Yeni araştırmalar, dünyanın dört bir yanındaki dağ buzullarının yüzyıllar boyunca iyileşmeyeceğini ortaya koyuyor – insan müdahalesi gezegeni 1,5 ° C sınırına kadar soğutarak, onu aşarak.
İngiltere’de Bristol Üniversitesi ve Avusturya’daki Innsbruck Üniversitesi liderliğindeki araştırma, gezegen, geri çekilmeden önce geçici olarak 3 ° C’ye kadar 1.5 ° C sınırını aştığında, buzul değişikliğinin ilk küresel simülasyonlarını 2.500’e kadar sunuyor.
Yayınlanan sonuçlar Doğa İklim Değişikliğiböyle bir senaryonun, 1.5 ° C eşiğini asla geçmeyen bir dünyaya kıyasla, buzulların kütlelerinin% 16’sına daha fazla kaybetmesine neden olabileceğini gösterin.
Bristol Üniversitesi’nde kutup çevresel değişiminde doçent olan Dr. Fabien Maussion, “Mevcut iklim politikaları, Dünya’yı 3 ° C’ye yakın bir yola koyuyor. Böyle bir dünyanın buzullar için 1.5 ° C sınırının tutulduğu bir dünyadan çok daha kötü olduğu açıktır.
Diyerek şöyle devam etti: “Gezegen tekrar soğursa buzulların iyileşip iyileşemeyeceğini keşfetmeyi amaçladık. Bu birçok insanın sorduğu bir soru – buzullar yaşamımızda mı yoksa çocuklarımızın mı yeniden büyüyor? Bulgularımız ne yazık ki değil.”
Artan küresel sıcaklıklar artık on yıl önce benimsenen Paris anlaşma sınırlarının aşırıya kaçma şansının önemli olduğunu gösteriyor. Örneğin, geçen yıl Dünya’da kaydedilen en sıcak yıl ve 1.5 ° C işaretini aşan ilk takvim yılıydı.
İklim bilimcileri, gelecekteki buzul evrimini, küresel sıcaklıkların 2300’e geri dönüp stabilize edilmeden önce küresel sıcaklıkların 2150 civarında 3.0 ° C’ye yükselmeye devam ettiği güçlü bir aşma senaryosu altında değerlendirdiler. Bu senaryo, karbon yakalama gibi negatif emisyon teknolojilerinin ancak kritik ısınma eşikleri aşıldıktan sonra dağıtıldığı gecikmiş bir net sıfır geleceğini yansıtır.
Sonuçlar, buzulların, sıcaklıkların aşılmadan 1.5 ° C’de stabilize olduğu bir dünyaya göre çok daha kötü olacağını ve buzul kütlesinin% 16’sı 2200 ve% 11 daha fazla kaybediliyor -% 35’in üstünde,% 35’in tepesinde, zaten 1.5 ° C’de bile eritmeye kararlı. Bu ekstra eriyen su sonunda okyanusa ulaşır ve daha da deniz seviyesindeki yükselişe katkıda bulunur.
Araştırma, iki kutup buz tabakası hariç tüm dünya buzullarında geçmiş ve gelecekteki değişiklikleri simüle eden Bristol Üniversitesi ve ortak kurumlarda geliştirilen öncü bir açık kaynak modelini kullandı. İsviçre’de Bern Üniversitesi tarafından üretilen yeni küresel iklim projeksiyonları ile birleştirildi.
Innsbruck Üniversitesi’nden bir araştırmacı olan baş yazar Dr. Lilian Schuster, “Modellerimiz, binlerce yıl olmasa da, büyük kutuplu buzulların 3 ° C’lik bir aşkından iyileşmesi için yüzyıllar süreceğini gösteriyor. ALP’lerde, Himalaya ve tropik ve tropik ve tropik ve tropikaller gibi daha küçük buzullar için, bir sonraki nesiller tarafından görülmeyecek, ancak 2500’ü mümkün değil.”
Bu dağ bölgelerindeki buzul eriyik suyu, özellikle kuru mevsimlerde aşağı yönlü topluluklar için hayati öneme sahiptir. Buzullar eriydiklerinde, buzul ‘tepe suyu’ olarak bilinen bir fenomen olan geçici olarak daha fazla su bırakırlar.
Dr. Schuster, “Buzullar yeniden büyürse, suyu tekrar buz olarak depolamaya başlarlar – ve bu, daha az su akış aşağı akar. Pik suyun aksine bu etkiye” oluk suyu “diyoruz. Çalıştığımız havzaların yaklaşık yarısının 2100’ün ötesinde bir çeşit oluk suyu yaşayacağını bulduk.
Diyerek şöyle devam etti: “Bunun ne kadar etkiye sahip olacağını söylemek için henüz çok erken, ancak çalışmamız, buzulla beslenen su sistemleri ve deniz seviyesi artışı için iklim aşmalarının birçok ve karmaşık sonuçlarını anlamaya yönelik ilk adım.”
Bu araştırma, iklim aşımlarının dünyadaki kilit sektörler üzerindeki etkilerini araştıran Forwe projesinin bir parçası olarak gerçekleştirilmiştir.
Dr. Maussion, “1.5 ° C’yi aşmak, geçici olarak bile yüzyıllar boyunca buzul kaybına kilitler. Çalışmamız, bu hasarın çoğunun geri alınamayacağını gösteriyor – daha sonra sıcaklıklar daha güvenli seviyelere geri dönerse.
