Bakterilerde bulunan toksik bir kimyasal olan endotoksin, PM’nin sadece% 0.0001’ini oluşturur2.5 ince parçacıklar, ancak biyoaktivitesi söz konusu olduğunda ciddi bir yumruk atar.
Hong Kong Politeknik Üniversitesi’nden araştırmacılar tarafından yapılan bir araştırmaya göre, endotoksin, bu havadaki parçacıklar tarafından tetiklenen enflamatuar yanıtların% 0.1-17’sini yönlendiriyor ve toksisite katkısı kütle katkısından üç ila beş büyüklük daha yüksek.
Bulgular şurada yayınlandı Çevre Bilimi ve Teknolojisi.
Hava kirliliği artık her yıl üç milyondan fazla erken ölümle bağlantılı dünyanın önde gelen çevre sağlığı tehdididir. Anahtar suçlulardan biri PM2.5akciğerlere derinlemesine kayacak ve hatta kan dolaşımına sızacak kadar küçük, 2.5 mikrometreden küçük havadaki parçacıkları ifade eder.
Bilim adamları uzun zamandır PM’ye odaklanıyorlar2.5 Çünkü kanıtlar sürekli olarak astım, kronik obstrüktif akciğer hastalığı ve hava yolu inflamasyonu gibi solunum hastalıklarına bağlanır. Çalışmalar, PM’nin neden olduğu hasarın2.5 Oksidatif stres ve maruz kaldıktan sonra akciğerlerde bağışıklık tepkilerinin tetiklenmesi nedeniyle olabilir.
ÖĞLEDEN SONRA2.5 biyolojik, inorganik ve organik bileşenler içeren doğal ve antropojenik parçacıkların karmaşık bir atmosferik kokteylidir.
Araştırmacılar, onlarca yıldır, insan aktiviteleri tarafından üretilen geçiş metalleri, polisiklik aromatik hidrokarbonlar ve endüstriyel duman dahil olmak üzere kimyasalların etkisini kapsamlı bir şekilde incelediler. Ancak bu bileşenler, PM tarafından verilen solunum hasarının yarısından daha azına katkıda bulunur2.5etkisinin yaklaşık% 60’ını hala açıklanamıyor.
Bu çalışmanın araştırmacıları günlük 24 saat PM gerçekleştirdi2.5 Hong Kong’un kentsel ve kıyı bölgesinde bir yıl boyunca örnekleme. Enflamatuar yanıtları değerlendirmek için araştırmacılar, insan bronşiyal epitel hücrelerini PM’ye maruz bıraktılar2.5 ve interlökin-8’in (IL-8) salınımını-bir inflamasyon belirtisi olarak bağışıklık sistemi tarafından salınan sitokin adı verilen küçük bir protein-salınımını ölçtü.
Endotoksin konsantrasyonları, limulus amebosit lizat (LAL) deneyi kullanılarak ölçüldü, daha sonra araştırmacılar, geldikleri gram negatif bakterileri tanımlamak için DNA sekanslama ve kaynak izleme kullandılar. Son olarak, bu endotoksinlerin PM’nin genel zararlı etkilerine ne kadar katkıda bulunduğunu tahmin etmek için karışım-toksisite modellemesi uyguladılar.2.5 maruziyet.
Toplam PM’nin sadece küçük bir kısmını oluşturmasına rağmen2.5 karışım, PM tarafından tetiklenen IL-8 salımının yaklaşık% 0.1 ila 17’sini sürdü2.5.
Bildirilen tüm PM arasında2.5 Bileşenler, endotoksin en yüksek toksisite-kütle katkı oranını, 10.000: 1 ila 100.000: 1, aşırı biyolojik gücünü oluşturdu. Bu bulgular daha azının gerçekten daha fazla olduğunu göstermektedir.
Araştırmacılar, bu çalışmanın düşük konsantrasyonlarda bulunan yüksek toksik bileşenleri tanımlamanın ve kaynaklarını izlemenin önemini aydınlattığını belirtiyor. Bu toksisite sürücülerini tespit etmek, PM’de mütevazı azalmaların bile maliyet etkin stratejileri tasarlamamıza yardımcı olabilir2.5 Kütle, genel toksisitede önemli azalmalar sağlayabilir.
Sadie Harley tarafından düzenlenen yazar Sanjukta Mondal tarafından sizin için yazılmış ve Robert Egan tarafından gerçekleştirilmiş ve gözden geçirilen bu makale dikkatli insan çalışmasının sonucudur. Bağımsız bilim gazeteciliğini canlı tutmak için sizin gibi okuyuculara güveniyoruz. Bu raporlama sizin için önemliyse, lütfen bir bağış (özellikle aylık) düşünün. Alacaksın reklamsız bir teşekkür olarak hesap.
