Chytrid mantarı küresel amfibi popülasyonları için bir beladır, ancak bazı kurbağaları öldürmeden önce, enfekte hayvanların eş bulmasına ve mantarın daha da yayılmasına yardımcı olabilecek semptomlar üretebilir.
Verreaux’nun dağ ağaç kurbağası, yaygın bir mantarla enfekte olduğunda daha hızlı bir sıçrama yapıyor
Chytrid mantarı, devam eden küresel salgında amfibilerin başına bela olan ve tüm popülasyonu yok etme potansiyeline sahip ölümcül bir patojendir. Ancak tehdit altındaki bir Avustralya kurbağa türünde enfeksiyonun olağandışı bir yan etkisi var: büyük şerbetçiotu.
Verreaux’nun dağ ağaç kurbağaları (Litoria verreauxii alpinaolarak da bilinen chytrid mantarı ile enfekte olanlar Batrachochytrium dendrobatidis veya Bd enfeksiyonları, enfekte olmayan emsallerine göre neredeyse dörtte bir oranında daha ileri sıçrayabilir.
Araştırmada yer almayan New London Connecticut College’dan Taegan McMahon, “(Bulgular) size bu amfibilerin ne kadar dirençli olduğunu ve bu gerçekten korkunç patojenin bombardımanıyla nasıl başa çıktıklarını hatırlatıyor. Ancak yine de vücutları mucizevi derecede beklenmedik bir şey yapabiliyor” diyor.
Avustralya’daki Melbourne Üniversitesi’nden Alexander Wendt ve meslektaşları, atletik performanslarını fizyolojik etkilerin bir göstergesi olarak kullanarak Bd enfeksiyonlarının dağ ağaç kurbağalarının sağlığını nasıl etkilediğini araştırıyorlardı.
Laboratuvarda araştırmacılar 60 kurbağayı enfekte olmayan ve Bd ile enfekte olan gruplara ayırdı. Wendt ve meslektaşları kurbağaların aşırı sıcaklıklara nasıl tepki verdiğini ve hafifçe dürtüldüğünde ne kadar uzağa sıçradıklarını test etti.
Şaşırtıcı bir şekilde, enfeksiyondan sonraki altıncı haftada, enfekte kurbağalar, enfekte olmayan kurbağalara göre neredeyse yüzde 24 daha fazla sıçradı. Diğer amfibilerin çoğunda bağışıklık sistemlerinin mantarla savaşmaya odaklanması hayvanların enerjisini tüketir. Bd’ye verilen fizyolojik tepkiler, ilgili amfibi türlerine bağlı gibi görünmektedir ve bu da bazı ölümcül olmayan enfeksiyonlar için geçici faydalara yol açmaktadır.
Wendt, “Fakat klinik belirtiler ortaya çıktığında çoğu tür için bu genellikle tabuta çakılmış bir çividir” diyor.
Alp ağaç kurbağalarının Bd’ye karşı onları yavaşlatacak güçlü bir bağışıklık tepkisi yok gibi görünüyor ve zıplamalarındaki artış, enfeksiyon daha da kötüye gitmeden önce üremek için son bir şans için hızla bir eş bulmaya yönelik bir adaptasyon olabilir. Diğer kurbağa türlerinin Bd ile enfekte olduklarında çiftleşme çağrılarını artırdıkları bilinmektedir.
Sıçrama becerisindeki kısa bir güçlendirme de Bd’nin yararına olabilir. McMahon, “Evrimsel olarak, (Bd)’nin hareketi kolaylaştırması, böylece daha yüksek düzeyde bir bulaşma ve bir konakçıda daha uzun ömür elde etmesi mantıklı olacaktır” diyor.
Bd’nin amfibiler üzerindeki etkilerinin, konakçı ve mantar biyolojileri ile yerel çevre arasındaki etkileşimden etkilendiği giderek daha fazla anlaşılmaktadır. Wendt, “Yapabileceğimiz tek şey, türlerin hayatta kalmasına yardımcı olmak ve Bd’nin yayılmasını çok geç olmadan yavaşlatmak veya durdurmak için mümkün olduğunca çok şey öğrenmek” diyor.
