilen sözde “ılık interglacials” sırasında atmosferik co2 Konsantrasyonlar sadece 240 ila 260 ppm idi (milyon başına parça, yani 1 milyon molekül hava başına molekül). Daha sonra buzullar 280 ila 300 ppm değerlere ulaştı.
Karşılaştırıldığında, bugünün konsantrasyonu insan emisyonları nedeniyle zaten 420 ppm’yi aştı. Bu önceki sıcak dönemlerin neden daha serin olduğu şimdiye kadar belirsiz kaldı. Yayınlanan yeni bir çalışma Doğa İletişimi Şimdi Güney Kutbu’nu çevreleyen okyanusu belirleyici bir faktör olarak vurguluyor.
Çalışmanın baş yazarı Dr. Huang Huang, “Verilerimiz, ilk kez Güney Okyanusu’nun daha güçlü tabakalaşmasının orta burcu olayından önce nispeten serin buzullar için çok önemli olduğunu gösteriyor.” Diyor. Doktorasını tamamladı. 2019’da Geomar’da ve şimdi Qingdao’daki (Çin) Laoshan Laboratuvarı’nda çalışıyor.
Orta brunes olayı, yaklaşık 430.000 yıl önce meydana gelen önemli bir iklim değişikliğini ifade eder. Bu olayı takiben, buzullar arası dönemler daha sıcak, daha uzun ve daha yüksek co oldu2 Atmosferdeki seviyeler. “Yeni metodolojik yaklaşımımızla, okyanustaki daha kısa vadeli varyasyonları tespit edebildik-bizi Güney Okyanus dinamiklerinin çok daha ayrıntılı bir görünümüyle sunuyorduk.”
Yenilikçi lazer teknolojisi ile geçmişe bir bakış
Araştırma sorularını ele almak için ekip, Antarktika kıta marjından toplanan bir Ferromangan kabuğu yaklaşık 1.600 metre derinlikte analiz etti. Bu kabuklar son derece yavaş büyür ve yüz binlerce yıl boyunca deniz suyunun kimyasal imzasını kaydeder.
Küçük malzeme örneklerinin tam olarak buharlaştırıldığı ve daha sonra analiz edildiği 2D lazer ablasyon tekniği olarak bilinen yeni bir lazer bazlı teknik kullanılarak araştırmacılar, kabukta korunan kurşun izotopik bileşimini araştırdı. Kurşun izotopları, okyanustaki su katmanlarının geçmişte ne kadar güçlü bir şekilde karıştırıldığını ortaya koyuyor. Yeni bir yöntem ayrıca aynı kabuk örneğinin katmanlarının mutlak tarihlenmesini sağlar. Bu şekilde, geçmiş iklim değişiklikleri çok yüksek zamansal çözünürlükte yeniden yapılandırılabilir.
Geomar’daki LA-ICP-MS (Lazer Ablasyonu İndüksiyonel Kabul Plazma Kütle Spektrometresi) Laboratuvarı (Lazer Ablasyonu İndüksiyonel Kabul Plazma Kütle Spektrometresi) Laboratuarında “Bu yeni lazer yöntemi iklim rekonstrüksiyonu için tamamen yeni olasılıklar açıyor” diyor. Diyerek şöyle devam etti: “Küresel karbon döngüsünde Güney Okyanusu’nun rolünü daha iyi anlamamızı sağlıyor, bu da gelecekteki iklim gelişmelerini tahmin etmek için de geçerli.”
Daha güçlü tabakalaşma: okyanus süreçleri iklimi belirler
Veriler, ılık buzullar arasında, güney okyanusunun daha güçlü bir şekilde tabakalı olduğunu – üst ve alt su katmanlarının daha az karıştığını gösteriyor. Bu, atmosfere ulaşmak yerine derin okyanusta depolanmış daha fazla karbonun kaldığı anlamına geliyordu. Daha az atmosfer2 Buna karşılık daha zayıf bir sera etkisine, daha serin antarktika sıcaklıklarına ve muhtemelen daha büyük bir Antarktika buz tabakasına yol açtı.
Sonuçlar, Dünya iklim sisteminin hassasiyetindeki okyanus değişikliklerinin önemli rolünü vurgulamaktadır.
