400.000 yıl önce Ukrayna’da yaşayan eski insanlar, kemikten daha yumuşak bir materyal olan mamut dişlerini kullanarak takım oluşturma teknikleri uygulamış olabilir veya öğretmiş olabilirler.
Stuttgart, Almanya’daki Doğal Tarih Müzesi’nde bir mamut iskeleti
Batı Ukrayna’da 400.000 yaşındaki kaya kazan arkeologlar, şimdiye kadar bulunan en eski insan yapımı fildişi nesnelerinin ne olabileceğinin parçalarını ortaya çıkardılar. Araştırmacılar, bu eserlerin kesme araçları olarak kullanmak için çok yumuşak olurdu, ancak öğretim yardımları olarak kullanılabilirlerdi.
Nevada Üniversitesi’nden Gary Haynes, “Yorumlar doğruysa, modern öncesi insanların zekasının görünüşte artan bir takdirine katkıda bulunuyorlar” diyor.
Site, Kiev’in yaklaşık 300 kilometre güneyinde, Güney Bug Vadisi’nde yer almaktadır.
Araştırmacılar, kuvars ve Flint’in varsayılan ocakları ve eserleri ile birlikte 24 adet fildişi keşfettiler. Alandaki kemikler, antik atların, yünlü gergedanların ve leoparlar veya aslanlar gibi büyük kedi türlerinin varlığını gösterir. Fildişi muhtemelen geldi Mammuthus trogontheriiPleistosen Avrasya’da yaygın olan büyük bir mamut türü.
Kemik aletleri arkeolojik kayıtlarda derin bir geçmişe sahiptir ve en eski örnekler yaklaşık 1,5 milyon yaşında. Kemikten çok daha yumuşak ve daha esnek bir malzeme olan mamut tuskundan yapılmış fildişi eserler daha önce yaklaşık 50.000 yıl önce bulunmamıştı.
Ukrayna Ulusal Bilimler Akademisi’nde Vadim Stepanchuk, “Yumuşaklığı nedeniyle Fildişi, Taş Gibi Dayanıklı Keskin Kenar sağlamıyor” diyor.
Sitenin yaşı ve yeri göz önüne alındığında, fildişi parçaları gibi erken homininlerle ilişkili olabilir. Homo Heidelbergensisdiyor Stepanchuk. Bununla birlikte, sitenin şu anda türleri doğrulamak için fosil kanıtları bulunmadığını söylüyor.
Fildişi daha iyi anlamak için, Stepanchuk ve meslektaşı Oleksandr Naumenko, parçaları kapsamlı bir mikroskobik ve 3D analize maruz bıraktı. Sonuçları, parçaların 11’inin insanlar tarafından kasıtlı olarak yontulduğunu gösteren üç parça, bir malzemenin bir kaya örsüne dövüldüğü belirli bir araç üretim tekniğine işaret ediyor.
Parçaların her biri nispeten küçüktür. Boyutları ve yumuşaklıkları göz önüne alındığında, ne için kullanılacakları belirsizliğini koruyor. Stepanchuk, “Onlara fonksiyonel anlamda ‘araçlar’ demekten çekiniyoruz” diyor. “Herhangi bir net pratik veya teknolojik işlevin olmaması, bu nesnelerin farklı bir aktiviteyi yansıtabileceğini düşündürmektedir.”
Stepanchuk’un ekibi, fildişi toplandığından şüpheleniyor ve grubun deneyimsiz üyelerine, muhtemelen çocuklara, nasıl uygun araçlar üretileceğini öğretmek için kullanıldı. Stepanchuk, “Amaç işlevsel bir araç yapmak değil, sadece bir oyuncak veya eğitim parçası olarak benzeyen bir şey üretmek değildi” diyor.
İspanya’nın Tarragona kentindeki İnsan Paleoekolojisi ve Sosyal Evrim Enstitüsü’nde Paula Mateo Lomba, bu parçaların yaratılması için doğal süreçleri dışlamak henüz mümkün değil. “Bu değişiklikleri çoğaltmak için deneyler yapmak daha ikna edici argümanlar sağlamada yararlı olabilir.”
Haynes, birçok fil türünün savaşırken dişlerinin bir kısmını kaybettiğini söylüyor, bu yüzden bu parçaların bu tür sürtünmelerden kaynaklanması mümkündür. Modern fil dişleri ile karşılaştırmalı deneyler, kasıtlı dökülmenin neye benzediğini aydınlatmaya yardımcı olabilir.
Stepanchuk, araştırmacıların erken hominin tarihindeki potansiyel rollerini açıklığa kavuşturmak için daha eski fildişi parçalarını ortaya çıkaracaklarını umuyor. “Bu site daha fazla araştırmayı hak ediyor” diyor. “Sadece derin insan geçmişini değil, aynı zamanda kendimizi daha iyi anlama şansı sunuyor.”
