Moon ile zamansız takıntımızı yakalayan görüntüler

Ay: Efsanelerde, Haritalarda ve Maddede Ayın Tarihi Çarpıcı görüntüler ve ayrıntılı haritalar yoluyla insanlık ve göksel beden arasındaki bir arada bulunmanın hikayesini anlatıyor

Washington DC’deki Ulusal Hava ve Uzay Müzesi’nde bir küratör olan Matthew Shindell, düşünmeyi ve ay hakkında konuşmayı asla bırakmayacağız.

“Yıldızlara bakmayı zorlaştıran birçok yapay ışığın olduğu şehirlerde, ay hala üstümüzde çok parlak parlıyor. Yıldızları gizlemiş olsak da, ay hala nerede olursak olalım, gece zamanlarımızda hala bu kadar sürekli varlıktır ”diyor.

İçinde Ay: Efsanelerde, Haritalarda ve Maddede Ayın TarihiShindell’in düzenlediği 19 yazar, bir dizi anlayışlı deneme, çarpıcı görüntüler ve ayın jeolojik özelliklerinin ayrıntılı haritaları aracılığıyla insanlık ve göksel beden arasındaki bu bir arada yaşamanın hikayesini anlatıyor.

Shindell, “Bu, insanların tüm evreni görüşlerinin nasıl değiştiğine, fiziğin nasıl çalıştığına dair görüşlerine, evrendeki yerlerine ilişkin görüşlerine ve evrenin amacının ne olduğuna dair bir hikaye” diyor.

Jeolojik haritalar – neredeyse dört düzine – pozisyon Ay okuyucularının ayın gerçeklerini anlamasını değiştirmek. 1962 ve 1974 yılları arasında NASA ve Amerika Birleşik Devletleri Jeoloji Araştırması tarafından üretilen ay atlasının bir parçasıdır ve robotik inişler ve astronotlar tarafından yakalanan teleskop gözlemlerine, görüntülere ve örneklere dayanmaktadır.

Bu haritalarda, aylar, haritacılar yeni geliştirilen teleskoplar aracılığıyla gördüklerini çizmeye başladığında, bazıları 1600’lü yılların başlarında adlandırılan Quadrangles adı verilen 144 bölüme ayrılmıştır (aşağıya bakınız).

Bilimsel belgeler olmanın ötesinde, haritalar zamanlarının kültürünü ortaya çıkardı. Ayın bölümleri, İspanya’nın Kralı IV Philip için Oceanus Philippicus gibi çağdaş hükümdarların adını aldı. Ay’ın karanlık ovaları genellikle “deniz” olarak etiketlendi çünkü en eski gözlemciler yeryüzünün okyanusları gibi olduklarını hayal ettiler. Bugün bile ay haritalarına hızlı bir bakış, Serenity Denizi’ne yelken açmayı veya Gökkuşağı Körfezi’nde dalış yapmayı düşünmenizi sağlayabilir.

Shindell, ne kadar güçlü teleskoplar haline gelirse, ayın hayallerimizi o kadar çok stokladılar. Önemli bir örnek, New York’un 1835’ten itibaren “Büyük Ay aldatmacası” dır. Güneş Gazete, uçan ve başka türlü fantastik yaratıkların gravürleri eşliğinde aydaki yaşamın keşfi hakkında bir dizi yanlış rapor yayınladı. Aynı dönem, ayı ziyaret etmekle ilgili bilim kurgu öykülerinin başlangıcını ve çoğalmasını gördü, eski insanların masallarını, onu bilimsel olarak gelişmiş bir gelecek vizyonuna katlayan modern yazarlara bir tanrı olarak ibadet etti.

Shindell, bilimsel ilerlemelerle bile, birçok araştırmacının aya çok doğrudan ve kişisel bir yaklaşıma değer vermeye devam ettiğini söylüyor. 1840’larda ayı kameraları ve teleskopları birleştirerek fotoğraflamak mümkün oldu, ancak teknolojik zorluklar nedeniyle, birçok ay haritacı hala gözlerini en iyi harita yapımı enstrümanı olarak buldu.

Aşağıdaki harita, 17. yüzyıl teolog Denis Pétau’nun adını taşıyan Petavius ​​dörtgeni gösteriyor ve yaklaşık 200 kilometre çapında ölçümlü bir kratere sahiptir.

Antik Roma İmparatoru Theophilus’un adını taşıyan dörtgen, birçok küçük kraterle noktalanmıştır – ayın jeolojik tarihinin ne kadarının asteroit bombardımanları ile işaretlendiğinin bir kanıtı. Belirtildiği gibi Ayayın yüzeyi, sistemin ilk günlerini işaretleyen “güneş sistemimizde şiddet tarihini” korur. Bu tarih, su ve yaşamın gezegenin yüzeyini yeniden şekillendirmeye devam ettiği yeryüzünde belirgin değildir.

Burada çoğaltılan diğer harita, daha küçük kraterlerle noktalı bir zamanlar lav olanın bir ovası olan mizahların denizini gösteriyor.

1969’da Ay’a ziyaretleri sırasında Aldrin, astronotun ayakkabısının ve ay toprağında yapılan baskının yakın çekimini yakalamak için bir ay yüzey kamerası kullandı (ana resme bakın). Önümüzdeki üç yıl boyunca, Apollo programından altı farklı görevden mürettebat, o toprağın 380 kilogramını çalışmak için Dünya’ya geri getirdi. Ay tozunun veya regolitin daha iyi anlaşılması, en büyük öncelik olmaya devam ediyor, deneyler ay bazlı tuğlalar yapmak veya yiyecek yetiştirmek için kullanılıp kullanılamayacağını araştırıyor.

NASA’nın Apollo misyonları, aşağıda tasvir edilen Dünya’nın ayının üzerinde yükselen Dünya gibi fotoğraflar aracılığıyla gezegenimizde yeni bir bakış açısı sundu. İki göksel bedenin rollerini tersine çevirir, yine aya bizim gibi bağlı olduğumuzu vurgular.

Ve önümüzdeki birkaç yıl, ustaca ortaya konan yüzyıllarca süren hikayeye bölümler ekleyecektir. Ay. Sadece 2025’te neredeyse bir düzine uzay aracı takımı ayı ziyaret etmeyi planlıyor.

Shindell, “Ay’a daha fazla insan göndermeye ve ayda daha fazla şey yapmaya başladığımızda, kültürel önemi sadece şimdi insan varlığına daha da yakın olan bir yer haline geldikçe artacak” diyor.