DNA Yersinia pestis Bakteriler Bronz Çağı koyunlarında bulundu ve vebanın tarih öncesi tarım toplulukları aracılığıyla nasıl yayılmış olabileceğine dair bir ipucu sunuyor
Yersinia pestis Bir elektron mikroskobu ile bakteriler izlendi
Daha sonra Kara Ölüm ve diğer büyük pandemilere neden olacak patojenin eski bir atası, Rusya’daki bir Terciz Çağı yerli koyunlarında tanımlanmıştır – bu da onu bir hayvanda bulunan en eski patojenlerden biri haline getirir.
DNA, aynı dönemden itibaren Avrupa insan iskeletlerinde bulunan veba bakterilerininkine yakın bir şekilde, hastalığın patojen ve kendi hayvanları arasında yayılmış olabileceğine dair ilk kanıtları sağladı.
Binlerce yıldır, Yersinia pestis Bakteriler, lenf düğümlerini, kan veya akciğerleri etkileyen insanlarda çeşitli veba formlarına neden olmuştur. Orta Çağ’ın Bubonik Vebası, pire ısırıkları yoluyla insanlar ve sıçanlar arasında yayıldı, ancak daha önceki varyantlar Y. Pestis -şimdi yetersiz kalıcı geç Neolitik ve Terze Çağı (LNBA) soyu gibi- YMT Pire tabanlı şanzımanı mümkün kılan gen.
Bilim adamları, Avrasya’ya dağılmış düzinelerce Neolitik ve Bronz Çağı insan iskeletlerinde LNBA bakterileri DNA’yı buldular ve bu da insan popülasyonlarının düştüğü bir zamanda yaygın bulaşıcı hastalık olduğunu düşündürmektedir.
Hastalığın pnömonik formunun havada yayılması mümkündür, ancak araştırmacılar hala eski bakterilerin ne tür bir veba olduğunu veya hayvanların bulaşmasına nasıl dahil olabileceğini bilmiyorlar, diyor Nicolás, yeni çalışmaya dahil olmayan Paris’teki Pasteur Enstitüsü’nde. “Bu, geç Neolitik ve Bronz Çağında veba’yı anlamak için hala eksik olan bulmacanın bir parçası.”
Daha fazla araştırmak için, Harvard Üniversitesi’ndeki Christina Warinner ve meslektaşları, insanların koyun, sığır ve atları sürdüğü orta-late Bronz Çağı bölgesi olan Arkaim, Rusya’da 12 koyun ve 11 inek iskeletlerinden DNA’yı sıraladı.
Buldular Y. Pestis MÖ 1935 ve 1772 yılları arasında karbonlu bir yerli koyun dişinde DNA. Ardından, araştırmacılar bu DNA dizisini eski insanlardan, ortaçağ sıçanından ve modern insanlardan ve hayvanlardan toplanan 189 veba patojen genomlarıyla karşılaştırdı. Arkaim koyunlarının Avrupa’da aynı zamanda yaşayan insanlarda bulunanlara çok benzeyen bir zorlama olduğunu belirlediler.
Warinner ve meslektaşları konuşmayı reddetti Yeni bilim adamı Çalışma hakkında, ancak çevrimiçi olarak yayınlanan bir makalede, insanların enfekte olmuş hayvanlarla yemek yiyerek veya çalışarak bakterileri edinmiş olabileceğini öne sürüyorlar. Gerçekten de, Batı Çin’deki modern insanlar bazen tarlalarında enfekte olan marmotların karkaslarını yalayarak veya yiyerek enfekte olan koyunları yiyerek veba yakalar.
Ancak Rascovan bunun tam tersi olabileceğini söylüyor. Bronz Çağı koyunları, insan kremasyonu veya mezar alanlarının yakınında otlatmış olabilir, Y. Pestis Enfekte insanlardan diyor. İnsanlar, marmotlar gibi büyük vahşi kemirgenleri avlayarak ve yiyerek yakalamış olabilirler. “Senaryoların bu insan-hayvan bulaşmasının nasıl olduğunu açıklayan birçok farklı olasılığı var” diyor.
Kopenhag Üniversitesi Frederik Valeur Seerholm, daha sıcak bir yaşam ortamı için sık sık aynı çatı altında yaşayan insanların ve hayvanlarının patojeni havada birbirine ileri geri geçmesi de mümkündür.
“İnsanlar ve evcil hayvanlar arasında yayılması gereken aynı patojendir” diyor. “Onun yönünü nasıl tartışabileceğinizi gerçekten görmüyorum. Bence her iki yönün de mükemmel bir şekilde mümkün olacağını düşünüyorum. ”
Her halükarda, ne insanlar ne de evcil hayvanların patojenin birincil rezervuarları olması muhtemel değildi. Y. Pestis tarihsel olarak, varlığının kısa ömürlü olduğu insanlardan farklı olarak kemirgen popülasyonlarında uzun vadede oyulmuştur. Yeni çalışma, hem insanlara hem de Arkaim koyunlarına bulaşan gerginliğin, rezervoir olmayan konakçılarda bakteriler için tipik olan bazı mutasyonlara sahip olduğunu göstermektedir.
