Daha önce, Covid-19 pandeminin sonuna doğru, daha önce ve sonuna doğru, 2020’de yaşlı insanların refahı düşmesine rağmen, İngiltere’de virüsle ilgili kısıtlamalar kaldırıldığında arttığını göstermektedir.
Pandemi, insanların hayata bakış açısını değiştirmiş olabilir
Covid-19 pandemi, İngiltere’deki yaşlı insanlara muhtemelen hayattaki basit şeyler için takdirlerini derinleştirdiği için daha güçlü bir amaç ve daha fazla yaşam memnuniyeti duygusu verdi.
Pandeminin ilk yıllarında bazı insanların refahı ve yaşam doyumunun düştüğünü zaten biliyorduk, ancak daha sonra, çoğu kısıtlama kaldırıldıktan sonra daha az iyi anlaşıldı. Londra Üniversitesi Koleji’nde Paola Zaninotto, “Ne yazık ki, gerçekleştirilen çalışmaların çoğu (daha sonraki yıllarda) pandemiye devam etmedi, bu yüzden araştırmada büyük bir boşluk vardı” diyor.
Bunu ele almak için Zaninotto ve meslektaşları, yaklaşık 4000, özellikle beyaz, İngiltere’de, hepsi çalışma sırasında 50 yaş ve üstü olan insanlar olmak üzere 4000’in refah ve depresif belirtileri üzerindeki verileri analiz ettiler.
Her katılımcı, iki yıl içinde pandemiye kadar bir anket tamamladı, 2020’de pandeminin ilk yılında ikincisi ve 2021 sonu ile 2023 başı arasında son bir anket tamamladı. Katılımcıların yüzde 85’inden fazlası bunu doldurdu. 2022’deki son anket, İngiltere’deki çoğu enfeksiyon kontrol önleminin sona ermesinden sonra sona erdi.
Ekip, pandemiden önce katılımcıların hayattaki amaçlarını 10 üzerinden ortalama 7.5 puanla derecelendirdiğini buldu. Bu, son ankette 7.6’ya-pandemik seviyelerin üzerine-7.6’ya yükselmeden önce 7.2’ye düştüğünü buldu. .
Benzer şekilde, katılımcılar pandemiden önce ortalama yaşam memnuniyeti puanı 7.3 olduğunu bildirdi ve bu, pandeminin başlarında 6.9’a düşmesine rağmen, son ankette 7.5’e yükseldi.
Bunlar, nüfus düzeyinde refahta küçük değişimler olsa da, bazı bireylerin çalışmalarını ve ilişkilerini etkileyen daha büyük değişiklikler yaşayacaklarını söylüyor, Rebecca Pearson, İngiltere Bristol Üniversitesi’nde.
Zaninotto, küresel salgının insanlara hayatta neyin önemli olduğunu hatırlatması olabilir. “Pandemi bazı zorluklar getirdi, aynı zamanda hayatlarımız için daha geniş bir takdir getirdi – belki sosyal bağlantılar ve diğer anlamlı faaliyetler için” diyor.
Ekip ayrıca, yalnız hissetmek gibi en az dört depresif belirtiye sahip olarak tanımlanan ortalama depresyon oranlarının ilk dönemden ikincisine iki katından fazla arttığını buldu. Oranlar son ankette düştü, ancak pandemik öncesi seviyelerin üzerinde kaldı.
“İnsanlar ‘bundan geçtiğimizi, işe geri döndüm, ailemi tekrar görebildim’ ve amaçlı ve tatmin edici olan tüm bu şeyler hissedebilir, ama aynı zamanda bulabilirsiniz Kendinizi zaman zaman alçak, aynı şekilde zevk hissedemezsiniz ”diyor Pearson. Daha fazla çalışma, bu artan depresyon oranlarını tam olarak neyin yönlendirdiğini araştırmalıdır.
Lüksemburg Ulusal İstatistik ve Ekonomik Araştırmalar Enstitüsü’nde Kelsey O’Connor, ek araştırmalar, sonuçların başka yerlerde insanlara nasıl dönüştüğünü de araştırmalıdır. “Pandemi politikaları ve pandeminin şiddeti diğer ülkelerde çok farklıydı” diyor. “Genç insanlara, etnik azınlık veya marjinal gruplara da gerçekten genelleme yapamazsınız.”
