Yıldızlar, bir bebek yıldızı oluşturmak için yüksek konsantrasyonlarda gaz ve tozun birleştiği yıldız fidanlıkları olarak bilinen uzay bölgelerinde oluşur. Moleküler bulutlar olarak da adlandırılan bu alan bölgeleri büyük olabilir, yüzlerce ışık yılı kapsar ve binlerce yıldız oluşturur. Teknoloji ve gözlemsel araçlardaki ilerlemeler sayesinde bir yıldızın yaşam döngüsü hakkında çok şey bilsek de, kesin detaylar belirsiz kalır. Örneğin, yıldızlar erken evrende bu şekilde oluştu mu?
Yayınlanan bir makalede Astrofizik DergisiKyushu Üniversitesi’nden araştırmacılar, Osaka Metropolitan Üniversitesi ile işbirliği içinde, erken evrende bazı yıldızların “kabarık” moleküler bulutlarda oluşmuş olabileceğini bulmuşlardır. Sonuçlar, küçük Magellanik bulutun gözlemlerinden elde edildi ve evren tarihi boyunca yıldız oluşumu hakkında yeni bir bakış açısı sağlayabilir.
Samanyolu galaksimizde, yıldız oluşumunu kolaylaştıran moleküler bulutlar, yaklaşık 0,3 ışık yılı genişliğinde uzun bir “filamenter” yapıya sahiptir. Gökbilimciler, güneş sistemimizin aynı şekilde oluştuğuna inanıyor, burada büyük bir filamenter moleküler bulut, moleküler bulut çekirdeği olarak da adlandırılan yıldız bir yumurta oluşturmak için ayrı bir şekilde ayrıldı. Yüz binlerce yıldan fazla, yerçekimi bir yıldız yaratmak için gazları çekecek ve çekirdeklere önemli olacaktı.
Kyushu Üniversitesi Bilim Fakültesi’nden ve çalışmanın ilk yazarı H dışkısı sonrası bir adam olan Kazuki Tokuda, “Bugün bile yıldız oluşumu konusundaki anlayışımız hala gelişiyor, daha önceki evrende oluşan yıldızların nasıl daha da zor olduğunu anlıyor.”
“Erken evren bugünden oldukça farklıydı, çoğunlukla hidrojen ve helyum tarafından dolduruldu. Daha sonra yüksek kütleli yıldızlarda oluşan daha ağır elementler. Erken evrende yıldız oluşumunu incelemek için zamanda geriye gidemeyiz, ancak Erken evrene benzer ortamlara sahip evren. “
Ekip, Samanyolu yakınlarındaki bir cüce galaksi olan küçük Macellanic Cloud’a (SMC) manzaralarını Dünya’dan yaklaşık 20.000 ışık yılıdan çıkardı. SMC, Samanyolu’nun ağır unsurlarının sadece beşte birini içerir ve yaklaşık 10 milyar yıl önce erken evrenin kozmik ortamına çok yaklaşır. Bununla birlikte, SMC’deki moleküler bulutları gözlemlemek için uzamsal çözünürlük genellikle yetersizdi ve aynı filamenter yapının hiç görülüp görülemeyeceği belirsizdi.
Neyse ki, Şili’deki Alma Radyo Teleskobu, SMC’nin daha yüksek çözünürlüklü görüntülerini yakalayacak ve filamenter moleküler bulutların varlığını veya yokluğunu belirleyecek kadar güçlüydü.
Tokuda, “Toplamda, 17 moleküler buluttan verileri topladık ve analiz ettik. Bu moleküler bulutların her birinin güneşimizin kütlesinin 20 katı bebek yıldızları vardı.” “Gözlemlediğimiz moleküler bulutların yaklaşık% 60’ının yaklaşık 0.3 ışık yılı genişliğinde filamenter bir yapıya sahip olduğunu bulduk, ancak geri kalan% 40’ının ‘kabarık’ bir şekle sahip olduğunu. Ayrıca, filamenter moleküler bulutların içindeki sıcaklık daha yüksekti. kabarık moleküler bulutlarınkinden. “
Filamenter ve kabarık bulutlar arasındaki bu sıcaklık farkı muhtemelen bulutun ne kadar zaman önce oluştuğundan kaynaklanmaktadır. Başlangıçta, tüm bulutlar, birbirleriyle çarpışan bulutlar nedeniyle yüksek sıcaklıklara sahip filamentti. Sıcaklık yüksek olduğunda, moleküler buluttaki türbülans zayıftır. Ancak bulutun sıcaklığı düştükçe, gelen gazın kinetik enerjisi daha fazla türbülansa neden olur ve filamenter yapıyı yumuşatır ve kabarık buluta neden olur.
Moleküler bulut filamenter şeklini korursa, uzun “ipi” boyunca parçalanma ve gezegen sistemlerine sahip düşük kütleli bir yıldız olan Sun gibi birçok yıldız oluşturma olasılığı daha yüksektir. Öte yandan, filamenter yapı korunamazsa, bu tür yıldızların ortaya çıkması zor olabilir.
Tokuda, “Bu çalışma, yeterli bir ağır unsur arzı gibi çevrenin filamenter bir yapıyı sürdürmek için çok önemli olduğunu ve gezegen sistemlerinin oluşumunda önemli bir rol oynayabileceğini gösteriyor.”
“Gelecekte, sonuçlarımızı Samanyolu Galaksisi de dahil olmak üzere ağır eleman açısından zengin ortamlarda moleküler bulutların gözlemleriyle karşılaştırmak önemli olacaktır. Bu tür çalışmalar, moleküler bulutların ve evrenin oluşumu ve zamansal evrimi hakkında yeni bilgiler sağlamalıdır. . “
