NASA Yeni Horizons uzay aracının Lyman-alfa emisyonlarının kapsamlı gözlemleri, bu önemli ultraviyole dalga boyunda galaksiden ilk harita ile sonuçlandı ve güneş sistemimizi çevreleyen galaktik bölgeye yeni bir bakış sağladı. Bulgular SWRI liderliğindeki Yeni Ufuklar ekibi tarafından yazılan yeni bir çalışmada açıklanmaktadır.
RG Gladstone ve Ortak Yazarlar tarafından gözlemleri ve yorumlarını detaylandıran yeni yayınlanan araştırma makalesi, “57 AU’da Yeni Ufuklar tarafından gözlemlenen Lyman-Alfa Sky” Astronomik dergi.
“Lyman-alfa arka planını anlamak, yakındaki galaktik yapılara ve süreçlere ışık tutmaya yardımcı olur,” dedi SWRI’den çalışmanın baş araştırmacısı ve yayınının ilk yazarı Dr. Randy Gladstone. “Bu araştırma, güneş sistemimizin içine gömüldüğü gibi sıcak yıldızlararası gaz kabarcıklarının aslında Lyman Alpha adlı bir dalga boyunda gelişmiş hidrojen gazı emisyonlarının bölgelerinde olabileceğini gösteriyor.”
Lyman-Alfa, hidrojen atomları tarafından yayılan ve dağılmış ultraviyole ışığın spesifik bir dalga boyudur. Özellikle bu uzak nesnelerin bileşimini, sıcaklığını ve hareketini tespit etmeye yardımcı olabileceğinden, uzak yıldızlar, galaksiler ve yıldızlararası ortam okuyan gökbilimciler için özellikle yararlıdır.
Pluto’ya ilk yolculuğu sırasında New Horizons, SWRI tarafından geliştirilmiş bir ultraviyole spektrograf olan Alice enstrümanı kullanarak Lyman-alfa emisyonları hakkında temel veriler topladı. Spektrograf, gökbilimcilerin ışığı çeşitli renklerine bölmek için kullandıkları bir araçtır. Alice, uzak ultraviyole dalga boyu bandında uzmanlaşmıştır.
Uzay aracının Pluto’daki birincil hedefleri tamamlandıktan sonra, bilim adamları Alice’i yeni ufuklar güneşten daha ileri gittikçe daha geniş ve daha sık Lyman-Alfa emisyonları anketlerini yapmak için kullandılar. Bu anketler, 2023’te gökyüzünün yaklaşık% 83’ünü haritalayan kapsamlı bir tarama seti içeriyordu.
Galaksiden kaynaklanan emisyonları izole etmek için, yeni Horizons ekibi dağınık güneş lyman-alfa emisyonlarını modelledi ve bunları spektrografın verilerinden çıkardı. Sonuçlar, kabaca tek tip bir arka plan Lyman alfa gökyüzü parlaklığını önceki tahminlerden 10 kat daha güçlü göstermektedir.
Gladstone, “Bu sonuçlar, birkaç milyon yıl önce yakındaki süpernova olayları tarafından oluşturulan güneş sistemimizi ve yakındaki yıldızlarımızı çevrelediği bilinen sıcak bir balonun kabuğunda hidrojen atomları tarafından Lyman-alfa fotonlarının emisyonuna ve saçılmasına işaret ediyor.” Dedi.
Çalışma ayrıca, güneşin heliosferini çevrelediği düşünülen bir hidrojen duvarının gözlemlenen Lyman alfa sinyaline önemli ölçüde katkıda bulunduğuna dair bir kanıt bulamadı. Bilim adamları, yıldızlararası hidrojen atomlarının bir duvarının, yıldızlararası ortam ile etkileşime girerken güneş rüzgarının egemen olduğu geniş alan bölgesi olan Heliosfer’imizin kenarıyla karşılaştıkça birikeceğini teorize etmişlerdi. Bununla birlikte, yeni ufuk verileri, duvarın önemli bir Lyman-alfa emisyonu kaynağı olduğunu gösteren hiçbir şey görmedi.
“Bunlar, bu dalga boylarında güneş sistemini çevreleyen gökyüzünün ilk net görünümünü verirken, hem o gökyüzünün yeni özelliklerini açığa çıkaran hem de Alice Yeni Ufuklar verilerinin desteklemediği eski fikirleri reddeden,” dedi. Diyerek şöyle devam etti: “Bu Lyman-Alfa haritası, gelecekteki araştırmaların daha da fazla bilgi edinmesi için sağlam bir temel sağlıyor.”
